ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ η περιπέτεια, που θα οδηγούσε στη φυλακή τον μεγάλο λαϊκό τραγουδιστή στη δεκαετία του ’70 - «Για κάποιο παραστράτημα, για μια συκοφαντία» παραλίγο να τρωθεί ανεπανόρθωτα η πορεία του

Είναι γνωστές, μέσες-άκρες, οι περιπέτειες που είχε με το νόμο ο μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής Στράτος Διονυσίου, στα χρόνια του ’70 – το λέμε, επειδή έχουν γραφεί διάφορα κατά καιρούς, αν και τα περισσότερα (για να μην πούμε όλα) ελλιπή και πρόχειρα.
Εδώ θα επιχειρήσουμε να ανασυνθέσουμε όψεις εκείνης της περιπέτειας, που θα αποδεικνυόταν τραυματική για τον Διονυσίου και που θα επηρέαζε σφόδρα τη ζωή και την καριέρα του.
Όλα θα ξεκινούσαν στο τέλος Σεπτεμβρίου του 1973, με τις εφημερίδες της εποχής, στις αρχές Οκτωβρίου εκείνης της χρονιάς, να τον έχουν πλέον πρώτο θέμα. Τι είχε συμβεί;
Τα πάντα σχετίζονταν με την εξάρθρωση μιας σπείρας εισαγωγής, εμπορίας και διακίνησης ναρκωτικών (χασίς), που θα ακολουθούσε τη διαδρομή Τουρκία-Έβρος-Θεσσαλονίκη-Λάρισα-Αθήνα-Ρόδος και στην οποία (σπείρα) θα ενέχονταν πάνω από 20 άτομα.
Τέσσερα εξ αυτών θα συλλαμβάνονταν στη Θεσσαλονίκη τη νύχτα της 26ης Σεπτεμβρίου του ’73, κοντά στο νέο τότε νεκροταφείο της Πυλαίας, όταν θα πιάνονταν επ’ αυτοφώρω να καπνίζουν χασίς, με άλλους να συλλαμβάνονται στη Λάρισα και με άλλους στην Αθήνα, ενώ θα υπήρχαν και κάποιοι που θα καταζητούνταν – καθώς τα αρχικά άτομα είχαν «κελαηδήσει».

Η σύλληψη του Στράτου
Ο Διονυσίου συλλαμβάνεται μάλλον την τελευταία μέρα του Σεπτέμβρη του ’73, στην Αθήνα, να κατέχει παράνομα στο αυτοκίνητό του ένα περίστροφο και εννιά φυσίγγια, ενώ στο σπίτι του, μετά από έρευνα, θα βρίσκονταν και 135 αμερικάνικα πακέτα με τσιγάρα, που είχαν εισαχθεί παράνομα κι αυτά. Από ναρκωτικά τίποτα.
Τον Διονυσίου, που τότε ήταν 38 ετών, τον είχε «δώσει» κάποιος Δημήτριος Δημητριάδης ή Τράκας, 43 ετών, σεσημασμένος λαθρέμπορος ναρκωτικών, και αρχηγός της σπείρας (είχε πιαστεί στο αυτοκίνητο), ενώ από κοντά και κάποιος Μωυσής Καλανταρίδης, 33 ετών –που είχε συλληφθεί κι αυτός και ήταν γνωστός στους λαϊκούς ξενύχτηδες της συμπρωτεύουσας απλώς ως «Μωυσής», ιδιοκτήτης ων του λαϊκού κέντρου διασκέδασης Δειλινά–, θα ισχυριζόταν πως προμήθευε με χασίς τον Διονυσίου.
Ο Στράτος συλλαμβάνεται λοιπόν, στην Αθήνα, για να οδηγηθεί στον εισαγγελέα ποινικής αγωγής, την 1η Οκτωβρίου 1973, ο οποίος θα ασκούσε δίωξη εναντίον του για παράβαση του ΝΔ 743/70 «περί ναρκωτικών φαρμάκων» σε βαθμό πλημμελήματος και ακόμη για παράβαση του κώδικα «περί φορολογίας καπνού» και τέλος για παράνομη οπλοκατοχή και οπλοφορία. Πολλά μαζεμένα...
Ο Διονυσίου θα παραπεμπόταν στη συνεχεία στον ανακριτή του 4ου τμήματος Αθηνών από τον οποίον και θα ζητούσε 24ωρη προθεσμία, προκειμένου να προετοιμάσει την απολογία του.
