Από τις πιο σημαντικές jazz και avant jazz συνθέτριες
και σαξοφωνίστριες (τενόρο και σοπράνο) της εποχής μας, η Γερμανίδα, αλλά εγκατεστημένη
στο Brooklyn της Νέας Υόρκης, Ingrid Laubrock μας έχει απασχολήσει αρκετές φορές
στο blog και μέσω των πιο προσωπικών δουλειών της, όπως του CD “The Last Quiet Place” [Pyroclastic Records, 2023], μα και λόγω των
συμμετοχών της – καθώς μέσα στα χρόνια έχουμε γράψει για τις συνεργασίες της με
την πιανίστρια Satoko Fujii στο “Hyaku
/ One Hundred Dreams” [Libra Records, 2022], τον πιανίστα Cory Smythe στο “Smoke Gets in Your Eyes”
[Pyroclastic Records,
2022], την πιανίστρια Kris Davis στο “Blood Moon” [Intakt, 2020] κ.λπ. Στα «και λοιπά» και η
παρουσία της στο πρόσφατο CD της Sara Serpa
“Encounters & Collisions” [Biophilia, 2024].
Το πιο πρόσφατο άλμπουμ (2CD) της Ingrid Laubrock αποκαλείται “Purposing the Air” [Pyroclastic Records, 2024] και είναι πολύ ιδιαίτερο. Πού έγκειται η ιδιαιτερότητά του; Μα στην μελοποίηση του ποιήματος της Erica Hunt “Mood Librarian - a poem in koan”, που προέρχεται από το βιβλίο της “Jump the Clock” [Nightboat Books, 2020]. Τι ακριβώς συμβαίνει εδώ θα το πούμε ευθύς αμέσως.
Κατ’ αρχάς το ποίημα της Hunt αποτελείται από εξήντα ολιγόστιχες
στροφές, οι οποίες αριθμούνται από το 1 έως το 60. Ας πούμε η πρώτη είναι η “things changing into / what they are”,
η δεύτερη είναι η “catch the ball
and now / I throw it”, η...
πεντηκοστή ενάτη είναι η “birds purpose the air / as you purpose / pen and paper” (μια παράφραση της
οποίας δίνει τον τίτλο στον δίσκο), ενώ στην τελευταία και εξηκοστή διαβάζουμε...
“I learn from the past of / other’s mistakes”.
Αυτές οι στροφές, τώρα, χωρίζονται σε δύο τριαντάδες, μία για κάθε ένα από τα δύο CD, με την πρώτη δεκαπεντάδα να αποδίδεται από τις Fay Victor φωνή-Mariel Roberts τσέλο, την δεύτερη από την Sara Serpa φωνή και τον Mat Mitchell πιάνο, την τρίτη από τους Theo Bleckmann φωνή-Ben Monder ηλεκτρική κιθάρα, με το άλμπουμ να ολοκληρώνεται με την τέταρτη και τελευταία δεκαπεντάδα, που αποδίδεται από το Duo Cortona, δηλαδή την Rachel Calloway φωνή και τον Ari Streisfeld βιολί. Με άλλα λόγια σε όλα τα σχήματα υπάρχει η φωνή και κάθε φορά κι ένα διαφορετικό όργανο (τσέλο, πιάνο, ηλεκτρική κιθάρα, βιολί).
Τα κομμάτια του άλμπουμ είναι εξήντα φυσικά, με διάρκειες που κυμαίνονται από λίγα δευτερόλεπτα έως τέσσερα λεπτά. Μέσα σ’ αυτά τα σύντομα χρονικά πλαίσια η φωνή έχει βεβαίως κυρίαρχο ρόλο, καλύπτοντας όχι απλώς τους στίχους, μα και διάφορες ατμόσφαιρες συγχρόνως, που σίγουρα θα μπορούσες να τις χαρακτηρίσεις «προχωρημένες», πειραματικές και τ’ ανάλογα (υπάρχει δηλαδή και βοκαλιστικό παιγνίδι εδώ, το οποίο, κατά τόπους, θα λέγαμε πως κυριαρχεί). Από κοντά και τα εκάστοτε όργανα, φυσικά, που συνεισφέρουν συνοδεύοντας, δημιουργώντας κλίμα, περιβάλλον, θορύβους κ.λπ., επιτυγχάνοντας με τον τρόπο τους αδιάσπαστα σύνολα. Το λέμε, γιατί ο σύντομος χρόνος διάρκειας του κάθε κομματιού δεν επιτρέπει πλατειασμούς, χάσματα ή άστοχα «γεμίσματα». Ο χρόνος επαρκεί μόνο για «αληθινές» απαγγελίες και ερμηνείες, για μελοποιήσεις που συμβαίνουν στον πυρήνα των λέξεων, των νοημάτων και των εκφράσεων, δίχως να αποσκοπούν στα γνωστά hooks της pop. Το άκουσμα, χωρίς να είναι ακραία εικονοκλαστικό, διαθέτει μέσω της... πολυδιάσπασής του, δηλαδή μέσω της εξηνταμερούς ανάπτυξής του, την ικανότητα να ανανεώνεται από track σε track κρατώντας σε πάντα σε θέση ακουστικής μάχης (και έκπληξης συνάμα).
Σίγουρα ένα παράξενο αλλά άκρως ενδιαφέρον άλμπουμ –για το οποίο παρέχονται οι απαιτούμενες εξηγήσεις, στο σχετικό ένθετο, από την ίδια την Ingrid Laubrock–, που έχει τον τρόπο να σε καθηλώνει.
Επαφή: www.ingridlaubrock.com, www.pyroclasticrecords.com
Το πιο πρόσφατο άλμπουμ (2CD) της Ingrid Laubrock αποκαλείται “Purposing the Air” [Pyroclastic Records, 2024] και είναι πολύ ιδιαίτερο. Πού έγκειται η ιδιαιτερότητά του; Μα στην μελοποίηση του ποιήματος της Erica Hunt “Mood Librarian - a poem in koan”, που προέρχεται από το βιβλίο της “Jump the Clock” [Nightboat Books, 2020]. Τι ακριβώς συμβαίνει εδώ θα το πούμε ευθύς αμέσως.
Αυτές οι στροφές, τώρα, χωρίζονται σε δύο τριαντάδες, μία για κάθε ένα από τα δύο CD, με την πρώτη δεκαπεντάδα να αποδίδεται από τις Fay Victor φωνή-Mariel Roberts τσέλο, την δεύτερη από την Sara Serpa φωνή και τον Mat Mitchell πιάνο, την τρίτη από τους Theo Bleckmann φωνή-Ben Monder ηλεκτρική κιθάρα, με το άλμπουμ να ολοκληρώνεται με την τέταρτη και τελευταία δεκαπεντάδα, που αποδίδεται από το Duo Cortona, δηλαδή την Rachel Calloway φωνή και τον Ari Streisfeld βιολί. Με άλλα λόγια σε όλα τα σχήματα υπάρχει η φωνή και κάθε φορά κι ένα διαφορετικό όργανο (τσέλο, πιάνο, ηλεκτρική κιθάρα, βιολί).
Τα κομμάτια του άλμπουμ είναι εξήντα φυσικά, με διάρκειες που κυμαίνονται από λίγα δευτερόλεπτα έως τέσσερα λεπτά. Μέσα σ’ αυτά τα σύντομα χρονικά πλαίσια η φωνή έχει βεβαίως κυρίαρχο ρόλο, καλύπτοντας όχι απλώς τους στίχους, μα και διάφορες ατμόσφαιρες συγχρόνως, που σίγουρα θα μπορούσες να τις χαρακτηρίσεις «προχωρημένες», πειραματικές και τ’ ανάλογα (υπάρχει δηλαδή και βοκαλιστικό παιγνίδι εδώ, το οποίο, κατά τόπους, θα λέγαμε πως κυριαρχεί). Από κοντά και τα εκάστοτε όργανα, φυσικά, που συνεισφέρουν συνοδεύοντας, δημιουργώντας κλίμα, περιβάλλον, θορύβους κ.λπ., επιτυγχάνοντας με τον τρόπο τους αδιάσπαστα σύνολα. Το λέμε, γιατί ο σύντομος χρόνος διάρκειας του κάθε κομματιού δεν επιτρέπει πλατειασμούς, χάσματα ή άστοχα «γεμίσματα». Ο χρόνος επαρκεί μόνο για «αληθινές» απαγγελίες και ερμηνείες, για μελοποιήσεις που συμβαίνουν στον πυρήνα των λέξεων, των νοημάτων και των εκφράσεων, δίχως να αποσκοπούν στα γνωστά hooks της pop. Το άκουσμα, χωρίς να είναι ακραία εικονοκλαστικό, διαθέτει μέσω της... πολυδιάσπασής του, δηλαδή μέσω της εξηνταμερούς ανάπτυξής του, την ικανότητα να ανανεώνεται από track σε track κρατώντας σε πάντα σε θέση ακουστικής μάχης (και έκπληξης συνάμα).
Σίγουρα ένα παράξενο αλλά άκρως ενδιαφέρον άλμπουμ –για το οποίο παρέχονται οι απαιτούμενες εξηγήσεις, στο σχετικό ένθετο, από την ίδια την Ingrid Laubrock–, που έχει τον τρόπο να σε καθηλώνει.
Επαφή: www.ingridlaubrock.com, www.pyroclasticrecords.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου