ποιος είναι ο ΚΩΣΤΑΣ ΆΓΑΣ;

Πριν πω τη γνώμη μου για το άλμπουμ «Tου Αιγαίου η Μοναξιά ΙΙ/ Η Απάντηση» [Ανεξάρτητη Παραγωγή, 2015], νομίζω πως αξίζει να παραθέσω ένα απόσπασμα από τις σημειώσεις του Κώστα Άγα στο booklet τού πιο πρόσφατου CD του. Το πράττω...

«Στα χέρια σας κρατάτε  την 7η δισκογραφική μου δουλειά μετά τις: “Οι Μικρές μας οι Στιγμές” (1999), “Του Αιγαίου η Μοναξιά” (2000), “Η Τριήρης και Άλλα Αληθινά Παραμύθια” (2003), “Κώστας Άγας – IV” (2005), “Οι Εκδρομές των Κυριακών” (2009 σε αποκλειστική έκδοση συλλεκτικού βινυλίου) και “…στο βάθος φώτα σε μώλο αττικό” (2012). Η ιδέα για το περιεχόμενο της 7ης δισκογραφικής μου δουλειάς, καθώς και για τον τίτλο της “Του Αιγαίου η Μοναξιά II: Η Απάντηση”, μου δημιουργήθηκε τον Ιούλιο του 2011, όταν βρέθηκα στο Burg Herzberg Festival της Γερμανίας, για να παρακολουθήσω τη συναυλία του αγαπημένου μου ροκ συγκροτήματος Eloy! Ψάχνοντας πριν τη συναυλία τους δίσκους βινυλίου και τα CD του εν λόγω συγκροτήματος στους πάγκους των πλανόδιων πωλητών έξω απ’ το χώρο του stage, παρατήρησα ότι οι Eloy έβγαλαν το 1977 δίσκο με τίτλο “Ocean”, ενώ το 1998 έβγαλαν δίσκο με τίτλο “Ocean 2: The Answer”. Η πρώτη σκέψη που μου πέρασε απ’ το μυαλό ήταν: “νομίζω ότι και η δική μου 2η δισκογραφική δουλειά του 2000 ‘Του Αιγαίου η Μοναξιά’ χρειάζεται μιαν απάντηση, μια συμπλήρωσή της τέλος πάντων. Κι αυτό θα πρέπει να γίνει μ’ έναν ακόμη δίσκο που ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι δεν θα αγγίξει το επίπεδο έμπνευσης και ενθουσιασμού, που με διακατείχε το 1999/2000, όταν η τραγουδοποιητική μου δραστηριότητα ήταν ακόμη στην αρχή και την ακμή της, τουλάχιστον θα είναι σίγουρα πιο ώριμος και πιο συγκροτημένος σ’ αυτά που θέλει να πει, καθόσον μετά από τόσα χρόνια τραγουδοποιίας και ηχογραφήσεων, αισθάνομαι σαφώς πιο έμπειρος”».

Λέει κι άλλα, πολλά, ο Άγας στο ένθετο, αλλά ας σταματήσουμε σ’ αυτά… πριν πάμε σε κάτι άλλο. Σε μερικά δικά του λόγια, ξανά, που ψάρεψα από το retromaniax. Ξαναδώστε προσοχή:

«Εδώ στο retromaniax με ξέρετε ως Rinus Cesar. Όμως, ονομάζομαι Κώστας Άγας και, μεταξύ άλλων, ασχολούμαι και με τη μουσική και, ειδικότερα, με την τραγουδοποιία. Εδώ και πολλά χρόνια γράφω τα δικά μου τραγούδια –στίχους και μουσική– τα οποία τα ηχογραφώ σε cd ανεξάρτητης παραγωγής, με δικά μου έξοδα και μόχθο. Τα cd αυτά δεν υπάρχουν στα ράφια των δισκοπωλείων, αλλά τα διακινώ εγώ ο ίδιος, προσφέροντάς τα ως δώρο [απρόβλεπτο και αναπάντεχο] όχι μόνο σε συγγενείς, φίλους και γνωστούς μου, αλλά και σε αγνώστους(…) Αν, λοιπόν, θέλετε να σάς χαρίσω όσα αντίτυπα του καινούριου cd μου “... και στο βάθος φώτα σε μώλο αττικό” επιθυμήσετε, δεν έχετε παρά να επικοινωνήσετε μαζί μου και να μού στείλετε προσωπικό μήνυμα. Θα αποκτήσετε το cd μου χωρίς καμία απολύτως αντικαταβολή, ακόμη και τα ταχυδρομικά θα είναι δικό μου “δώρο”. Το καινούριο μου cd έχει εκδοθεί σε 500 αντίτυπα. Από αυτά γύρω στα 100 αντίτυπα θα τα χαρίσω σε φίλους, συγγενείς, στους συμμετέχοντες στο cd (μουσικούς, ηχολήπτες και τραγουδιστές) κλπ. Μένουν, λοιπόν, 400 αντίτυπα. Θα είναι χαρά μου να φτάσουν όσο το δυνατόν περισσότερα από αυτά στα μέλη του retromaniax».

Ομολογώ, λοιπόν, πως παρά τους επτά δίσκους τού Άγα εγώ τον αγνοούσα – έως πριν λίγο καιρό. Όπως, ας πούμε, τον αγνοεί εντελώς το discogs και το rate your music, όπως ελάχιστες είναι και οι ουσιαστικές αναφορές που υπάρχουν, για τον ίδιο και τα άλμπουμ του, στο net. Έχουμε όμως τώρα την ευκαιρία να… πλουτίσουμε τον διαδικτυακό λόγο, με μερικές κουβέντες για το CD του «Του Αιγαίου η Μοναξιά ΙΙ/ Η Απάντηση», μία πολύ περιποιημένη έκδοση που κυκλοφορεί, χέρι με χέρι προφανώς, εδώ και μερικούς μήνες.

Ο Άγας κινείται, μουσικώς, μεταξύ ροκ, μπαλάντας και λαϊκού. Άλλοτε οι επιρροές του τέμνονται (πάνω σε συγκεκριμένα τραγούδια) , άλλοτε όχι. Από πλευράς στίχου καταγράφεται, οπωσδήποτε, μιαν ευαισθησία (σε ερωτικά ή καθημερινά θέματα), η οποία συγκινεί μέσα στην απλότητά της. Υπάρχουν τραγούδια, που είναι εμπνευσμένα να το πούμε (ακόμη και στις ενορχηστρώσεις τους) και άλλα που είναι πιο κοινά. Το «λάθος» τού Άγα είναι πως χώρεσε στο δίσκο του 20 θέματα (τραγούδια και οργανικά). Πάρα πολλά! Αν επέλεγε 10-12 το αποτέλεσμα θα ήταν πιο μεστό, καταγράφοντας μία πολύ ευχάριστη, όσο και αναπάντεχη θα έλεγα, έκπληξη. Και τώρα όμως λειτουργεί, για μένα που δεν τον γνώριζα, η έκπληξη. Ξεπερνώ, λοιπόν, τα λαϊκά κομμάτια του άλμπουμ του (ακόμη και αν τραγουδά ο Γιάννης Κούτρας ή ο Τάκης Κωνσταντακόπουλος) και μένω στα πιο ροκ και τις μπαλάντες, τα οποία μου «κάθονται» αλλιώς.

Η γνώμη μου είναι πως ο Άγας είναι περισσότερο ροκάς και λιγότερο λαϊκός. Όσο και αν τον ενδιαφέρει ο Ξυδάκης και οι ανάλογοι Παπάζογλου και Θαλασσινός, μάλλον γουστάρει περισσότερο το folk-rock, τους Jethro Tull και τους… Eloy. Τούτο συνάγω ακούγοντας μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια του CD του, όπως είναι το“Ile d’ Quessant” (αποδίδει ο ίδιος), αλλά και τα «Νανούρισμα της Ρόζμαρι», «Τραγούδι της Σόνιας», «Μου χαρίζετε αυτόν το χορό;» και «Οι άνθρωποι του πάρτι» (όλα με τη φωνή της Καλλιόπης Ηλιοπούλου).

Μόνο και μόνο γι’ αυτά τα κομμάτια, αλλά και για τον γενικότερο τρόπο που δρα και φέρεται, εγώ προσωπικώς θα του βγάλω το καπέλο…