Ο
θάνατος του δεξιοτέχνη του ηπειρώτικου κλαρίνου Πετρολούκα Χαλκιά στις 15
Ιουνίου, στα 91 χρόνια του, μας «αναγκάζει» να γυρίσουμε πίσω στο χρόνο και να
θυμηθούμε όλα εκείνα τα θαυμαστά που θα ηχογραφούσε μαζί με διάφορους ινδούς
μουσικούς, μα και άλλους, Έλληνες ή μη, στο τέλος της δεκαετίας του ’90 και στο
ξεκίνημα του 2000.
Αν στη δεκαετία του ’60, και βασικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, μετανάστες μουσικοί, Έλληνες, Άραβες, Εβραίοι, Τούρκοι, Αρμένιοι, μαζί με ντόπιους Αμερικανούς και άλλους, θα βρίσκονταν συχνά στα πάλκα και τα στούντιο, δημιουργώντας διάφορα ανεπανάληπτα crossovers, που απευθύνονταν τις πιο πολλές φορές στο ανάλογο κύκλωμα θαμώνων και ακροατών, από το μέσο της δεκαετίας του ’80 και μετά (και βασικά στις δεκαετίες του ’90 και του 2000) αυτή η επικοινωνία των παραδόσεων θα «ξέφευγε» ακόμη περισσότερο, αφορώντας πάμπολλες χώρες – συχνά και μέσα από μια ποπ οπτική. Μάλιστα, θα βρίσκονταν και καινούριοι όροι (ethnic, world music, world beat, global sound και άλλα τινά), που θα επιχειρούσαν να περιγράψουν όλη εκείνη την περιπέτεια, η οποία θα κρατιόταν στο προσκήνιο τουλάχιστον για μια 15ετία (πριν αρχίσει να ξεφουσκώνει).
Στην
Ελλάδα δημιουργήθηκαν αρκετά ethnic / world πρότζεκτ στο συγκεκριμένο διάστημα,
γνωρίζοντας είτε καλλιτεχνική είτε εμπορική καταξίωση (είτε και τα δυο μαζί) κι
ένα απ’ αυτά, ίσως το σημαντικότερο όλων, είχε ονομαστεί «Έλληνες & Ινδοί».
Εντάξει, μπορεί να έχουν περάσει 25 χρόνια από τότε, αλλά για όλους εμάς, που έτυχε
να ζήσουμε εκείνη τη φάση από κοντά, μοιάζουν όλα χθεσινά – με τον Πετρολούκα Χαλκιά
να αποτελεί έναν από τους πιο βασικούς συντελεστές του εν λόγω συναυλιακού και
δισκογραφικού δεδομένου, καθώς συμμετείχε σε ιστορικά live,
μα και στα πέντε από τα εννέα CD, που είχαν
κυκλοφορήσει την ίδια εποχή.
Σίγουρα
ο Πετρολούκας είχε παίξει με ξένους μουσικούς στην Αμερική (αν και δεν νομίζω
με Ινδούς – χωρίς να το αποκλείω πάντως) στις παλιές-παλιές δεκαετίες και
συνεπώς δεν θα είχε πρόβλημα, ο άνθρωπος, να το επιχειρήσει ξανά και στα 90s, όταν όλα αυτά θα μετατρέπονταν κάπως σε «κοινό
τόπο».
Έτσι,
λίγα χρόνια πριν από τους «Έλληνες & Ινδούς» τον συναντάμε, ως παρουσία, σε
δύο πολύ καλά άλμπουμ του κιθαρίστα της τζαζ Τάκη Μπαρμπέρη, που κι εκείνος
τότε, στο μέσο του ’90, θα ξεκινούσε, την πιο world
jazz φάση του. Λέω για τους δίσκους “Episodes” [Lyra,
1995] και “Naiva” [Lyra, 1998], στους
οποίους ο Πετρολούκας θα εμφανιζόταν για πρώτη φορά με ινδούς μουσικούς.
Μάλιστα, στον πρώτο ακουγόταν μαζί με τον πολύ σπουδαίο Trilok Gurtu
(τάμπλα)
στο εισαγωγικό “Allotropia” και ήταν αυτό
κάτι από τα άγραφα (για τα ελληνικά δισκογραφικά nineties).
Όμως και στο “Naiva”, το επόμενο CD
του Μπαρμπέρη, ο Πετρολούκας θα ήταν εκεί, στο “Papa’s radio”,
συνεργαζόμενος αυτή τη φορά μ’ έναν ακόμη διάσημο χειριστή των τάμπλα, τον Shankar Lal
(και με άλλους φυσικά).
Η συνέχεια
εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/o-klarinistas-petroloykas-halkias-mazi-me-indoys-moysikoys-se-monadikes-ihografiseis
Αν στη δεκαετία του ’60, και βασικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, μετανάστες μουσικοί, Έλληνες, Άραβες, Εβραίοι, Τούρκοι, Αρμένιοι, μαζί με ντόπιους Αμερικανούς και άλλους, θα βρίσκονταν συχνά στα πάλκα και τα στούντιο, δημιουργώντας διάφορα ανεπανάληπτα crossovers, που απευθύνονταν τις πιο πολλές φορές στο ανάλογο κύκλωμα θαμώνων και ακροατών, από το μέσο της δεκαετίας του ’80 και μετά (και βασικά στις δεκαετίες του ’90 και του 2000) αυτή η επικοινωνία των παραδόσεων θα «ξέφευγε» ακόμη περισσότερο, αφορώντας πάμπολλες χώρες – συχνά και μέσα από μια ποπ οπτική. Μάλιστα, θα βρίσκονταν και καινούριοι όροι (ethnic, world music, world beat, global sound και άλλα τινά), που θα επιχειρούσαν να περιγράψουν όλη εκείνη την περιπέτεια, η οποία θα κρατιόταν στο προσκήνιο τουλάχιστον για μια 15ετία (πριν αρχίσει να ξεφουσκώνει).
https://www.lifo.gr/culture/music/o-klarinistas-petroloykas-halkias-mazi-me-indoys-moysikoys-se-monadikes-ihografiseis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου