LOSEN RECORDS νέες κυκλοφορίες της νορβηγικής εταιρείας

Όπως έχουμε ξαναγράψει η Losen Records είναι μια εταιρεία που έχει την έδρα της στο Όσλο. Ξεκίνησε το 2010 και έως ώρας έχει κυκλοφορήσει περί τα 50 CD, που κινούνται στο χώρο της ευρύτερης σύγχρονης jazz (κάποια απ’ αυτά έχουν ήδη παρουσιαστεί στο δισκορυχείον). Για τέσσερις καινούριες κυκλοφορίες τής Losen θα πούμε στη συνέχεια λίγα λόγια…

REBECKA LARSDOTTER: Whirlwind [Losen, 2016]

Η Rebecka Larsdotter είναι γεννημένη στη Σουηδία, αλλά τώρα είναι εγκατεστημένη στην Νέα Υόρκη και βασικά είναι τραγουδοποιός. Γράφει στίχους και μουσικές δηλαδή, ερμηνεύοντας συγχρόνως τα κομμάτια της, τα οποία χοντρικώς κατακρατούν στοιχεία από δύο διαφορετικές παραδόσεις. Την jazz των αμερικανικών τζαζ στάναρντ και τις σκανδιναβικές πόλκες (λέω «χοντρικώς» γιατί υπάρχουν και άλλες αναφορές όπως στο blues κ.λπ.). Ο συνδυασμός των βασικών δύο δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, εννοείται, αφού επ’ αυτού καταγίνονται οι Σκανδιναβοί ήδη από τα sixties, με θαυμαστά αποτελέσματα (Jan Johansson, Monica Zetterlund/ Bill Evans κ.ά.). Πολύ ενθαρρυντικά είναι όμως τα αποτελέσματα και στο “Whirlwind”, ένα άλμπουμ που δείχνει τόσο τις τραγουδοποιητικές ικανότητες της Larsdotter, όσο και την εξοικείωση των σημαντικών ντόπιων (με έδρα την Νέα Υόρκη) μουσικών που την συνοδεύουν σ’ αυτό το ωραίο ανακάτεμα. Μερικά ονόματα: Aaron Parks και Shai Maestro πιάνο, Danya Stephens σαξόφωνα, Rick Rosato μπάσο, Ari Hoenig ντραμς κ.ά. Μία πράγματι δυνατή εντεκάδα (δεν συμμετέχουν, εννοείται, σε κάθε track και οι έντεκα μαζί), που κάνει άψογη δουλειά, αναδεικνύοντας πρωτότυπα και διασκευές. Γιατί η Larsdotter ξεκινά έχοντας κατά νου, οπωσδήποτε, την αμερικάνικη παράδοση [“Peace” (Horace Silver), “Like someone in love” (Jimmy van Heusen/ Johnny Bruke), “My shining hour” (Harold Arlen/ Johnny Mercer)], πριν καταλήξει στις δικές της προτάσεις, στο δικό της υλικό. Από τα καλύτερα κομμάτια τού “Whirlwind” είναι οπωσδήποτε η τζαζ μπαλάντα “Zane’s tune”, που είναι αφιερωμένη στον πρόωρα χαμένο σαξοφωνίστα Zane Musa, το blues “Morning after pill” και βεβαίως το “Kvar” που είναι γραμμένο και τραγουδισμένο στη μητρική της γλώσσα.

Ένα ήσυχο, αλλά με εσωτερική ένταση άλμπουμ (στιχουργική κυρίως) είναι το “Whirlwind”, που σφραγίζεται από την καλλιτεχνική πειθώ τής Rebecka Larsdotter.

MONGREL: Thick as Thieves [Losen, 2016]

Όπως διαβάζουμε και από τις liner notes του CD: «Νορβηγική μπάντα με ιάπωνα πιανίστα είναι οι Mongrel, που ηχογράφησε αυτό το άλμπουμ στην ισπανική εξοχή (σ.σ. κάπου κοντά στην Βαλένθια), ανακατεύοντας αμερικανικά τζαζ και ευρωπαϊκά αισθητικά στοιχεία». Ας δώσουμε, όμως, τα ονόματα των μελών του γκρουπ πριν προχωρήσουμε… Thomas Husmo Litleskare τρομπέτα, Ayumi Tanaka πιάνο, Stian Andreas Egeland Andersen μπάσο και Tore Flatjord ντραμς. Ένα κλασικό πιάνο-τρομπέτα κουαρτέτο έχουμε λοιπόν στην περίπτωσή μας, που όμως δεν είναι και τόσο… κλασικό. Υπό την έννοια πως οι συνθέσεις των Mongrel διατηρούν περισσότερο ευρωπαϊκά και δη σκανδιναβικά χαρακτηριστικά, παρά αμερικανικά. Βεβαίως οι βάσεις μπορεί να είναι τα fifties κουαρτέτα του Miles Davis, όμως οι μελωδίες είναι κατά βάση ευρωπαϊκές και όχι blues, ενώ και οι αυτοσχεδιασμοί κινούνται πιο πολύ στο νεορομαντικό μινόρε πνεύμα, παρά σε free fiery καταστάσεις. Γενικώς θα έγραφα για ένα σοβαρό, συνετό ακρόαμα, που έχει τον τρόπο να σε κρατάει με την αμεσότητα και την ουσία συνθέσεων και αυτοσχεδιασμών. Περαιτέρω θα σημείωνα την ιδιαίτερη εκφραστικότητα του πιανίστα Tanaka και τους συνδυασμούς του με την τρομπέτα του Litleskare, που παραπέμπουν σε αξιοσημείωτες όσο και ιστορικές στιγμές της nordic jazz· και αυτό δεν είναι λίγο.