Ο Στράτος θα υποστήριζε ότι το περίστροφο τού το είχαν χαρίσει στην Αμερική κατά το τελευταίο ταξίδι του εκεί και πως σκόπευε να το δηλώσει στις αρχές, αλλά είχε αμελήσει. Για τα τσιγάρα θα έλεγε πως τα είχε φέρει κι αυτά από την Αμερική και πως είχε ήδη ενδιαφερθεί, για να πληρώσει τους σχετικούς δασμούς, ενώ για το πιο σοβαρό από τα τρία, τα ναρκωτικά, ο Στράτος θα αρνιόταν την παραμικρή ανάμειξη με τη συγκεκριμένη υπόθεση.
Θα έκανε, όμως, το λάθος –πιθανώς μετά από προτροπή του αστυνόμου που τον εξέταζε, και χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με τον δικηγόρο του– να ομολογήσει πως είχε κάποια σχέση τέλος πάντων με το χασίς, στο... μακρινό 1967 και πως τώρα ήταν πλέον καθαρός. Του είχαν πει πως έτσι θα απαλλασσόταν. Αυτό, όμως, θα αποδεικνυόταν ολέθριο...
Ο Στράτος, περαιτέρω, θα ισχυριζόταν πως δεν είχε απολύτως καμία σχέση με την υπόθεση εμπορίας χασισιού και πως αγνοούσε όλα τα άτομα, πλην του Καλανταρίδη, ο οποίος θα τον έμπλεκε, για λόγους επαγγελματικής αντιζηλίας. Τι είχε συμβεί;
Ο Καλανταρίδης είχε ζητήσει από τον Στράτο να τραγουδήσει για 15 μέρες στα Δειλινά της Θεσσαλονίκης, αλλά ο Στράτος δεν είχε δεχθεί, επειδή είχε ήδη κλείσει εμφανίσεις στο κέντρο Φαρίντα. Και κάπως έτσι ο Καλανταρίδης θα τον εκδικείτο.

Ο Διονυσίου θα κρατιόταν στην Ασφάλεια Προαστίων Πρωτευούσης, στον Περισσό, μιλώντας, μάλιστα, σε δύο δημοσιογράφους του «Ταχυδρόμου» λέγοντας ανάμεσα σε άλλα:
«Στενοχωριέμαι για τα παιδιά μου και μόνο. Έχω ένα αγόρι (σ.σ. τον Άγγελο) και ένα κορίτσι (σ.σ. την αείμνηστη Τασούλα) (σ.σ. τα άλλα δύο παιδιά, ο Στέλιος και ο Διαμαντής, δεν είχαν γεννηθεί ακόμη). Τα παιδιά πηγαίνουν στο Γυμνάσιο, και όπως καταλαβαίνετε θα έχουν έρθει σε πολύ δύσκολη θέση, για τα όσα γράφτηκαν και ακούστηκαν για τον πατέρα τους. Σ’ όλη μου τη ζωή, στην καριέρα μου, σαν καλλιτέχνης, δεν είχα ποτέ προβλήματα. Πάντα είχα ψηλά το κεφάλι. Μακριά από πάρε-δώσε με την αστυνομία. Ούτε ως μάρτυρας δεν έχω πάει σε δικαστήριο. Από το 1960 που τραγουδάω περπάταγα πάντα σε τεντωμένο σχοινί. Πρόσεχα και το παραμικρό μου βήμα. Δυσκολεύτηκα, αλλά δεν έχασα την ισορροπία μου. Κάθε μέρα που πηγαίνω στο μαγαζί βρίσκω να με περιμένουν τέσσερα-πέντε μπατιράκια και τα χαρτζιλικώνω. Δεκαπέντε χρόνια παλεύω, για να φθάσω μέχρι εδώ. Τώρα που έφθασα κι εγώ στην κορυφή θέλουν να με γκρεμίσουν. Πώς θα πάω σπίτι μου και θα δω τους γείτονές μου;».
Κατά την προσαγωγή του στο δικαστήριο ο Στράτος Διονυσίου θα αρνιόταν να απαντήσει σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων. Μάλιστα δύο φωτορεπόρτερ, στην οδό Αρσάκη, θα επιχειρούσαν να τον φωτογραφίσουν, με τον Στράτο να κυνηγάει τον έναν, και με τους φίλους του να καταδιώκουν τον δεύτερο – κάποιον Σπυρίδωνα Ζαφειράτο. Ο Ζαφειράτος, για να προστατευθεί, θα χωνόταν σ’ ένα κατάστημα δακτυλογραφήσεων, εκεί όπου θα έμπαιναν και οι φίλοι του Διονυσίου, χτυπώντας τον και επιχειρώντας να του αποσπάσουν τη φωτογραφική μηχανή.
