Στην πρώτη γραμμή της avant-jazz,
η πιανίστρια Satoko Fujii
και από ετών συνεργάτης και σύζυγός της τρομπετίστας Natsuki Tamura –οι δυο τους έχουν κυκλοφορήσει
πέντε duo άλμπουμ τα
τελευταία 20 χρόνια– έχουν έτοιμη μια καινούρια απόπειρα εξερεύνησης του εύρους
των οργάνων τους και κατ’ επέκταση της ίδιας της προχωρημένης τζαζ. Αναφερόμαστε
στο πιο πρόσφατο CD
τους βασικά, το “Kisaragi”
[Libra
Records, 2017], που
είναι κλεισμένο, όπως πάντα, σε μιαν ιδιαίτερη συσκευασία και που περιέχει, ως
συνήθως, δυνατή και εντελώς… εκπληκτική μουσική. Μάλιστα θα έλεγα πως αυτά που
ακούγονται εδώ, ιδίως από την τρομπέτα του Tamura, χωρίς φυσικά να υποβαθμίζουμε το πιάνο της Fujii, αποκλείεται να τα
έχετε ακούσει αλλού. Ή, τέλος πάντων, σχεδόν αποκλείεται…
Εν ολίγοις είναι απίστευτη η πειραματική και αυτοσχεδιαστική
γκάμα του ιάπωνα εκτελεστή, ο οποίος εκπλήσσει θα έλεγα σε κάθε δευτερόλεπτο.
Δεν είναι μόνον οι σύνθετες τεχνικές αναπνοών, φυσημάτων και φωνημάτων που
προβάρει ο Tamura στο “Kisaragi”
–το να μιλήσουμε για ιδιάζουσες τεχνικές multiphonics π.χ. είναι κάτι συμβατικό
για την περίπτωσή του!– είναι ακόμη και οι αναπαραστάσεις φυσικών ή τεχνητών
ήχων, που μετατρέπονται σε ολοκληρωμένες αφηγήσεις.
Ok, μια
πλήρως αποδιαρθρωμένη μουσική από τα βασικά συστατικά της (ρυθμός, αρμονία,
μελωδία) έχουμε εδώ, χωρίς τούτο να σημαίνει πως εκλείπει από το άλμπουμ και η
πιο… μετρήσιμη γοητεία. Και αυτή παρέχεται αφειδώς τόσο στα απίστευτα παιξίματα
του Tamura (ήχοι και
κρωξίματα πτηνών, ήχοι παιδικών παιχνιδιών και δεκάδες άλλοι ήχοι, που δεν
είναι πάντα εύκολο να προσδιορίσεις), όσο και στη συμβολή της Satoko Fujii, που επιχειρεί από τη
μεριά της να περάσει και κάποια πιο λυρικά στοιχεία, έχοντας το παίξιμο από το
μέσα μέρος του πιάνου ως το… αναπάντεχο δικό της.
Απίστευτο στην κυριολεξία άκουσμα, από ένα duo μουσικών που
έχει προσφέρει πολλά στο χώρο της abstract jazz και συνεχίζει να προσφέρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου