CREEP RECORDS: η εταιρεία του new wave, που κατέγραψε την αθηναϊκή σκηνή πριν από 40 χρόνια – μια σειρά από οκτώ δισκάκια της, με τραγούδια των Yell-O-Yell, Villa 21, Metro Decay, Clown κ.ά., θα άφηνε το δικό της ίχνος

Στα πρώτα χρόνια του ’80 το punk και το new-wave ακούγονταν αρκετά στη χώρα (για το νεανικό περιβάλλον λέμε πάντα), μαζί φυσικά με την disco και το κλασικό ροκ των σίξτις-σέβεντις. Παρά ταύτα οι γνωστές μας εταιρείες ενδιαφέρονται ελάχιστα για τις νέες βρετανικές και αμερικάνικες μουσικές των ελληνικών συγκροτημάτων, παρά την ανέλπιστη επιτυχία των Sharp Ties, δίνοντας διεξόδους με το σταγονόμετρο στα νέα σχήματα (αγγλόφωνα ή μη).
Τούτο, πρακτικά, σήμαινε πως η δισκοπαραγωγή εμφάνιζε μεγάλα κενά, τα οποία θα επιχειρούσαν να καλύψουν οι μικρές ανεξάρτητες εταιρείες. Ήταν πολλές αυτές (Happening, CVR, Art Nouveau, 80’s Ways κ.ά.), ενώ, ανάμεσά τους, δεν μπορεί παρά να ξεχωρίζει η αθηναϊκή Creep Records, του Μπάμπη Δαλίδη, που σκάει προς το τέλος του ’82, με απανωτές κυκλοφορίες.
Λέμε για κάποια δισκάκια, που αν και χωλαίνουν στο επίπεδο της ηχογράφησης-παραγωγής, ελκύουν κατ’ αρχάς με τα ωραία χρωματιστά, χαρτονένια, εξώφυλλά τους, που περιείχαν συχνά και απλά ένθετα, και βεβαίως με τις μουσικές τους (που κάποιες φορές έλαμπαν, βγαίνοντας πάνω από τις άχρωμες, τεχνικά, παραγωγές).

Από την άλλη κάνει εντύπωση το γεγονός πως τα συγκροτήματα έχουν δικό τους υλικό, προβάλλοντας αυτό και όχι τις όποιες ενδεχόμενες διασκευές, αποκτώντας γρήγορα ερείσματα, παίζοντας τακτικά στα κλαμπ της εποχής (Αρετούσα, Σοφίτα, Κύτταρο, Πήγασος κ.λπ.) και δημιουργώντας ένα μικρό, αλλά φανατικό κοινό, που θα στήριζε, στο μέτρο του δυνατού, και τη δισκογραφία, παρά την ευρύτερη καχυποψία.
Τέλος πάντων αυτά όλα τα εντόπιζε ο ίδιος ο Μπάμπης Δαλίδης, ο άνθρωπος που έτρεχε τότε την Creep, σε μια συνέντευξή του στη μουσική εφημερίδα «Στοιχειωμένο Τραίνο» (τεύχος #2, Σεπτέμβριος ’83), τοποθετώντας τα γεγονότα στις πραγματικές τους διαστάσεις. 
Το λέμε, γιατί σήμερα κυριαρχούν οι «μύθοι», οι ωραιοποιήσεις των καταστάσεων ή ακόμη και οι υπερβολές, που δημιουργούν στους νεότερους λάθος εντυπώσεις.
Μ’ αυτή τη συνέντευξη θα ξεκινήσουμε λοιπόν (που αναδημοσιεύεται στο μεγαλύτερο μέρος της), ενώ στη συνέχεια θα παρουσιάσουμε τα οκτώ singles της Creep Records.
Πριν όμως από την συνέντευξη να πούμε πως το κείμενο δεν παίρνει αφορμή μόνον από τα 40χρονα της Creep, μα και από την προβολή της ταινίας-ντοκιμαντέρ “Return of The Creeps” (2023) του Νίκου Χαντζή, που προβλήθηκε και προβάλλεται, αυτόν τον καιρό, στο Άστορ.
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/creep-records-i-etaireia-toy-new-wave-poy-kategrapse-tin-athinaiki-skini-prin-apo-40