ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 39

5/8/2017
ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ

Ειν’ οι στιγμές, που στους αγρούς με τους στομάχους των υγρούς
οι φλογισμένοι τζίτζικες με νευροσπάστων πήδους,
μέσα στο λάγγεμα της γης, μπαίγνια μιας κάποιας προσταγής,
κράζουν στριγκά για την ιερή διαιώνιση του είδους.

Είναι οι στιγμές, όπου γυμνά μπρος στα τσαντήρια τα πυκνά
τα νέα κορίτσια ο πίθηκος θωρώντας των τσιγγάνων,
στην υψικάμινο του ηλιού με τη γκριμάτσα ενού φιλιού
ξεσπάει σε τρίλλισμα τρελλό των διασταλτών του οργάνων.

Είναι οι στιγμές, που οι Μοναχοί μεσ’ στα κελιά των μοναχοί
με μάτια ως οίκων ανοχής δυο πορφυρά λαμπιόνια,
θωρούν ως οραματισμούς του Βελζεβούλ τους πειρασμούς
να ορχιούνται ομπρός σκορπώντας τους της αμαρτίας τ’ αφιόνια.

Είναι οι στιγμές, στο λαύρο φως, που ο ξαναμένος αδερφός
μεσ’ απ’ τη θέρμη την αβρή του ατμώδους κρεβατιού του,
τη γύμνια αντίκρυ την ιερή της αδερφής του αχνοθωρεί,
μ’ ύπουλο κάτι στον κανθό του ημίκλειστου ματιού του.

Κι’ είναι οι στιγμές, όπου κι’ εγώ κάτω απ’ της λαύρας το ζυγό
και μεσ’ στους πύρινους καπνούς της Αιτνικής σαρκός μου,
νοιώθω να βράζη κοχλαστά το σπέρμα εντός μου, ως να ζητά

να πλημμυρίση αγέρωχα τη μήτρα όλου του κόσμου.

Το ποίημα «Καλοκαιρινό μεσημέρι» του ΟΡΕΣΤΗ ΛΑΣΚΟΥ προέρχεται από την ποιητική συλλογή του Το Φιλμ της Ζωής [Τα Χρονικά, Αθήνα 1934]

4/8/2017
Αυτό το τραγούδι το θυμάμαι από πολύ παλιά, από τότε που βγήκε στις αρχές των σέβεντις. Το θυμάμαι μάλιστα, παιδί, ν’ ακούγεται σε πολύ συγκεκριμένα μέρη, όχι σε ταβέρνες και ψησταριές από τζουκμπόξ –αμφιβάλλω αν είχε βγει ποτέ σε 45άρι–, ούτε από το ραδιόφωνο, μα στα διαλείμματα ενός θερινού κινηματογράφου της γειτονιάς μου, όπως και σ’ ένα σφαιριστήριο που ήταν σχεδόν δίπλα στο σινεμά και στο οποίο την... έκανα συχνά, στα κλεφτά, για να χαζέψω τους μαντράχαλους που παίζανε ποδοσφαιράκι.
Εντάξει, εγώ μπορεί να ανακαλώ μια διαδρομή που να με πηγαίνει κατ’ ευθείαν πίσω, αλλά το τραγούδι νομίζω πως είναι καταπληκτικό, δροσερό, καλοκαιρινό κι ό,τι άλλο θέλετε...
Μουσική, στίχοι, ερμηνεία: Λάκης Αλεξάνδρου

4/8/2017
Άμα το 'χεις... το 'χεις. Και γιατί να μην το 'χεις δηλαδή...
O ΑΓΑΘΩΝ ΜΕ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ!
(Γι' αυτά αξίζουν τα live, αλλιώς έχουμε και τους δίσκους)

3/8/2017
Aς πούμε ότι είμαι δάσκαλος και τυγχάνω υπεύθυνος προαυλίου. Βλέπω μαθητή να μοιράζεται το κολατσιό του με παιδί που δεν έχει κολατσιό. Τον παρακολουθώ και πάλι τις επόμενες μέρες. Το ξανακάνει. Μαθαίνω για τον μαθητή, συνεκτιμώ κι άλλα θέματα (ενδεχομένως) και τον προτείνω για σημαιοφόρο στο συμβούλιο διδασκόντων.
Αυτά αρέσουν σ’ εμένα. Ούτε οι κληρώσεις, που είναι σκέτη παπαρία (κληρώσεις κάνουν μόνον όσοι βαριούνται να σκεφτούν και κωλώνουν να πάρουν αποφάσεις), ούτε βεβαίως η αριστεία. Και φυσικά, θα αδιαφορούσα παντελώς για τη γνώμη κάθε εξωσχολικού και πάνω απ’ όλα των γονέων (των μαθητών). 

2/8/2017 
I dreamed I saw Phil Ochs last night 
Alive as you and me
Says I to Phil "you're ten years dead" 
"I never died" says he 
"I never died" says he

The music business killed you Phil 
They ignored the things you said 
And cast you out when fashions changed 
Says Phil, "But I ain't dead" 
Says Phil, "But I ain't dead"

The FBI harassed you Phil 
They smeared you with their lies 
Says he, "But they could never kill what they could not compromise" 
"I never compromised"

"Though fashions changed and critics sneered" 
"The songs that I have sung" 
"Are just as true tonight as then" 
"The struggle caries on" 
"Our struggle caries on"

When the song of freedom rings out loud 
From valleys and from hills 
Where people stand up for their rights 
Phil Ochs is with us still 
Phil Ochs inspires us still
 

2/8/2017
Το θέμα με τη σημαία θα είχε λυθεί οριστικώς και αμετακλήτως, αν καταργούνταν οι μαθητικές παρελάσεις – όπως είναι και το πρέπον. Αφού δεν καταργούνται λοιπόν ΔΕΝ είναι λύση η κλήρωση, όπως ΔΕΝ αποτελεί λύση και η αριστεία. Ποια είναι η λύση;
1. Παρέλαση χωρίς σημαία. Τι πιο απλό;
2. Αν κάποιοι θέλουν οπωσδήποτε σημαία ας αποφασίζει γι’ αυτό ο σύλλογος διδασκόντων του κάθε σχολείου με πολλαπλά κριτήρια. Ήθος, επιδόσεις, άλλες πράξεις του μαθητή, που μπορεί να χρήζουν επιδοκιμασίας κ.λπ.
Το θέμα, σε κάθε περίπτωση, είναι ήσσονος σημασίας και η σπέκουλα που γίνεται πάνω σ’ αυτό εκτός τόπου και χρόνου.

31/7/2017

Αυτό το δυσεύρετο πια βιβλίο [Απόπειρα, 1985], με τους αυθεντικούς διαλόγους από την ταινία του Βιμ Βέντερς «Παρίσι, Τέξας», είναι το πρώτο του Σαμ Σέπαρντ (1943-2017) που κυκλοφόρησε ποτέ στη χώρα μας;