1. FAIR WEATHER – Beginning from the End – RCA Neon NE 1 – 1971
Πρώτο άλμπουμ στη σειρά Neon της RCA το “Beginning from the End” των Fair Weather. Δεν θα λέγαμε πως ήταν (είναι) η καλύτερη αρχή, αν και, οπωσδήποτε, οι ωραίες στιγμές δεν απουσιάζουν. Βασικά, μιλάμε για μία μετεξέλιξη των πολύ επιτυχημένων Amen Corner, υπό την έννοια ότι leader και στα δύο σχήματα ήταν ο Andy Fairweather-Low· ένας μουσικός που έπαιξε και με τον Clapton στα nineties και που... απασχόλησε το περιοδικό μας στο τεύχος 188 με το τελευταίο του CD “The Very Best of” (δες την κριτική του Κωνσταντίνου Ζαχόπουλου στη σελ.46). Είναι λίγο αλλοπρόσαλλος, για... βρετανικός, ο ήχος των Fair Weather. Κάτι ανάμεσα σε funk rock, σε country rock και σε hard rock, και όλα τούτα λίγο πριν τον... γιγαντισμό του progressive. Παρ’ όλα αυτά το καλύτερο κομμάτι του άλμπουμ είναι η εκτεταμένη εκδοχή του “I hear you knockin’” (πρώτη εκτέλεση από τον Smiley Lewis στα 50s), ένα τραγούδι που είναι «δουλεμένο» από τον Dave Edmunds και το οποίο έκανε «επιτυχία» – νούμερο 1(!) δηλαδή – και ο ίδιος ο Edmunds τον Νοέμβριο του ’70 (μάλλον είχε προηγηθεί στο στούντιο η εκδοχή των Fair Weather). Ωραία χρήση «πολλαπλών» πνευστών, waltz ρυθμός, «αλλαγή», κιθαριστικά ξεσπάσματα, με παράλληλη χρήση hammond και με τα, όχι επιτυχημένα, chorus φωνητικά να προσθέτουν σε ένταση. (Στο άλμπουμ υπάρχει ακόμη μία διασκευή, στο “Don’t mess with cupid” του Otis Redding, αλλά δεν λέει πολλά). Ακούγονται οι: Andy Fairweather-Low φωνή, κιθάρες, Neil Jones κιθάρες, Clive Taylor μπάσο, Blue Weaver όργανο και Dennis Bryon ντραμς.
Πρώτο άλμπουμ στη σειρά Neon της RCA το “Beginning from the End” των Fair Weather. Δεν θα λέγαμε πως ήταν (είναι) η καλύτερη αρχή, αν και, οπωσδήποτε, οι ωραίες στιγμές δεν απουσιάζουν. Βασικά, μιλάμε για μία μετεξέλιξη των πολύ επιτυχημένων Amen Corner, υπό την έννοια ότι leader και στα δύο σχήματα ήταν ο Andy Fairweather-Low· ένας μουσικός που έπαιξε και με τον Clapton στα nineties και που... απασχόλησε το περιοδικό μας στο τεύχος 188 με το τελευταίο του CD “The Very Best of” (δες την κριτική του Κωνσταντίνου Ζαχόπουλου στη σελ.46). Είναι λίγο αλλοπρόσαλλος, για... βρετανικός, ο ήχος των Fair Weather. Κάτι ανάμεσα σε funk rock, σε country rock και σε hard rock, και όλα τούτα λίγο πριν τον... γιγαντισμό του progressive. Παρ’ όλα αυτά το καλύτερο κομμάτι του άλμπουμ είναι η εκτεταμένη εκδοχή του “I hear you knockin’” (πρώτη εκτέλεση από τον Smiley Lewis στα 50s), ένα τραγούδι που είναι «δουλεμένο» από τον Dave Edmunds και το οποίο έκανε «επιτυχία» – νούμερο 1(!) δηλαδή – και ο ίδιος ο Edmunds τον Νοέμβριο του ’70 (μάλλον είχε προηγηθεί στο στούντιο η εκδοχή των Fair Weather). Ωραία χρήση «πολλαπλών» πνευστών, waltz ρυθμός, «αλλαγή», κιθαριστικά ξεσπάσματα, με παράλληλη χρήση hammond και με τα, όχι επιτυχημένα, chorus φωνητικά να προσθέτουν σε ένταση. (Στο άλμπουμ υπάρχει ακόμη μία διασκευή, στο “Don’t mess with cupid” του Otis Redding, αλλά δεν λέει πολλά). Ακούγονται οι: Andy Fairweather-Low φωνή, κιθάρες, Neil Jones κιθάρες, Clive Taylor μπάσο, Blue Weaver όργανο και Dennis Bryon ντραμς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου