ο ΜΑΝΟΣ ΜΥΛΩΝΑΚΗΣ στο Ρέικιαβικ

Ο Μάνος Μυλωνάκης, όπως ίσως θυμάστε, ήταν το ένα ήμισυ των Your Hand in Mine, ένα ντουέτο που δεν υφίσταται πλέον. Έχοντας ξεκινήσει προσωπική καριέρα από καιρό –πριν ένα χρόνο είχαμε γράψει εδώ στο δισκορυχείον για το παρθενικό του “Zyklon”– ο Μυλωνάκης έχει έτοιμο καινούριο άλμπουμ ανεξάρτητης παραγωγής που τιτλοφορείται “Sólfar” και που είναι ηχογραφημένο στο Ρέικιαβικ της Ισλανδίας.

Εκεί, λοιπόν, στον ευρωπαϊκό βορρά βρέθηκε ο έλληνας μουσικός με «δικά μας» όργανα, ήτοι πλήκτρα (πιάνο, synth), τσέλο, μπάσο ντραμς, συν τρία «ισλανδικά» (βιολί, βιόλα, τσέλο), ίνα προκύψει ένα πολύ βαθύ, εσωτερικό, ατμοσφαιρικό και κινηματογραφικό… δωματίου CD, που έχει λόγο-ύπαρξης και μάλλον θέμα. Αν και αναγνωρίζω πως χαρακτηρισμοί όπως αυτοί («κινηματογραφικό», «ατμοσφαιρικό» και τα λοιπά) δεν λένε και πάρα πολλά, είναι πολύ πιθανόν όλο και κάποιοι να αντιλαμβάνονται τι εννοώ – οπότε, σ’ αυτή την περίπτωση, δεν είναι και εντελώς… ασήμαντοι.

Πλήκτρα, λοιπόν, από τον Μάνο Μυλωνάκη, κοντραμπάσο από τον Γιάννη Κολοβό, ντραμς από τον Δημήτρη Τασούδη και ακόμη βιολί από τον Viktor Orri Árnason, βιόλα από την Kristín Maríella Friðjónsdóttir και τσέλο από τους Hallgrímur Jónas Jensson και Στέφανο Κεμανετζή, προκειμένου να επενδυθεί το όραμα του Μυλωνάκη για μια μουσική, που έχει τον τρόπο να σε κερδίζει μέσα από την απλότητα και την ομορφιά της.

Το άλμπουμ ανοίγει με το “The compass”. Piano-playing που θα μας πάει πίσω στον Wim Mertens και άλλους τινές νεορομαντικούς, και από ’κει και πέρα «γεμίσματα» από τα έγχορδα, που επιτείνουν τον γενικότερο διάκοσμο, μέσω της μελωδικής ανάπτυξης. Της ίδιας διάρκειας (λίγο λιγότερο από πέντε λεπτά δηλαδή) και το “Towards the setting sun”… ακούγεται για να συμπληρώσει το τοπίο της δύσης στον ισλανδικό ουρανό. Κι εδώ επιμελώς επαναλαμβανόμενα ρυθμικά και μελωδικά σχήματα, κι εδώ η ίδια άνεση στην περιγραφή εκείνου που... δεν υπάρχει λόγος να λέγεται. Το σχεδόν τρίλεπτο track “Ten”, που βρίσκεται στη μέση του άλμπουμ, θα μπορούσε να αφορά στο ηχητικό πλάνο τής 4AD (Pieter Nooten/ Michael Brook… τέτοια πράγματα) κι έτσι όπως το ακούω μού μοιάζει περισσότερο σαν «γέφυρα». Σαν «γέφυρα» προς το επόμενο “Quiet grey”, μια σύνθεση που είναι στηριγμένη στα ρυθμικά στοιχεία, δίχως να υποτιμάται, εννοείται, η μελωδική ακολουθία. Εδώ, όλη η ορχήστρα είναι επί ποδός και όλη μαζί φθάνει προς ένα αναμενόμενο τέρμα. “Sólfar” είναι ο τίτλος του έσχατου track του CD, μια σύνθεση που ξεκινά σε ήπιους τόνους, για να βαδίσει σε πιο έντονες γραμμές καθώς κυλάει και ολοκληρώνεται.

Το Sólfar κυκλοφορεί από την 16/04/2016 και την Record Store Day σε περιορισμένη έκδοση CD (με κωδικό για downloading). Όποιος ενδιαφέρεται το ψάχνει στη Θεσσαλονίκη [Lotus, Stereodisc, Noise] και την Αθήνα [Underflow, Vinyl Microstore].

Επαφή: www.manosmilonakismusic.com