Μια νέα τραγουδοποιός, η Κατερίνα Χαρμπή,
κάνει τώρα την εμφάνισή της στην δισκογραφία, μέσω του άλμπουμ της «Χάρτινες
Γροθιές» [Ανεξάρτητη Έκδοση, 2023], που είναι
τυπωμένο σε ωραίο digipak, περιέχον 20σέλιδο booklet με στίχους και λοιπό
πληροφοριακό υλικό. Στο CD καταγράφονται οκτώ τραγούδια της
Χαρμπή, ενορχηστρωμένα για κοντραμπάσο, μαντολίνο, κρουστά, κιθάρες, ακορντεόν,
βιολί, τρομπέτα, τζουρά και ορισμένα ακόμη όργανα. Γενικώς, σε κάθε τραγούδι
υπάρχουν προσθέσεις ή αφαιρέσεις οργάνων, δίχως πάντως να διαταράσσεται η
ακουστική ισορροπία του δίσκου.
Το άλμπουμ είναι αυτό που λέμε «έντεχνο», στο ύφος της μπαλάντας, με τα τραγούδια, γενικώς, να φέρνουν στη μνήμη εκείνα του Σωκράτη Μάλαμα.
Είναι μια βασική επιρροή για την Κατερίνα
Χαρμπή ο Μάλαμας, ακόμη και στον τρόπο τραγουδίσματος και ερμηνείας, αλλά αυτό
δεν σημαίνει κάτι αναγκαστικώς.
Τα τραγούδια τής Χαρμπή είναι ωραία σε γενικές γραμμές, αλλά σε όλα τα επιμέρους θέματα απαιτείται μεγαλύτερη προσπάθεια, ώστε αυτά να γίνουν ωραιότερα. Και το πιο βασικό. Να καταβληθεί προσπάθεια, ώστε να θυμίζουν λιγότερο τα τραγούδια τού Μάλαμα.
Αυτό βέβαια είναι λίγο δύσκολο να συμβεί –όχι αδύνατον πάντως–, επειδή η φωνή τής Χαρμπή, αν και γυναικεία, παραπέμπει στην φωνή του Μάλαμα, που σημαίνει πως θα πρέπει να «τοποθετηθεί» κάπου αλλού.
Και στην πλευρά των στίχων, βεβαίως, πρέπει να καταβληθεί μεγαλύτερη προσπάθεια. Η Χαρμπή γράφει ωραία λόγια, με «καλά ελληνικά», αλλά σε κάποιες περιπτώσεις πρέπει να προσέξει τις συλλαβές της, έτσι ώστε, όταν τραγουδά, να μην ακούγονται «στριμώγματα» (για να χωρέσουν οι συλλαβές) και να μην υπάρχουν παρατονισμοί. Και αυτό είναι κάτι που λύνεται εύκολα, αφού το πρώτο, οι καλοί και ενδιαφέροντες στίχοι, ήδη υπάρχει.
Συνθετικά, τα πράγματα είναι αρκετά καλά, αφού οι μελωδίες τής τραγουδοποιού είναι ωραίες και αυθόρμητες, γενικώς τραγουδιστικές, δίχως να ακούγονται πιεσμένες.
Εκεί, τέλος, που χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια είναι στις ενοργανώσεις. Τι ηχόχρωμα θα έχουν τα τραγούδια, ώστε να ακούγονται διακριτά, και να μην συγχέονται με άλλα. Αυτό είναι και θέμα της παραγωγής φυσικά (ενός γνώστη παραγωγού εννοώ), αλλά εγώ θα πω πως ένα σταθερό και ολιγομελές σχήμα, χωρίς προσθήκες, θα έδινε μια ταυτότητα στον ήχο – η οποία τώρα κάπως ψάχνεται.
Η Κατερίνα Χαρμπή είναι αξιόλογη τραγουδοποιός και το μέλλον της ανήκει (το «Του δειλινού τα χρώματα», για παράδειγμα, είναι ένα πολύ ωραίο τραγούδι και δεν είναι το μόνο) και το «Χάρτινες Γροθιές», σαν άλμπουμ, είναι ένα αρκετά ελπιδοφόρο ντεμπούτο... και όλα αυτά τα γράφουμε, για να είναι η επόμενη δουλειά της ακόμη καλύτερη, όχι για άλλο λόγο.
Το άλμπουμ είναι αυτό που λέμε «έντεχνο», στο ύφος της μπαλάντας, με τα τραγούδια, γενικώς, να φέρνουν στη μνήμη εκείνα του Σωκράτη Μάλαμα.
Τα τραγούδια τής Χαρμπή είναι ωραία σε γενικές γραμμές, αλλά σε όλα τα επιμέρους θέματα απαιτείται μεγαλύτερη προσπάθεια, ώστε αυτά να γίνουν ωραιότερα. Και το πιο βασικό. Να καταβληθεί προσπάθεια, ώστε να θυμίζουν λιγότερο τα τραγούδια τού Μάλαμα.
Αυτό βέβαια είναι λίγο δύσκολο να συμβεί –όχι αδύνατον πάντως–, επειδή η φωνή τής Χαρμπή, αν και γυναικεία, παραπέμπει στην φωνή του Μάλαμα, που σημαίνει πως θα πρέπει να «τοποθετηθεί» κάπου αλλού.
Και στην πλευρά των στίχων, βεβαίως, πρέπει να καταβληθεί μεγαλύτερη προσπάθεια. Η Χαρμπή γράφει ωραία λόγια, με «καλά ελληνικά», αλλά σε κάποιες περιπτώσεις πρέπει να προσέξει τις συλλαβές της, έτσι ώστε, όταν τραγουδά, να μην ακούγονται «στριμώγματα» (για να χωρέσουν οι συλλαβές) και να μην υπάρχουν παρατονισμοί. Και αυτό είναι κάτι που λύνεται εύκολα, αφού το πρώτο, οι καλοί και ενδιαφέροντες στίχοι, ήδη υπάρχει.
Συνθετικά, τα πράγματα είναι αρκετά καλά, αφού οι μελωδίες τής τραγουδοποιού είναι ωραίες και αυθόρμητες, γενικώς τραγουδιστικές, δίχως να ακούγονται πιεσμένες.
Εκεί, τέλος, που χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια είναι στις ενοργανώσεις. Τι ηχόχρωμα θα έχουν τα τραγούδια, ώστε να ακούγονται διακριτά, και να μην συγχέονται με άλλα. Αυτό είναι και θέμα της παραγωγής φυσικά (ενός γνώστη παραγωγού εννοώ), αλλά εγώ θα πω πως ένα σταθερό και ολιγομελές σχήμα, χωρίς προσθήκες, θα έδινε μια ταυτότητα στον ήχο – η οποία τώρα κάπως ψάχνεται.
Η Κατερίνα Χαρμπή είναι αξιόλογη τραγουδοποιός και το μέλλον της ανήκει (το «Του δειλινού τα χρώματα», για παράδειγμα, είναι ένα πολύ ωραίο τραγούδι και δεν είναι το μόνο) και το «Χάρτινες Γροθιές», σαν άλμπουμ, είναι ένα αρκετά ελπιδοφόρο ντεμπούτο... και όλα αυτά τα γράφουμε, για να είναι η επόμενη δουλειά της ακόμη καλύτερη, όχι για άλλο λόγο.
Από το fb...
ΑπάντησηΔιαγραφήKwstas Agas
Πολύ ωραία παρουσίαση έκανες, Φώντα, για το ντεμπούτο της Κατερίνας Χαρμπη (την οποία μέχρι τώρα δεν γνώριζα)! Κι αυτό που μου αρέσει στις κριτικές σου: σε κάθε κείμενο ξέρεις να κρατάς τις ισορροπίες ανάμεσα στα "θετικά στοιχεία" που επισημαίνεις σε κάποια δισκογραφική δουλειά, και στα "στοιχεία που χρειάζονται βελτίωση" !! Πραγματικά, πόσο κρίμα που δεν είχαμε γνωριστεί από το 1999, όταν είχα ηχογραφήσει τον πρώτο μου δίσκο, για να σου έστελνα από τότε τις δουλειές μου - από τις οποίες πλέον δεν έχει περισσέψει αντίτυπο ούτε για μένα - για να διαβάζω τη γνώμη σου (η δουλειά μου που έπεσε στα χέρια σου για πρώτη φορά ήταν η 7η)!! Είμαι βέβαιος ότι θα διάβαζα όχι μόνο ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά κυρίως γνώμες που θα με βοηθούσαν για τη συνέχεια!!
Κατερίνα Χαρμπή / Katerina Charmpi ·
Σας ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σας!