ΤΑΣΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΣΗΣ ένα συνεπές άλμπουμ για το χώρο του σύγχρονου «έντεχνου» και λαϊκού

Το «“Δια Φόβου και Ελέου”» [Μετρονόμος, 2025] είναι το δεύτερο ολοκληρωμένο άλμπουμ του Τάσου Γιαννούση, όπως διαβάζω στο βιογραφικό του που υπάρχει στο «αυτί» του νέου CD-book του (είχε προηγηθεί το «Πρώτο Πιάτο» το 2023). 

Ο Γιαννούσης είναι επαγγελματίας μουσικός τα τελευταία 30 χρόνια, έχει συνεργαστεί με... πλήθος κόσμου (Νταλάρας, Πρωτοψάλτη, Κραουνάκης ανάμεσα) και οπωσδήποτε έχει μεγαλώσει μέσα στο χώρο του κλασικού λαϊκού και του «έντεχνου». Οι επιρροές του λοιπόν, απ’ αυτές τις δύο ακρογωνιαίες μορφές του ελληνικού τραγουδιού, είναι σαφείς στα δικά του κομμάτια – αν και ο Γιαννούσης δεν περιορίζεται μόνο σ’ αυτά. Και δεν αναφέρομαι σε κάποιες χαλαρές ρεμπέτικες αναφορές (στο τραγούδι του «Χελώνα», που προσιδιάζει περισσότερο προς το... μετα-ρεμπέτικο του Ξαρχάκου), αλλά στο βαλς («Ζούμε σαν ξένοι»), και βασικά στο... ρεμπετομπλούζ (τύπου Στέλιου Βαμβακάρη ας πούμε) «Διακοπή ρεύματος», ένα από τα πιο πνευματώδη τραγούδια του άλμπουμ του.
Γενικώς το «πνευματώδες» παίζει στη δουλειά του Γιαννούση, δηλαδή στα στιχάκια της Γεωργίας Παπαδοπούλου, αν και αυτό γίνεται με μέτρο, αφού σε καμία περίπτωση δεν συναντάμε, εδώ, σατιρικά ή ευτράπελα τραγούδια. Μία θυμοσοφία υπάρχει, βεβαίως, στα λόγια, αλλά αυτό δεν είναι κάτι, που τοποθετείται έξω από το πνεύμα του λαϊκού.
Τα τραγούδια του Γιαννούση είναι ωραία. Και ψαγμένα επίσης. Μάλιστα, μέσα από τολμηρότερες ενορχηστρώσεις θα μπορούσε το άκουσμα να ξεφύγει και προς «άλλες» διαστάσεις, όμως κι έτσι, όπως είναι «ντυμένα» τα κομμάτια του «“Δια Φόβου και Ελέου”», είναι εντάξει.
Μια καλή και συνεπής δουλειά, για το χώρο του σύγχρονου «έντεχνου» και λαϊκού, που επιχειρεί να πρωτοτυπήσει σε κάποιο βαθμό – και αυτό δεν γίνεται να το παραβλέψεις.
Επαφή: www.metronomos.gr