η DEBORAH LATZ σε στάνταρντ ρεπερτόριο

Το “sur l’instant” [June Moon Productions, 2015] είναι το τέταρτο προσωπικό CD τής τραγουδίστριας της jazz Deborah Latz – μια καλλιτέχνιδα με πολλά και διαφορετικά ταλέντα. Η Latz έχει πάρει μέρος σε παραστάσεις δραματικού και μουσικού θεάτρου, πέραν των τραγουδιστικών παρουσιών της σε συναυλίες σε Ευρώπη, Ασία και Αμερική, έχοντας σπουδάσει Φωνή με τον Bobby McFerrin και την Jay Clayton (σημαντικά όλα τούτα). Αν, τώρα, προστεθούν στα όσα προηγούμενα και τα πολύ ενθαρρυντικά λόγια της σπουδαίας Sheila Jordan, τότε δεν μένουν και πολλά να πούμε…

Η Latz έχει εξαιρετική, γεμάτη mezzo φωνή. Καθαρή, με τέλεια άρθρωση, εκφραστικότατη και κυρίως ευλύγιστη, ικανή να «πιάνει» όλες τις ενδιάμεσες αποχρώσεις. Η σειρά των πασίγνωστων σκοπών-τραγουδιών που επιλέγει να μας παρουσιάσει το αποδεικνύει. Δεν ξέρω ποιες μπορεί να είναι οι βαθύτερες αναφορές της, όμως η Latz έχω την αίσθηση πως είναι επηρεασμένη από τον τρόπο του Terry Callier – και όχι επειδή αποδίδει το “Love theme from ‘Spartacus’” (του Alex North), που έχει τραγουδήσει και ο Callier. Η Latz έχει έναν τρόπο να «κρατάει» τις λέξεις στο στόμα της εκείνο το ανεπαίσθητο χρονικό διάστημα, που είναι ικανό να τις μετατρέπει σε κάτι άλλο. Πώς θα τονίσει, πώς θα προβάλλει τις καταλήξεις, όλα αυτά… Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό. Σε κάθε κομμάτι. Από το φοβερό “Throw it away” της Abbey Lincoln μέχρι το κλασικό “Nature boy” του Eden Ahbez η Deborah Latz αποδεικνύει πως ξέρει όχι μόνο τι ακριβώς τραγουδά, αλλά και πώς θα διαμορφώσει, κατά περίπτωση, τα εκφραστικά της μέσα, ώστε να υπηρετήσει το εκάστοτε άσμα. Και αναφερόμαστε σε θέματα-τραγούδια πασίγνωστα, όπως αυτά που ήδη αναφέρθηκαν, ή ακόμη το “Blue Monk”, το “All the things you are”, το “Over the rainbow”, καθώς και όλα τα υπόλοιπα.

Δίπλα στην τραγουδίστρια βρίσκονται επίσης δύο παίκτες, που έχουν μερίδιο στο τελικό αποτέλεσμα. Ο ένας είναι ένας παλιός, με μεγάλη καριέρα, γάλλος πιανίστας από την Γουδαελούπη, ο Alain Jean-Marie, και ο άλλος ο κοντραμπασίστας Gilles Naturel (από τους αναγνωρισμένους παίκτες του οργάνου μετά το ’80 – συνεργασίες με Ray Bryant, Benny Golson, Art Farmer, Johnny Griffin, Didier Lockwood, André Ceccarelli, Jean-Loup Longnon κ.ά.). Οι δυο τους προσφέρουν την απαραίτητη ρυθμική και μελωδική στήριξη στην τραγουδίστρια, στην προσπάθεια που καταβάλλει η ίδια να μετατρέψει σε κάτι «δικό της» αυτό το υπεράνω υποψίας ρεπερτόριο.

Επαφή: www.deborahlatz.com