Η Brenda Boykin είναι τραγουδίστρια της μαύρης μουσικής (blues, jazz, soul, funk),
ενώ για τον γερμανό πιανίστα Jan Luley
είχαμε γράψει παλαιότερα τα εξής: «Ο Luley έχει σπουδάσει τζαζ πιάνο στην Ολλανδία, έχοντας δουλέψει
επαγγελματικά σε όλη την Ευρώπη τα τελευταία 30 χρόνια. Είτε σόλο, είτε με την
μπάντα του, είτε συνοδεύοντας διαφόρους μουσικούς, ο Jan έχει δώσει
εκατοντάδες σώου και κονσέρτα σε ονομαστά φεστιβάλ και φημισμένα κλαμπ, έχοντας
εμφανισθεί πολλές φορές στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Δεξιοτεχνία,
διασκέδαση και δημιουργικότητα συνυπάρχουν στις παραστάσεις του, που
αποτελούνται από swing, blues, boogie-woogie, modern jazz και
καραϊβικούς ρυθμούς, άπαντα περασμένα μέσα από ένα νεο-ορλεανικό αίσθημα. Από
το 1999 έως το 2009 ο Jan ήταν μέλος της γερμανικής
μπάντας The Barrelhouse Jazzband, ενώ
το 2013 γιόρτασε τα 30 χρόνια του στη σκηνή».
Τα… 30 το ’13, τα… 33 το ’16 μέσω του “See ya Later” [Luley Music Records, 2016], ενός πολύ ευχάριστου έως και διασκεδαστικού CD πλημμυρισμένου στις διασκευές.
Τα… 30 το ’13, τα… 33 το ’16 μέσω του “See ya Later” [Luley Music Records, 2016], ενός πολύ ευχάριστου έως και διασκεδαστικού CD πλημμυρισμένου στις διασκευές.
Με σεμνή, αλλά ουσιαστική μπάντα συνοδείας (ο Luley πιάνο, ένα ρυθμικό
τμήμα, μια κιθάρα σε τρία tracks)
και με τη γνώση που απαιτείται, όταν καλείσαι να ερμηνεύσεις τραγούδια των Leiber/Stoller, Duke Ellington, Irving Berlin, Hank Williams, Jule
Styne κ.ά., η Brenda Boykin
αποδεικνύεται όχι απλώς επαρκέστατη, αλλά και απολύτως δημιουργική όταν
καλείται να αποδώσει “See you later,
alligator”
π.χ., ρολάροντας με υποδειγματική άνεση και στη μοναδική δική της σύνθεση, που
καταγράφεται στο “See ya Later”
– και αναφέρομαι στο κάπως, τι «κάπως» δηλαδή, νεο-ορλεανικό “Have
a conversation with your man”.
Απλό, ουσιαστικό και συνεπές άλμπουμ με
την jazz-blues παράδοση, το “See
ya Later”
κρατάει «ζεστή» συντροφιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου