KAZE uminari

Έχω γράψει και στο παρελθόν για τους Kaze, ένα συναρπαστικό κουαρτέτο αποτελούμενο εκ των Christian Pruvost τρομπέτα, Natsuki Tamura τρομπέτα, Satoko Fujii πιάνο και Peter Orins ντραμς. Αφορμή, τότε, αποτελούσε το δεύτερο CD τους “Tornado” [Circum/ Libra Records 202, 2013], ενώ τώρα στρίβει στο player το “Uminari” [Circum/ Libra Records 203, 2015]. “Uminari” στην ιαπωνική είναι αυτός ο… απροσδιόριστος ήχος που ακούγεται από τη θάλασσα, καθώς πλησιάζει το «κακό» (μια μπόρα, μια καταιγίδα, ένα τσουνάμι) και αυτή η «απροσδιοριστία», ας την πούμε έτσι, είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της μουσικής του γκρουπ.

Οι Kaze δεν είναι ένα εικονοκλαστικό κουαρτέτο – αν σκεφθούμε άλλες εγγραφές του Tamura ή της Fujii. Είναι ένα σχήμα, που μπορεί να περνάει από τον αυτοσχεδιασμό, ή και τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, στην πράξη όμως η μουσική του έχει κατανοητή ροή, «εκπλήξεις», θέματα που μπορεί να ταρακουνούν ακόμη και τον πιο ανυποψίαστο jazzhead, ενώ η μαεστρία των τεσσάρων μουσικών είναι εκείνη που δίνει την αίσθηση ενός μεγαλύτερου (σε αριθμό μελών) συγκροτήματος, ικανού να ανταποκριθεί σε άλλου τύπου απαιτήσεις.

Το άλμπουμ περιλαμβάνει πέντε συνθέσεις, μάλλον μεγάλης διάρκειας. Χαρακτηριστική είναι η 15λεπτη “Vents contraires”, που ξεκινά μ’ έναν τύπο βόμβου, σε ρόλο «επικίνδυνης ηρεμίας» (κάτι σαν αυτό που περιγράφουν οι Kaze με τον τίτλο του CD τους), για να εξελιχθεί σ’ ένα ακόμη πιο προφανές υποβολιμαίο ακρόαμα, με συναρπαστική… heavy jazz εξέλιξη (φοβερή δουλειά από τον ντράμερ Peter Orins, με τους τρομπετίστες και την πιανίστα να εισβάλλουν σαν σε παροξυσμό, πριν το τελικό «ήσυχο» κλείσιμο). Ένα άλλο track που έχει τη δική του σημασία είναι το σχεδόν 21λεπτο “Inspiration”, με τον Tamura να αποδεικνύει, για ακόμη μια φορά, το πόσο «έξω» κινείται, ως τρομπετίστας, απ’ οτιδήποτε ακούγεται τριγύρω. Εδώ, όχι μόνον ο ιάπωνας «πνευστός», αλλά όλοι οι μουσικοί είναι συντονισμένοι προς μια κατεύθυνση διαρκούς αναζήτησης, καταθέτοντας πλείστες όσες ηχητικές παρασπονδίες (βόμβοι, «πνιγμένοι» και αλλόκοτοι ήχοι από τις «πειραγμένες» τρομπέτες και το προετοιμασμένο πιάνο και άλλα διάφορα), δημιουργώντας ένα σώμα ήχου, από το οποίο δεν λείπει μιαν αίσθηση… τρόμου, ενίοτε χιούμορ, μα ακόμη και παιδικότητας! 

Φοβερό track είναι, τέλος, το έσχατο “Uminari”, που περικλείει όλη τη δύναμη και τη διάθεση για πρωτοτυπία των Kaze (με τους απίστευτους τρομπετικούς ήχους του Tamura, να ακούγονται σαν… live electronics), ενός από τα λίγα σύγχρονα jazz σχήματα, που μπορούν να κινούνται με την ίδιαν άνεση από το αυστηρά μετρονομημένο pattern προς το χαοτικό και το ανέλπιστο.

Επαφή: http://www.satokofujii.com/projects.Kaze.html, www.librarecords.com, www.circum-disc.com