ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΟΡΔΗΣ Mediterrana

Τον πιανίστα Λευτέρη Κορδή τον θυμάμαι από το 2003, όταν ως μέλος του Ionian Jazz Ensemble, του jazz σχήματος που ξεπήδησε από το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα, συμμετείχε στην ηχογράφηση ενός CD, που είχε μοιραστεί, τότε (Μάρτιος 2003), με το τεύχος 120 του Jazz & Tzaz. Από τότε έχουν περάσει 13 χρόνια… και όλα αυτά τα χρόνια η καριέρα του Κορδή  είναι αλήθεια πως έχει αποκτήσει πια άλλες διαστάσεις, για να μην πούμε πως έχει απογειωθεί. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στο βιογραφικό του και θα καταλάβει… http://www.leftchordmusic.com/leftchordmusic.com/Bio_%28Greek%29.html.

Το πιο πρόσφατο άλμπουμ του Λευτέρη Κορδή, που, βεβαίως, μας έρχεται από την Αμερική και την εταιρεία του Greg Osby, την Inner Circle Music, έχει τίτλο “Mediterrana (Goddess of Light)”, είναι ηχογραφημένο σε δύο sessions (Νοέμβρης ’13-Μάρτης ’15) και είναι αυτό που θα μας απασχολήσει στη συνέχεια…

Να πούμε κατ’ αρχάς πως ο Κορδής έκανε στην Αμερική ένα ελληνικό-ελληνικότατο άλμπουμ. Μπορεί αυτό να το αποκαλεί “Mediterrana”, καθότι στον κόσμο τού Νέου Κόσμου δεν είναι πάντα και τόσο σαφές το τι σημαίνει «Ελλάδα», όμως στην πράξη μιλάμε για ένα CD με απόλυτες ελληνικές μουσικές μνήμες, που μπορεί να ξεκινούν από την Ικαρία και το Σιδηρόκαστρο και να φτάνουν μέχρι τον Άγιο Ιωάννη το Ρώσο στην Εύβοια και το Λυβικό Πέλαγος. Δίπλα στον Κορδή σ’ αυτό το συναρπαστικότατο, ανά τόπους, ταξίδι βρίσκονται έλληνες και ξένοι μουσικοί, άλλοι σε πιο στενό ρόλο, και άλλοι κάπως σαν guests. Να τους αναφέρουμε, επειδή η παρουσία τους είναι και σημαντική και ενδεικτική τού τι πάνω-κάτω ακούγεται στο άλμπουμ. Πρόκειται λοιπόν για τους: Πέτρο Κλαμπάνη κοντραμπάσο, Ziv Ravitz ντραμς, Roni Eytan φυσαρμόνικα, Βασίλη Κώστα λαούτο, Χάρη Λαμπράκη νέι, Alec Spiegelman κλαρίνο, μπάσο κλαρίνο, John Lockwood κοντραμπάσο, Sergio Martinez Diaz κρουστά και βεβαίως τον Λευτέρη Κορδή σε πιάνο και Korg σύνθι σ’ ένα κομμάτι. Ποιο είναι αυτό το κομμάτι; Ας ξεκινήσουμε από ’κει ακριβώς…

