Ιστορικό punk, ή γύρω από το punk, σχήμα που έδρασε στα μέσα
της δεκαετίας του ’80, οι Στάχτες –δίχως δισκογραφία έως σήμερα– έχουν, 30
σχεδόν χρόνια μετά την εμφάνισή τους, ένα ολοδικό τους άλμπουμ που περιλαμβάνει
συνολικώς δέκα τραγούδια κι έχει ως τίτλο τ’ όνομά τους [Labyrinth of Thoughts/ Wipe out Records]. Τα
πρώτα τέσσερα από τον Νοέμβριο του ’86 (ηχογραφημένα, για την Wipe Out) και τα
υπόλοιπα έξι ηχογραφημένα για τις ανάγκες της μπάντας τη διετία 1984-85. Ας
ξεκινήσουμε από τα παλαιότερα, όταν κιθαρίστας και τραγουδιστής στο γκρουπ ήταν
ο Δημήτρης Ρουσόπουλος.
Τα κομμάτια αυτά δείχνουν κάτι όχι απολύτως προφανές, για
τα… κοντινά (με τις Στάχτες) σχήματα εκείνης της περιόδου. Πως το γκρουπ θα
μπορούσε να κινηθεί δίχως ζόρι σ’ έναν ευρύτερο χώρο, καλύπτοντας όχι μόνο
τις πρόδηλες punk ανησυχίες, αλλά κι εκείνες ενός τραγουδιού με ισχυρότερο hook στον κόσμο – όχι πολύ
μακρυά π.χ. από το rock των Τρύπες. Το «Χαμένα λόγια», που κλείνει την Α πλευρά
(το πρώτο από τα έξι), είναι δυνατό κομμάτι και σ’ αυτό το μοτίβο κινείται και
η δεύτερη, δείχνοντας πως το συγκρότημα πέραν των στίχων (που άπτονται, αλλά
και ξεπερνούν συγχρόνως τις σχετικές θεματικές) εμφανίζει κι
άλλα προσόντα· παικτικά, με ωραία κοψίματα, σύντομες, αλλά καλοβαλμένες
μελωδικές φράσεις, σύντομα αλλά περιεκτικά soli, καθαρά και κατανοητά φωνητικά. Θα έλεγα μάλιστα πως
κομμάτια όπως η «Επέτειος» (για το Πολυτεχνείο), το «10%» (το ποσοστό ανεργίας
της εποχής που κινητοποιούσε συγκροτήματα σαν τις Στάχτες – το σημερινό 60% τι
κάνει;), η «Πανδαισία» (που θυμίζει Γενιά του Χάους), ακόμη και το “Pubs” (live στο Mad) θα μπορούσε, μέσα από
συνθήκες σωστής ηχογράφησης και παραγωγής, να συναγωνίζονται (και να ξεπερνούν)
τα θεωρούμενα ως «καλύτερα» του είδους.
Κι αν αυτό μοιάζει κάπως με υπόθεση εργασίας, τα τέσσερα
πρώτα κομμάτια της πρώτης πλευράς, ηχογραφημένα τον Νοέμβριο του ’86, θα
μπορούσε ν’ αποτελούν μια βεβαιότητα. Με νέο τραγουδιστή τον Σωτήρη Θεοχάρη
(από τους διαλυμένους Αδιέξοδο), με
ήχο στιβαρό και με παίξιμο προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις μιας σωστής στούντιο
παραγωγής, οι Στάχτες έδειχναν έτοιμοι για το πιο μεγάλο άλμα. Για την
ηχογράφηση ενός LP
δηλαδή, που θα μπορούσε να τους φέρει θέσεις μπροστά στη συνείδηση της εγχώριας
punk/rock κοινότητας. Δεν ξέρω αν, τώρα,
είναι αργά… Τα 450 αντίτυπα βινυλίου υπάρχουν πάντως, είναι διαθέσιμα, και
μπορεί (ακόμη και σήμερα) να λειτουργήσουν ποικιλοτρόπως.
Καλησπέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεράσαμε να πούμε ότι αναμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον το επόμενο τέυχος του Jazz & Τζαζ με το αφιέρωμα στην Ελληνικά jazz. Και φυσικά να δώσουμε τα ταπεινά μας συγχαρητήρια (για ακόμη μια φορά) τόσο για το blog ¨οσο και για το αφιέρωμα που ετοιμάσατε.!!!
Σ' ευχαριστώ Giousurum και προσωπικώς και εκ μέρους του Jazz & Τζαζ.
ΔιαγραφήTo άλμπουμ (ή τα τραγούδια καλύτερα) όντως "ακούγεται" και "αντέχει" ακόμη και σήμερα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα κομμάτια με τον Θεοχάρη είναι σαφέστατα βελτιωμένα σε σχέση με το ό,τι προηγήθηκε
Η συγγένεια με τον ήχο και την νοοτροπία των πρώιμων Τρυπών (ή Τρύπες, αν προτιμάτε) καταδεικνύει ευχερώς γιατί τελικά ξεχώρισαν οι Τρύπες (πέρα από το ότι προφανώς το δούλεψαν και επέμεινα περισσότερο): οι στίχοι του Αγγελάκα, παρότι στην αρχή ήταν ομοίως απλοϊκοί (δεν το λέω για αρνητικό) είχαν το κάτι παραπάνω. Χωρίς να μπορώ να πω αν ήταν ποίηση ή όχι (γρήγορα τους είχε κυκλοφορήσει και ως ποιητική συλλογή) σίγουρα ξέφευγαν από αυτά που τραγουδούσαν (στα ελληνικά) οι "ανταγωνιστές")
Το "Pubs" μου ακούγεται πολύ συγκινητικό και χαρακτηριστικό μιας εποχής (που δεν έζησα, αλλά θυμάμαι όντας παιδί). Αν το έγραφαν σήμερα πιθανόν θα μιλούσαν για "επανάσταση στα social media"ή κάτι τέτοιο...
Να σημειώσω ότι σε παράλληλο χρόνο σχεδόν επανακυλοφόρησε και ο δίσκος των Αδιέξοδο (αν και εδώ δεν πρόκειται για επανακυκλοφορία ουσιαστικά)
Άρης Καραμπεάζης
Άρη, νομίζω πως τα κομμάτια με τον πρώτο τραγουδιστή θα έκαναν εντύπωση, αν είχαν βγει σε δίσκο στην εποχή τους – κι είχαν ηχογραφηθεί, εννοείται, με όλα τα κομφόρ.
Διαγραφήκατα την γνωμη μου τα 6 τραγουδια της πρωτης περιοδου με τον πρωτο τραγουδιστη ειναι σαφως καλύτερα.Πάντως σιγουρα μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτηβ
Με τους στάχτες εζησα το 84-87 απίστευτα κολλήματα στην εφηβεία μου.τραγουδια προφητικά σημερα
ΑπάντησηΔιαγραφή