Τελικά ο Διονυσίου θα εγκατέλειπε την καταδίωξη του πρώτου φωτορεπόρτερ και επιβιβαζόμενος σε αυτοκίνητο θα αναχωρούσε, για το γραφείο του ανακριτή – με τον Ζαφειράτο να μεταβαίνει στον εισαγγελέα, υποβάλλοντας μήνυση για εξύβριση, σωματικές βλάβες και απειλές εναντίον του Στράτου Διονυσίου και παντός συνυπευθύνου. Κάποιοι διάλογοι, πάντως, είχαν δει το φως της δημοσιότητας. Μαγκιόρες κουβέντες...
Δημοσιογράφοι: Τι ακριβώς συνέβη κ. Διονυσίου;
Διονυσίου: Τίποτε, αφήστε με ήσυχο.
Δημοσιογράφοι: Μα γράφτηκε στις εφημερίδες ότι σας βρήκαν ένα πιστόλι...
Διονυσίου (κοροϊδευτικά): Πιστόλι; Τι πιστόλι;
Φίλος Διονυσίου: Γιατί, κακό είναι ρε αγόρια να έχεις περίστροφο;
Δημοσιογράφοι: Είναι παράνομο...
Διονυσίου και φίλοι (μαζί): Και τι πα να πει παράνομο; Ίσα ρε μάγκες... Γράψτε ότι ήταν ψεύτικο το παιχνίδι...
Άλλος φίλος (με μπάσα φωνή): Όχι, μην το γράψεις αυτό. Ο Στράτος δεν κρατάει ψεύτικο πράμα...
Εν τω μεταξύ είχαν κληθεί, για να καταθέσουν ενώπιον του ανακριτή και δύο δημοσιογράφοι, ο Νίκος Στάγκος και ο Κώστας Τσαρούχας, οι οποίοι είχαν ήδη συνομιλήσει με τον αρχηγό της σπείρας, τον Δημητριάδη ή Τράκα.
Ο Δημητριάδης είχε αναφέρει τόσο στους δημοσιογράφους, όσο και στην προανακριτική απολογία του, ότι ο Στράτος αγόραζε χασίς από ’κείνον και το οποίο κάπνιζε, πριν βγει στην πίστα, στα διάφορα κέντρα που εργαζόταν. Απολογούμενος, όμως, ενώπιον του ανακριτή ο Δημητριάδης θα ανακαλούσε όσα είχε πει για τον Διονυσίου, ισχυριζόμενος μάλιστα πως ουδέποτε είχε έλθει σε επαφή μαζί του, για να τον προμηθεύσει με χασίς.
Στις 27 Οκτωβρίου του ’73 ο Στράτος Διονυσίου είχε οριστεί να απολογηθεί στον ανακριτή, για όλα όσα τον κατηγορούσαν, αλλά θα ζητούσε 48ωρη προθεσμία για να ετοιμάσει την απολογία του, με τις εφημερίδες να γράφουν, στις 30 Οκτωβρίου, πως ο Στράτος θα προφυλακιζόταν, μετά από ομόφωνη απόφαση ανακριτή και εισαγγελέα, και με τον λαϊκό τραγουδιστή να ισχυρίζεται ξανά, πως σε σχέση με το χασίς, είχε πέσει θύμα πλεκτάνης, καταθέτοντας μάλιστα και ιατρική γνωμάτευση σύμφωνα με την οποία δεν ήταν τοξικομανής.
Έτσι, ο Στράτος θα μεταφερόταν στις φυλακές με υπηρεσιακό αυτοκίνητο τής υποδιεύθυνσης μεταγωγών Θεσσαλονίκης, μετά την απόρριψη αιτήματος τού συνηγόρου του να τον οδηγήσει ο ίδιος, εκεί, με το αυτοκίνητό του, και με τους φίλους του Στράτου να τσακώνονται ξανά με τους φωτορεπόρτερ, προστατεύοντάς τον από άσκοπες-σκανδαλοθηρικές φωτογραφίσεις.
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/stratos-dionysioy-i-peripeteia-poy-tha-odigoyse-sti-fylaki-ton-megalo-laiko