PER MATHISEN: Sounds of 3 [Losen, 2016]  

Περνάμε σε κάτι διαφορετικό – και ως σχήμα και ως ήχος. Είναι το… ροκ τρίο του μπασίστα Per Mathisen, που συμπληρώνεται από τον κιθαρίστα Frode Alnæs και τον ντράμερ Giraldo Piloto. Οι συγκεκριμένοι τρεις παίζουν αυτά τα τρία αναμενόμενα όργανα και είναι αυτά τα τρία όργανα, βασικά, που προβάλλουν επιρροές και αναφορές. Αν και… κυκεώνας, γενικώς. Γιατί αυτό που παράγει το τρίο του Per Mathisen δεν περιορίζεται σε κάτι λίγο και συγκεκριμένο. Rock λοιπόν, καθότι έχουμε σφοδρά ηλεκτρικά παιξίματα, αλλά ταυτοχρόνως και blues, cuban, funk, pop, classical και ακόμη free form και oriental, όπως χαρακτηριστικώς σημειώνει (κι έτσι είναι) και ο Mathisen στο μέσα μέρος του cover. Συνθέσεις πρωτότυπες, οκτώ στον αριθμό, αλλά και μια ωραία version –δεν θα μπορούσε να μην ήταν ωραία– στη θρυλική “Pavane” του Gabriel Fauré (με τη θεία μελωδία να «βγαίνει» όχι μόνον από την κιθάρα, αλλά και από το μπάσο!). Αν και η “Pavane” έτσι όπως τοποθετείται στη μέση του άλμπουμ το καθορίζει 100% και ως προς τα προηγούμενα και ως προς τα επόμενα, δεν είναι η μόνη αληθινά μεγάλη στιγμή του “Sounds of 3”. Είναι και το εισαγωγικό κομμάτι “The C sharp man” που τα χώνει αγρίως (με τον τρόπο ενός ύστερου Jack Bruce ας πούμε), είναι και το νωχελικό “Skumringstimen”, είναι και το έξτρα φουριόζο “Rumbamania”, είναι και το… ποπ έσχατο “Travelin’ man” με τα συνθο-φωνητικά του και τα ελαφρώς eighties ηχοχρώματα.

KRISTIN NORDERVAL, IDA HEIDEL, NUSCH WERCHOWSKA: Parrhésie [Losen, 2016]

Πρόκειται για ένα γυναικείο improv trio, το οποιό αποτελούν αι Kristin Norderval φωνή, laptop (live processing), Ida Heidel φλάουτα, μικροκρουστά και Nusch Werchowska πιάνο (κανονικό και «από μέσα»). Το “Parrhésie”, ως πρόταση, έχει μιαν ιδιαιτερότητα (αν και για τέτοιου τύπου άλμπουμ δεν είναι και τόσο ιδιαιτερότητα). Είναι όλο γραμμένο σε πραγματικό χρόνο (σ’ ένα ισπανικό στούντιο), χωρίς εκ των υστέρων προσθήκες οι επεμβάσεις. Αυτό σημαίνει πως καταγράφει μια πολύ συγκεκριμένη διαπροσωπική και συναισθηματική στιγμή (των τριών αυτοσχεδιαστριών), φέρνοντάς μας στη μνήμη ανάλογα άλμπουμ απ’ όλες τις τελευταίες «ευρωπαϊκές» δεκαετίες. Χωρισμένο σε δύο μέρη το “Parrhésie”, στο πρώτο “Mercury sunrise” και στο δεύτερο “Sonic orbits”, εμφανίζει μια ηχητική περιπέτεια που μπορεί να ξεκινά από τον Cecil Taylor και να φθάνει μέχρι τα projects του Evan Parker ή του Carlos Bechegas. Εκείνο που το κάνει ακόμη πιο διακριτό είναι τα φωνητικά της Norderval, κατά βάση… ασύντακτοι βοκαλισμοί, το ίδιο αυθόρμητοι και εν τω γεννάσθαι υποθέτω, ικανοί να δημιουργούν πρόσθετες και επιβλητικότερες εντάσεις.
Η φράση κλισέ που θα έλεγαν και οι παλαιότεροι… «άλμπουμ για απαιτητικούς ακροατές».

Επαφή: www.losenrecords.no