ΨΥΧΟΤΕΚ κοινόβιο τέλος

Ψυχοτέκ είναι ο Παναγιώτης Τομαράς, γνωστός μας από την Κυματική Αθηνών και το άλμπουμ της «Υπνοδρόμιο» [Same Difference Music, 2020], όπως και από τα Ηχοτοπία και το άλμπουμ τους «Χωρίς Ταχύτητα» [Inner Ear, 2019].
Γράφαμε για τα Ηχοτοπία, εδώ στο blog, πως... ανήκουν στο χώρο του κλασικού electro (ας το πούμε και synth-pop). Χωρίς αβαντγκάρντιες, πειραματισμούς και τα τοιαύτα, επιδιώκουν να οικοδομήσουν ένα περιβάλλον, που παραπέμπει στα eighties (και late seventies και early nineties) ηλεκτρονικά μονοπάτια, πράγμα το οποίο καταφέρνουν, επειδή συνθέτουν με τρόπο απλό και χωρίς άσκοπες φιοριτούρες – κοινώς... έχουν πιάσει το νόημα.
Ενώ για την Κυματική Αθηνών σημειώναμε, ανάμεσα σε άλλα, πως εδώ κυριαρχεί μια... ηλεκτρονικά πλασαρισμένη ambient, αν και... υπάρχουν και ποικίλες άλλες αναφορές, που «μπερδεύονται» ανάμεσα, προσδίδοντας στον δίσκο τους και άλλες διαστάσεις.

Τα πράγματα δεν αλλάζουν δραματικά – με το νέο project, το Ψυχοτέκ, να αφορά σε ένα ακόμη electro άλμπουμ, που αποκαλείται «Κοινόβιο Τέλος» [Inner Ear, 2023] και που θα μπορούσε να εκληφθεί και ως μια έκκεντρη «τιμή» σε διάφορες όψεις τής ελληνικής ταινίας(;). Βάζουμε ερωτηματικό, γιατί τα samples δεν αποκαλύπτονται, αν και εύκολα μπορείς να αναγνωρίσεις, σε αυτά, τη φωνή διαφόρων (ελλήνων) ηθοποιών. Γενικώς, οι φωνές παίζουν ένα σημαντικό ρόλο εδώ, ισοδύναμο θα λέγαμε με την μουσική, χωρίς, σε κάθε περίπτωση, να έχουμε να κάνουμε με τραγούδια.
Βασικά ο Ψυχοτέκ θέλει να πει κάποια πράματα, χρησιμοποιώντας τον λόγο «τρίτων», μοντάροντας έτσι ένα electro, με καλυμμένες κοινωνικές αναφορές.
Για παράδειγμα στο «Κοινόβιο τέλος» ακούμε κάτι για «επιστροφή στις ρίζες», «ελληνικότητα» και «παράδοση», που θα μπορούσε να τα εκλάβεις και από την ειρωνική πλευρά, ενώ στο «Μη μαδάς τις μαργαρίτες» ακούς στην αρχή μια φωνή που προειδοποιεί για βόμβες σε κινηματογράφο, καθώς μέσα από ένα αγχωτικό beat, ξεπετάγεται μια γυναικεία φωνή, κάπως σαν της Μαργαρίτας Ζορμπαλά, να τραγουδά ένα παλιό ταγκό του Φώτη Πολυμέρη.
Ένα από τα καλύτερα πάντως κομμάτια της Side A είναι το techno «Να βάλεις τάξη στη ζωή σου», ενώ αρκετά ενδιαφέροντα είναι και το «Είπες να ’μαστε φίλοι», που βασίζεται σ’ ένα strong beat με γρήγορες αλλαγές, όπως και το περισσότερο υποχθόνιο “Gaslighting”.
Η δεύτερη πλευρά θα ξεκινήσει με το «Εσύ ζεις μόνο για τους άλλους», ένα έντονο κομμάτι, ένα αστικό electro με κάπως ανακατωμένα λόγια, με το επόμενο «Δεν είναι αυτό που νομίζεις» να διαθέτει καλό beat, έχοντας και αυτό χορευτική προοπτική (ακούς και Καρέζη-Καζάκο εδώ). Στιγμές της... καθημερινότητας ακούμε και στο «Μη λες ψέματα (Μας ακούει ο Ύψιστος)», με το «Αϋπνίες» να προσφέρει, πέρα από το κλασικό νανούρισμα («Ύπνε που παίρνεις τα μωρά») και κάποια αρχέτυπα electro beats, που προσδίδουν στο κομμάτι ένα ξεπέταγμα (από τα πιο ενδιαφέροντα tracks του «Κοινόβιο τέλος»). Το «Η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς» ξεκινά με samples φωνών από τους παλαιούς ηθοποιούς Γιάννη Αργύρη και Ζώρα Τσάπελη (αυτοί πρέπει να είναι), ενώ τα beats είναι απλά κι εδώ, με το κομμάτι να ξετυλίγεται κατανοητά και ωραία.
Ένα άλμπουμ με αδιαμφισβήτητο ενδιαφέρον είναι το «Κοινόβιο Τέλος» του Ψυχοτέκ.
Επαφή: www.inner-ear.gr