Είναι το εισαγωγικό τού άλμπουμ, το “In the land of Phrygians”, που διαρκεί περί τα έξι λεπτά. Το κομμάτι αυτό έχει λαϊκό/ ανατολίτικο χρώμα. Ο Κορδής έχει πράξει το τελειότερο. Παίρνει το east minor ηχόχρωμα από το νέι του Χάρη Λαμπράκη και το… πανηγυριώτικο λαϊκό από το «φτηνό» Korg. Το αποτέλεσμα συναρπάζει. Ιδίως το παίξιμο στο Korg είναι όλα τα λεφτά! Το επόμενο track πλησιάζει σε διάρκεια τα δέκα λεπτά και τιτλοφορείται “Yota”. O Κορδής λέει πως “Yota” είναι το Πνεύμα της Αρτέμιδος. Ανεξαρτήτως… το κομμάτι αυτό είναι ένα από τα πιο «φωτεινά» του άλμπουμ, καθώς η μελωδία του αναδεικνύεται σταδιακώς, πριν ολοκληρωθεί μέσα, πάντα, στο πλαίσιο που μπορεί να οικοδομήσει ένα πιάνο-τρίο (Κορδής, Κλαμπάνης, Ravitz). Η “Mediterrana”, που τυγχάνει να είναι το επόμενο track, είναι ένα φανταστικό πρόσωπο από την Σπάρτη, με αφρικανικά και αραβικά γνωρίσματα. Το ίδιο και η μουσική. Το ίδιο και η σύνθεση της ορχήστρας, εδώ, που περιλαμβάνει ακόμη φυσαρμόνικα και λαούτο, και επιπλέον κρουστά (cajon και claps). Διακρίνεται, μάλιστα, κι ένα παιχνίδι… με τα διάφορα ηχοχρώματα να συμβάλλουν προς μιαν εύθυμη κατάσταση. Το “Deep green” έχει ρίζες από την βόρεια Ελλάδα – πιο συγκεκριμένα παίρνει αφορμή από τα ιαματικά λουτρά του Σιδηροκάστρου (Σέρρες). Ατμόσφαιρα «χαλαρή», λίγες νότες που διαρκούν, με το πιάνο, το κοντραμπάσο και τη φυσαρμόνικα να πρωταγωνιστούν. Στο “The raven and the fox” έχουμε τον γνωστό μύθο του Αισώπου (με την αλεπού και τον κόρακα) να μεταφέρεται/ μετατρέπεται σ’ ένα ζωηρό piano-trio, ενώ στο “Journey with pilgrims” ο Κορδής μεταπλάθει για πιάνο, φυσαρμόνικα και λαούτο, μια δυνατή (έτσι όπως την περιγράφει) προσωπική εμπειρία του στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου στην βόρεια Εύβοια. Η σύνθεση κινείται σε αργό τέμπο, έχοντας έναν κάπως τελετουργικό χαρακτήρα. Το προτελευταίο κομμάτι τού άλμπουμ είναι η διασκευή του Λευτέρη Κορδή στο “And I love her” των Beatles (πρόκειται για την μοναδική version του “Mediterrana”). Αν και η διασκευή αγγίζει τα επτά λεπτά, εντούτοις ποτέ δεν «χάνεται». Piano-trio έχουμε κι εδώ με παιξίματα απ’ όλους (και με πρώτον τον πιανίστα) που σπαρταράνε. Το CD θα κλείσει με το “Nas”, στο οποίο ακούγονται επιπλέον φυσαρμόνικα, κλαρίνο και μπάσο κλαρίνο. Το κομμάτι παίρνει τον τίτλο του από τον οικισμό τού Να, στην Ικαρία. Όπως διάβασα σ’ ένα ταξιδιωτικό site (visitikaria.gr)… «πολλά στοιχεία επιτρέπουν στους μελετητές να πιστεύουν ότι ο Νας αποτελούσε και βασικό οικισμό του νησιού. Μάλιστα, θεωρείται ότι πήρε το όνομά του είτε από τη λέξη Ναός είτε από τη λέξη Μα – όπως λεγόταν η θεά Άρτεμις στη Μικρά Ασία δηλαδή, με τη λατρεία της να έρχεται στην Ικαρία κατά τους μεταμινωϊκούς χρόνους. Έτσι, χτίστηκε ναός αφιερωμένος στην θεά Άρτεμις». Ο Κορδής έχει επισκεφτεί την περιοχή προφανώς, και από ’κει εμπνεόμενος ολοκληρώνει το CD μέσα σ’ ένα κλίμα ηρεμίας και αυτοσυγκράτησης.

Ένα πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ σύγχρονης… μεσογειακής jazz είναι το “Mediterrana”, δημιουργημένο από έναν έλληνα μουσικό που διαπρέπει, τώρα, στο εξωτερικό.

Επαφή: www.leftchordmusic.com