Με καλλιτεχνική επιμέλεια παραγωγής από
τον Βύρωνα Φιδετζή και εκτέλεση παραγωγής από την Subways Music και
τον Σοφοκλή Σαπουνά κυκλοφορεί τώρα στα δισκοπωλεία το double CD «Έργα» (2023), με έργα του μουσουργού Γεωργίου
Αξιώτη (1875-1924) – με την έκδοση, πέραν των δύο CD και του triple-folded digipak, να εμπεριέχει και 20σέλιδο δίγλωσσο (ελληνικά-αγγλικά) booklet,
με στοιχεία και πληροφορίες.
Το CD1 περιλαμβάνει την
«Συμφωνική φαντασία (Ενώ χιονίζει...) για ορχήστρα», με την Φιλαρμόνια Ορχήστρα
Αθηνών υπό τον Βύρωνα Φιδετζή, το «Κουαρτέτο εγχόρδων», την «Φούγκα για
κουαρτέτο εγχόρδων» και το «Μινουέτο για κουαρτέτο εγχόρδων», που αποδίδονται
από το κουαρτέτο εγχόρδων L’ Anima (Στέλλα Τσάνη βιολί,
Μπρουνίλντα-Ευγενία Μάλο βιολί, Αντώνης Μανιάς βιόλα, Λευκή Κολοβού
βιολοντσέλο) και ακόμη τα «Πέντε λυρικά κομμάτια για πιάνο», με τον Απόστολο
Παληό στο πιάνο, ενώ στο CD2 καταγράφονται «Τα τραγούδια του
Γεωργίου Αξιώτη», σε στίχους-ποίηση Γεωργίου Λαμπελέτ, Μιλτιάδη Μαλακάση, Antonio Fogazzaro, Heinrich Heine και Jean Richepin, στα οποία ακούγονται οι Άρτεμις Μπόγρη μεσόφωνος,
Χρήστος Κεχρής τενόρος και Δημήτρης Βεζύρογλου πιάνο.
«Ο Γεώργιος Αξιώτης (Μαριούπολη 1875-Αθήνα 16 Οκτωβρίου 1924) ήταν Έλληνας συνθέτης και μουσικοκριτικός, πατέρας τής πεζογράφου και ποιήτριας Μέλπως Αξιώτη (1905-1973). Ο Αξιώτης γεννήθηκε στη Μαριούπολη της σημερινής Ουκρανίας το 1875. Παππούς του ήταν ο πολιτικός Αλέξανδρος Αξιώτης και πατέρας του ήταν ο μυκονιάτικης καταγωγής Παναγιώτης Αξιώτης (1840-1918) πού ασχολήθηκε με το εμπόριο σιτηρών στη Ρωσία και απέκτησε τεράστια περιουσία, συγχρόνως όμως ήταν και αξιόλογος συγγραφέας διηγημάτων και μεταφραστής ρωσικών φιλολογικών έργων.(...) Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του ο Γεώργιος Αξιώτης γράφηκε στη Νομική Σχολή (πιθανότατα το 1892), όπου σπούδασε για τρία χρόνια, ενώ παράλληλα άρχισε μουσική στην Ελλάδα ως μαθητής τού σημαντικού συριανού συνθέτη Λουδοβίκου Σπινέλλη. Στη συνέχεια, μεταξύ 1895(;) και 1901, σπούδασε στο Ωδείο San Pietro a Majella της Νάπολης, στο οποίο είχαν φοιτήσει πολλοί επτανήσιοι συνθέτες, παίρνοντας δίπλωμα και εύφημο μνεία. Καθηγητής του εκεί υπήρξε ο σημαντικότατος δάσκαλος τής εποχής Paolo Serrao και συμμαθητής του ο φίλος του Γεώργιος Λαμπελέτ. Επέστρεψε στην Ελλάδα και έγινε διευθυντής του Ωδείου Πειραϊκού Συνδέσμου με βοηθό τον Λαμπελέτ. Μαζί του εξέδωσε τον μοναδικό τόμο του περιοδικού Κριτική, μέσω του οποίου έθεσε ως στόχο την αναμόρφωση της μουσικής παιδείας στην Ελλάδα.(...) Έχει συζητηθεί αρκετά η περίπτωση του Αξιώτη και, κυρίως, οι λόγοι για τους οποίους αποσύρθηκε από τα μουσικά πράγματα της εποχής του. Φαίνεται ότι, ως πρωτοπόρος της “αγωνιστικής” κριτικής στην Ελλάδα, με “συγκεκριμένους στόχους αναμόρφωσης της μουσικής παιδείας”, προκάλεσε σοβαρές αντιδράσεις και αντιπάθειες που εμπόδισαν τη σταδιοδρομία του. Υπήρξε πολέμιος του συστήματος της μουσικής εκπαίδευσης από το Ωδείο Αθηνών(…). Οι απόψεις του σχετίζονται κυρίως με το ωδειακό “κατεστημένο”, όπου επικρίνει έντονα τόσο τις μεθόδους διδασκαλίας του πιάνου, όσο και τα στρυφνά εγχειρίδια διδασκαλίας της αρμονίας (Ρίχτερ), που έχουν ως αποτέλεσμα τη “γερμανοποίηση” της όλης διαδικασίας. Επίσης, από προφορική μαρτυρία του γιου του, Παναγιώτη, αντιπαθούσε τον Καλομοίρη. Οι έντονες αυτές αντιρρήσεις του υπήρξαν ζημιογόνες για την μουσική του “καριέρα'”, προκάλεσαν τις αντιδράσεις και τον πόλεμο τού μουσικού κατεστημένου, και τον οδήγησαν να πάρει την απόφαση να αποσυρθεί και να εγκατασταθεί από το 1905 οικογενειακώς μόνιμα στη Μύκονο. Εξέχουσες μουσικές προσωπικότητες της εποχής, όμως, “απέδιδαν τον παραγκωνισμό του αποκλειστικά στο ιδιόρρυθμο του χαρακτήρα του”.(…)».
Σημειώνει, περαιτέρω, ανάμεσα σε άλλα, ο Βύρων Φιδετζής στο booklet:
«Με την έκδοση του ανά χείρας διπλού άλμπουμ των έργων του Γεωργίου Αξιώτη από την εταιρεία Subways, και του CD της εταιρείας Naxos με οκτώ ορχηστρικά του έργα, που κυκλοφόρησε το 2022, πραγματοποιείται κάτι μοναδικό για τα μουσικά πράγματα του τόπου μας. Για πρώτη φορά είναι πλέον προσβάσιμα όλα τα διασωθέντα έργα ενός Έλληνα συνθέτη σε μουσικούς και φιλόμουσους.(...)».
Τούτο σημαίνει πως μέχρι πέρυσι το έργο του Γεωργίου Αξιώτη ήταν, από πρακτικής πλευράς, άγνωστο στους ακροατές και πως η παρούσα έκδοση τής ελληνικής εταιρείας Subways Music δεν μπορεί παρά να χαρακτηρίζεται ως μνημειακή, και σε σχέση με την καταχώριση του Γ. Αξιώτη στην πρώτη σειρά των συνθετών της εποχής του.
Για τα έργα, που καταγράφονται στα δύο CD, υπάρχει εκτενής παρουσίασή τους στο booklet, προσθέτοντας πως τούτα αποτελούν κατά το μάλλον ή ήττον «προϊόντα της εποχής τους» (τέλη του 19ου με αρχές του 20ου αιώνα), διαθέτοντας στοιχεία βερισμού και βεβαίως λυρική έως και λαϊκή διάθεση, με προσαρμοσμένα στοιχεία ελληνικότητας.
Η ποιότητα της εγγραφής, από την ηχοληψία στην αίθουσα συναυλιών Άρτεμις και το στούντιο Subway, σε συνδυασμό με την επακόλουθη μείξη και το mastering, προσδίδουν στην ηχογράφηση όλα εκείνα τα ποιοτικά τεχνικά χαρακτηριστικά, ώστε η ακρόαση του άλμπουμ να καθίσταται αυτοδικαίως απολαυστική.
Επαφή: www.subways.gr
«Ο Γεώργιος Αξιώτης (Μαριούπολη 1875-Αθήνα 16 Οκτωβρίου 1924) ήταν Έλληνας συνθέτης και μουσικοκριτικός, πατέρας τής πεζογράφου και ποιήτριας Μέλπως Αξιώτη (1905-1973). Ο Αξιώτης γεννήθηκε στη Μαριούπολη της σημερινής Ουκρανίας το 1875. Παππούς του ήταν ο πολιτικός Αλέξανδρος Αξιώτης και πατέρας του ήταν ο μυκονιάτικης καταγωγής Παναγιώτης Αξιώτης (1840-1918) πού ασχολήθηκε με το εμπόριο σιτηρών στη Ρωσία και απέκτησε τεράστια περιουσία, συγχρόνως όμως ήταν και αξιόλογος συγγραφέας διηγημάτων και μεταφραστής ρωσικών φιλολογικών έργων.(...) Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του ο Γεώργιος Αξιώτης γράφηκε στη Νομική Σχολή (πιθανότατα το 1892), όπου σπούδασε για τρία χρόνια, ενώ παράλληλα άρχισε μουσική στην Ελλάδα ως μαθητής τού σημαντικού συριανού συνθέτη Λουδοβίκου Σπινέλλη. Στη συνέχεια, μεταξύ 1895(;) και 1901, σπούδασε στο Ωδείο San Pietro a Majella της Νάπολης, στο οποίο είχαν φοιτήσει πολλοί επτανήσιοι συνθέτες, παίρνοντας δίπλωμα και εύφημο μνεία. Καθηγητής του εκεί υπήρξε ο σημαντικότατος δάσκαλος τής εποχής Paolo Serrao και συμμαθητής του ο φίλος του Γεώργιος Λαμπελέτ. Επέστρεψε στην Ελλάδα και έγινε διευθυντής του Ωδείου Πειραϊκού Συνδέσμου με βοηθό τον Λαμπελέτ. Μαζί του εξέδωσε τον μοναδικό τόμο του περιοδικού Κριτική, μέσω του οποίου έθεσε ως στόχο την αναμόρφωση της μουσικής παιδείας στην Ελλάδα.(...) Έχει συζητηθεί αρκετά η περίπτωση του Αξιώτη και, κυρίως, οι λόγοι για τους οποίους αποσύρθηκε από τα μουσικά πράγματα της εποχής του. Φαίνεται ότι, ως πρωτοπόρος της “αγωνιστικής” κριτικής στην Ελλάδα, με “συγκεκριμένους στόχους αναμόρφωσης της μουσικής παιδείας”, προκάλεσε σοβαρές αντιδράσεις και αντιπάθειες που εμπόδισαν τη σταδιοδρομία του. Υπήρξε πολέμιος του συστήματος της μουσικής εκπαίδευσης από το Ωδείο Αθηνών(…). Οι απόψεις του σχετίζονται κυρίως με το ωδειακό “κατεστημένο”, όπου επικρίνει έντονα τόσο τις μεθόδους διδασκαλίας του πιάνου, όσο και τα στρυφνά εγχειρίδια διδασκαλίας της αρμονίας (Ρίχτερ), που έχουν ως αποτέλεσμα τη “γερμανοποίηση” της όλης διαδικασίας. Επίσης, από προφορική μαρτυρία του γιου του, Παναγιώτη, αντιπαθούσε τον Καλομοίρη. Οι έντονες αυτές αντιρρήσεις του υπήρξαν ζημιογόνες για την μουσική του “καριέρα'”, προκάλεσαν τις αντιδράσεις και τον πόλεμο τού μουσικού κατεστημένου, και τον οδήγησαν να πάρει την απόφαση να αποσυρθεί και να εγκατασταθεί από το 1905 οικογενειακώς μόνιμα στη Μύκονο. Εξέχουσες μουσικές προσωπικότητες της εποχής, όμως, “απέδιδαν τον παραγκωνισμό του αποκλειστικά στο ιδιόρρυθμο του χαρακτήρα του”.(…)».
Σημειώνει, περαιτέρω, ανάμεσα σε άλλα, ο Βύρων Φιδετζής στο booklet:
«Με την έκδοση του ανά χείρας διπλού άλμπουμ των έργων του Γεωργίου Αξιώτη από την εταιρεία Subways, και του CD της εταιρείας Naxos με οκτώ ορχηστρικά του έργα, που κυκλοφόρησε το 2022, πραγματοποιείται κάτι μοναδικό για τα μουσικά πράγματα του τόπου μας. Για πρώτη φορά είναι πλέον προσβάσιμα όλα τα διασωθέντα έργα ενός Έλληνα συνθέτη σε μουσικούς και φιλόμουσους.(...)».
Τούτο σημαίνει πως μέχρι πέρυσι το έργο του Γεωργίου Αξιώτη ήταν, από πρακτικής πλευράς, άγνωστο στους ακροατές και πως η παρούσα έκδοση τής ελληνικής εταιρείας Subways Music δεν μπορεί παρά να χαρακτηρίζεται ως μνημειακή, και σε σχέση με την καταχώριση του Γ. Αξιώτη στην πρώτη σειρά των συνθετών της εποχής του.
Για τα έργα, που καταγράφονται στα δύο CD, υπάρχει εκτενής παρουσίασή τους στο booklet, προσθέτοντας πως τούτα αποτελούν κατά το μάλλον ή ήττον «προϊόντα της εποχής τους» (τέλη του 19ου με αρχές του 20ου αιώνα), διαθέτοντας στοιχεία βερισμού και βεβαίως λυρική έως και λαϊκή διάθεση, με προσαρμοσμένα στοιχεία ελληνικότητας.
Η ποιότητα της εγγραφής, από την ηχοληψία στην αίθουσα συναυλιών Άρτεμις και το στούντιο Subway, σε συνδυασμό με την επακόλουθη μείξη και το mastering, προσδίδουν στην ηχογράφηση όλα εκείνα τα ποιοτικά τεχνικά χαρακτηριστικά, ώστε η ακρόαση του άλμπουμ να καθίσταται αυτοδικαίως απολαυστική.
Επαφή: www.subways.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου