BIOLLANTE: J'espère que tu danseras quelque part (Redux)
[Non Serviam Collective / Atypeek Music, 2025]
Οι Biollante είναι ένα περίεργο γαλλικό project με έδρα το Παρίσι, με το άλμπουμ τους “J'espère que tu danseras quelque part” να κυκλοφορεί για πρώτη φορά πριν από τρία χρόνια – με την τωρινή επανακυκλοφορία του (εξ ου και “Redux”) να σηματοδοτεί ένα ξανακοίταγμα, με νέο remix και remastering, συν τρία instrumentals (στις θέσεις 7, 8 και 9), συν ένα bonus track στη θέση 10. Δέκα είναι όλα τα tracks του CD, τα οποία είναι δύσκολο να τα κατηγοριοποιήσεις.
Βασικά έχουμε για ένα σκληρό electro, με πολλά hip hop στοιχεία, μαζί με noisy και αβανγκαρντίστικα,
τα οποία ακούγονται κάτω από ένα κάπως «βιομηχανικό» κάλυμμα. Δεν είναι και
ό,τι πιο εύκολο στον κόσμο να αποκρυπτογραφήσεις τα (γαλλικά) τραγούδια των Biollante, που συγκροτήθηκαν
στη βάση μιας συγχώνευσης ανάμεσα στους πειραματικούς
«μαυρο-μεταλλικούς» Non Serviam και μιας συλλογικότητας ράπερ, ανακατεύοντας
στοιχεία από πολλά και διαφορετικά ήδη.
Από μουσικής πλευράς σίγουρα υπάρχει ενδιαφέρον εδώ, με τα μεγάλα και πολύ μεγάλα σε διάρκεια tracks (δύο δεκάλεπτα κι ένα εικοσάλεπτο) κατ’ αρχάς να ξεχωρίζουν και κάπως σαν ηχητικά ντοκιμαντέρ, με όλα αυτά τα spoken words, τα ραπαρίσματα κτλ., προσφέροντας ταυτοχρόνως και δυνατές μουσικές φάσεις, που εύκολα μπορούν να παρασύρουν τον ακροατή σ’ ένα σκοτεινό μεν, αλλά ασφαλές ταξίδι. Υπό την έννοια πως ο ακροατής απολαμβάνει από την θαλπωρή του καναπέ του, και όχι βιώνοντας εκ των έσω τα ζόρια των παριζιάνικων φτωχογειτονιών.
DEATH MACHINE: Dawning Eyes [Celebration
Records, 2025]
Οι Death Machine είναι Δανοί από την Κοπεγχάγη, αποτελούμενοι εκ των Jesper Mogensen φωνή, κιθάρες, Simon Christensen πλήκτρα, Morten Vinther Ørberg μπάσο και Sven Busck Andersen ντραμς. Στο bandcamp βρίσκεις κυκλοφορίες τους από το 2016, με το “Dawning Eyes” να αποτελεί την πιο πρόσφατη ολοκληρωμένη δουλειά τους – ένα άλμπουμ, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται δέκα εννέα τραγούδια. Άρα συζητάμε για ένα 2LP, CD και digital, που οπωσδήποτε παραξενεύει με τον όγκο του. Το λέω, γιατί δεν είναι καθόλου σίγουρο πως οι Δανοί εκμεταλλεύονται, όπως θα έπρεπε, όλον αυτό τον χώρο. Σίγουρα, ένα LP με δέκα ή δώδεκα κομμάτια τους θα δημιουργούσε πολύ καλύτερες εντυπώσεις – υπό την έννοια πως θα ήταν συνεκτικότερο και άρα αποδοτικότερο.
Οι Death Machine είναι ένα σχήμα κάπως... ακαθόριστο. Λίγο rock, λίγο folk, λίγο εναλλακτικό, λίγο lo-fi, κάπως... ερασιτεχνικό (και δεν το λέω σώνει και καλά ως μειονέκτημα αυτό), με τα τραγούδια του να είναι κάπως πλαδαρά – να μην ξεχωρίζουν, δηλαδή, το ένα από το άλλο.
Φυσικά, μέσα σ’ ένα σύνολο δέκα εννέα σκοπών θα βρεις οπωσδήποτε και κάποιους, που να σου κάθονται καλά (το track 11 έχει ενδιαφέρον, όπως και το 12 και κάποια ακόμη), όμως η γενικότερη εικόνα είναι αυτή που περιέγραψα. Θα χρειαζόταν, δηλαδή, μια πιο αυστηρή επιλογή και κυρίως ένας αισθητικός στόχος, που να μην παλαντζάρει πότε από ’δω και πότε από ’κει.
Επαφή: https://deathmachine.bandcamp.com/album/beat-the-drum
Οι Biollante είναι ένα περίεργο γαλλικό project με έδρα το Παρίσι, με το άλμπουμ τους “J'espère que tu danseras quelque part” να κυκλοφορεί για πρώτη φορά πριν από τρία χρόνια – με την τωρινή επανακυκλοφορία του (εξ ου και “Redux”) να σηματοδοτεί ένα ξανακοίταγμα, με νέο remix και remastering, συν τρία instrumentals (στις θέσεις 7, 8 και 9), συν ένα bonus track στη θέση 10. Δέκα είναι όλα τα tracks του CD, τα οποία είναι δύσκολο να τα κατηγοριοποιήσεις.
Από μουσικής πλευράς σίγουρα υπάρχει ενδιαφέρον εδώ, με τα μεγάλα και πολύ μεγάλα σε διάρκεια tracks (δύο δεκάλεπτα κι ένα εικοσάλεπτο) κατ’ αρχάς να ξεχωρίζουν και κάπως σαν ηχητικά ντοκιμαντέρ, με όλα αυτά τα spoken words, τα ραπαρίσματα κτλ., προσφέροντας ταυτοχρόνως και δυνατές μουσικές φάσεις, που εύκολα μπορούν να παρασύρουν τον ακροατή σ’ ένα σκοτεινό μεν, αλλά ασφαλές ταξίδι. Υπό την έννοια πως ο ακροατής απολαμβάνει από την θαλπωρή του καναπέ του, και όχι βιώνοντας εκ των έσω τα ζόρια των παριζιάνικων φτωχογειτονιών.
Οι Death Machine είναι Δανοί από την Κοπεγχάγη, αποτελούμενοι εκ των Jesper Mogensen φωνή, κιθάρες, Simon Christensen πλήκτρα, Morten Vinther Ørberg μπάσο και Sven Busck Andersen ντραμς. Στο bandcamp βρίσκεις κυκλοφορίες τους από το 2016, με το “Dawning Eyes” να αποτελεί την πιο πρόσφατη ολοκληρωμένη δουλειά τους – ένα άλμπουμ, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται δέκα εννέα τραγούδια. Άρα συζητάμε για ένα 2LP, CD και digital, που οπωσδήποτε παραξενεύει με τον όγκο του. Το λέω, γιατί δεν είναι καθόλου σίγουρο πως οι Δανοί εκμεταλλεύονται, όπως θα έπρεπε, όλον αυτό τον χώρο. Σίγουρα, ένα LP με δέκα ή δώδεκα κομμάτια τους θα δημιουργούσε πολύ καλύτερες εντυπώσεις – υπό την έννοια πως θα ήταν συνεκτικότερο και άρα αποδοτικότερο.
Οι Death Machine είναι ένα σχήμα κάπως... ακαθόριστο. Λίγο rock, λίγο folk, λίγο εναλλακτικό, λίγο lo-fi, κάπως... ερασιτεχνικό (και δεν το λέω σώνει και καλά ως μειονέκτημα αυτό), με τα τραγούδια του να είναι κάπως πλαδαρά – να μην ξεχωρίζουν, δηλαδή, το ένα από το άλλο.
Φυσικά, μέσα σ’ ένα σύνολο δέκα εννέα σκοπών θα βρεις οπωσδήποτε και κάποιους, που να σου κάθονται καλά (το track 11 έχει ενδιαφέρον, όπως και το 12 και κάποια ακόμη), όμως η γενικότερη εικόνα είναι αυτή που περιέγραψα. Θα χρειαζόταν, δηλαδή, μια πιο αυστηρή επιλογή και κυρίως ένας αισθητικός στόχος, που να μην παλαντζάρει πότε από ’δω και πότε από ’κει.
Επαφή: https://deathmachine.bandcamp.com/album/beat-the-drum
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου