THE GODS δύο ελληνικά 45άρια

Το ότι κυκλοφόρησαν κάποτε στην Ελλάδα, στα late sixties, εγγραφές των Βρετανών Gods, σε ετικέτα Columbia, δεν είναι κάτι εντελώς προφανές. Το λέω, γιατί, δεν κυκλοφόρησαν, ας πούμε, και εγγραφές των φοβερών Dantalian’s Chariot (επίσης στην Columbia) από την ίδια πάνω-κάτω εποχή…

Οι Gods είχαν σχηματιστεί το 1965 και στις αρχές του ’67 αποτελούνταν από τους Mick Taylor κιθάρα, Ken Hensley πλήκτρα, John Glascock μπάσο και Brian Glascock ντραμς. Αργότερα γίνονται κάποιες ανακατατάξεις… Ο Mick Taylor οδεύει προς τους Bluesbreakers του John Mayall, ενώ έρχεται ο Greg Lake παίρνοντας τη θέση του John Glascock (o οποίος Glascock θα περάσει από ένα κάρο συγκροτήματα πριν φθάσει να παίξει με τους Jethro Tull), με τα ντραμς να τα αναλαμβάνει ο Lee Kerslake και κάπως έτσι πρέπει να γράφουν το… shake (κατά την ελληνική Columbia) “Baby’s rich”, μια σύνθεση του μόνιμου κιθαρίστα τους Joe Konas και του Ken Hensley. (Ως γνωστόν οι Hensley και Kerslake αργότερα έγιναν πιο γνωστοί μέσω των Uriah Heep).
Το τραγούδι είναι καλό, έχει ολίγον αγριεμένες κιθάρες, pop φωνητικά, ενώ είναι και… shake – δεν υπάρχει αμφιβολία περί τούτου. Πολύ καλύτερη, όμως, ήταν η πίσω πλευρά, το “Somewhere in the street” (σύνθεση του Ken Hensley), ένα τραγούδι μέσα στο ύφος της british-psych εκείνων των χρόνων (1968), με ορισμένα early-prog περάσματα και κάποια επικά φωνητικά, που θα ξανακούγονταν κατά κόρον, λίγο καιρό αργότερα, στα «μεταλλικά» συγκροτήματα… Το 45άρι “Baby’s rich/ Somewhere in the street” [Columbia SCMG 428] ήταν το πρώτο ελληνικό δισκάκι των Gods…

Ένα δεύτερο ελληνικό 45άρι τους κυκλοφορεί την επόμενη χρονιά (1969) με τα τραγούδια “Hey bulldog/ Real love guaranteed” [Columbia SCMG 443]. Το πρώτο ήταν η γνωστή σύνθεση των Lennon-McCartney από το “Yellow Submarine” των Beatles, που αποδίδεται ωραία (ο… και πιανίστας Hensley παίρνει πάνω του το κομμάτι, ενώ τα πνευστά που προστίθενται δίνουν έναν northern soul αέρα). Πάλι, και εδώ, προτιμότερη ήταν η δεύτερη πλευρά με το “Real love guaranteed” (σύνθεση των Joe Konas και Ken Hensley). Το τραγούδι επιχειρούσε να ενσωματώσει κάτι από την blues παραζάλη της περιόδου, συνδυάζοντας περαιτέρω τις pop-psych φόρμες, με κάποια early prog στοιχεία. Τα φωνητικά ήταν τσιτωμένα, αλλά πολύ καλά (δηλαδή εμένα μου αρέσει αυτό το… εκκωφαντικό τραγούδισμα), ενώ και η ηχογράφηση-παραγωγή του David Paramor (Simon Dupree & The Big Sound, Cliff Bennett, Koobas…) είναι λαμπερή.

Φυσικά, πολλοί θα γνωρίζουν και τα δύο LP των Gods, το “Genesis” [UK. Columbia, 1968] και το “To Samuel a Son” [EMI/Columbia, 1970], τα οποία, όμως, δεν κυκλοφόρησαν ποτέ σε ελληνική εκτύπωση…