Η Μαρία Γράψα (Maria Grapsa) είναι μια νέα πιανίστρια και τζαζ συνθέτρια,
που τώρα κάνει αισθητή την παρουσία της δισκογραφικά, μέσω του άλμπουμ “Life” [Musical Dojo Records,
2023], που υπογράφεται από την ίδια και το σεξτέτο της. Όπως διαβάζουμε,
ανάμεσα σε άλλα, στο βιογραφικό της... η
Μ. Γράψα φεύγει για το Λονδίνο το 2014 και μετά από μια διαδρομή, που
περιλαμβάνει πολλή μουσική, σεμινάρια, jams και συναυλίες, καθώς κι
ένα μεταπτυχιακό στην jazz, στο Royal Conservatoire
του Birmingham, έρχεται σήμερα να
παρουσιάσει τον ντεμπούτο δίσκο της, μαζί μ’ ένα team
ταλαντούχων βρετανών μουσικών, συμπεριλαμβανομένης και της σαξοφωνίστριας Emma Rawicz (σ.σ. γνωστή
από το πρόσφατο άλμπουμ της “Chroma” στην ACT Music + Vision).
Στο “Life”
καταγράφονται εννέα συνθέσεις τής Γράψα, ενορχηστρωμένες από την ίδια, τις
οποίες αποδίδουν πέρα από τη συνθέτρια-πιανίστρια και οι Becca Wilkins φωνή, Matthew Kilner τενόρο σαξόφωνο σε όλα
τα tracks, πλην του “Life”, στο οποίο παίζει η Emma Rawicz, Liam Brennan άλτο σαξόφωνο,
κλαρίνο, μπάσο κλαρίνο, Tommy Fuller
κοντραμπάσο (σ’ ένα track
ο James Owston)
και Kai Chareunsy
ντραμς (έως εδώ τα μέλη του σεξτέτου της), ενώ σ’ ένα track ακούγονται και οι κιθάρες των Tom Pountney και Torin Davies.
Από τα εννέα κομμάτια, τώρα, τα τρία (“Palace on the hill”, “Life”, “Circus lane”) είναι τραγούδια, ενώ ένα (“Childhood”) έχει βοκαλισμούς.
Οι συνθέσεις τής Γράψα είναι... πληθωρικές και ενδεικτικές της φάσης ενός νέου ανθρώπου, που θέλει να συμπεριλάβει στον δίσκο του «τα πάντα» που τον ενδιαφέρουν, δίχως να έχει κατασταλάξει κάπου. Αυτό είναι ολοφάνερο, όσον αφορά στη συνολικότερη ατμόσφαιρα του δίσκου, που είτε δεν υπάρχει (η ατμόσφαιρα), είτε είναι μπερδεμένη.
Εκείνο που λέμε είναι πως το “Life” θα έπρεπε να είναι δέκα λεπτά μικρότερο σε διάρκεια (τώρα είναι γύρω στα 50 λεπτά) και περισσότερο οργανωμένο όσον αφορά όχι μόνον στις επιρροές και τις αναφορές, αλλά ακόμη και στο track list.
Αν όχι όλα τα κομμάτια, αλλά πάντως τα περισσότερα έχουν ενδιαφέρον αν τα δεις καθ’ ένα μόνο του και ξεχωριστά, ως μεμονωμένα δηλαδή, αλλά όλα μαζί δεν δένουν εύκολα.
Οι αναφορές τής Γράψα είναι πολλές και ποικίλες, όπως είπαμε. Όχι μόνον δανεισμένες από την ιστορία της jazz, μα και από την latin ή και την ελληνική ακόμη παράδοση, με όλα αυτά να περνούν μέσα και από ένα προσωπικό πλαίσιο (το “Life” του τίτλου είναι η ζωή τής συνθέτριας, στο εξώφυλλο εικονίζεται η αδελφή της, στο A5 υπάρχει σαμπλ παιδικής φωνής στα ελληνικά), ενώ και τα τρία-τέσσερα τραγούδια «σπάνε», και αυτά, την ροή του δίσκου.
Το ξαναλέμε, υπάρχουν ωραία δείγματα εδώ των ικανοτήτων και της δουλειάς τής συνθέτριας (το “Childhood” για παράδειγμα είναι ωραίο κομμάτι, ή και το τραγούδι “Circus lane”, και άλλα βεβαίως, όπως το τελευταίο track με τις κιθάρες), όμως εκείνο που χρειάζεται είναι να βρεθεί ένας ύφος και να υπάρχει μια αισθητική στόχευση, ενταγμένη στο πλαίσιο μιας πιο οργανωμένης παραγωγής.
Επαφή: https://mariagrapsa.bandcamp.com/album/life
Από τα εννέα κομμάτια, τώρα, τα τρία (“Palace on the hill”, “Life”, “Circus lane”) είναι τραγούδια, ενώ ένα (“Childhood”) έχει βοκαλισμούς.
Οι συνθέσεις τής Γράψα είναι... πληθωρικές και ενδεικτικές της φάσης ενός νέου ανθρώπου, που θέλει να συμπεριλάβει στον δίσκο του «τα πάντα» που τον ενδιαφέρουν, δίχως να έχει κατασταλάξει κάπου. Αυτό είναι ολοφάνερο, όσον αφορά στη συνολικότερη ατμόσφαιρα του δίσκου, που είτε δεν υπάρχει (η ατμόσφαιρα), είτε είναι μπερδεμένη.
Εκείνο που λέμε είναι πως το “Life” θα έπρεπε να είναι δέκα λεπτά μικρότερο σε διάρκεια (τώρα είναι γύρω στα 50 λεπτά) και περισσότερο οργανωμένο όσον αφορά όχι μόνον στις επιρροές και τις αναφορές, αλλά ακόμη και στο track list.
Αν όχι όλα τα κομμάτια, αλλά πάντως τα περισσότερα έχουν ενδιαφέρον αν τα δεις καθ’ ένα μόνο του και ξεχωριστά, ως μεμονωμένα δηλαδή, αλλά όλα μαζί δεν δένουν εύκολα.
Οι αναφορές τής Γράψα είναι πολλές και ποικίλες, όπως είπαμε. Όχι μόνον δανεισμένες από την ιστορία της jazz, μα και από την latin ή και την ελληνική ακόμη παράδοση, με όλα αυτά να περνούν μέσα και από ένα προσωπικό πλαίσιο (το “Life” του τίτλου είναι η ζωή τής συνθέτριας, στο εξώφυλλο εικονίζεται η αδελφή της, στο A5 υπάρχει σαμπλ παιδικής φωνής στα ελληνικά), ενώ και τα τρία-τέσσερα τραγούδια «σπάνε», και αυτά, την ροή του δίσκου.
Το ξαναλέμε, υπάρχουν ωραία δείγματα εδώ των ικανοτήτων και της δουλειάς τής συνθέτριας (το “Childhood” για παράδειγμα είναι ωραίο κομμάτι, ή και το τραγούδι “Circus lane”, και άλλα βεβαίως, όπως το τελευταίο track με τις κιθάρες), όμως εκείνο που χρειάζεται είναι να βρεθεί ένας ύφος και να υπάρχει μια αισθητική στόχευση, ενταγμένη στο πλαίσιο μιας πιο οργανωμένης παραγωγής.
Επαφή: https://mariagrapsa.bandcamp.com/album/life
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου