Πληροφορήθηκα για πρώτη φορά γι’ αυτή την δυτικογερμανική
(κατά τον IMDb) παραγωγή πριν πολλά χρόνια, όταν είχε πέσει στα χέρια μου το
μνημειακό βιβλίο της Anna - Martine Lucciano «Γιάννης Χρήστου/ Έργο και
Προσωπικότητα ενός Έλληνα Συνθέτη της Εποχής μας» [Βιβλιοσυνεργατική, 1987].
Εκεί, στην εργογραφία τού Χρήστου, αναφερόταν και η
συγκεκριμένη ταινία του Philip Saville, τη σκηνική μουσική της οποίας είχε
αναλάβει ο θρυλικός πια έλληνας συνθέτης. Υπήρχε μάλιστα και μια σημείωση του
μεταφραστή (και γνωστού μουσικολόγου/ μουσικοκριτικού) Γιώργου Λεωτσάκου, στο
κάτω μέρος της σελίδας, που από τότε μου είχε κάνει, για δύο διαφορετικούς
λόγους, ιδιαίτερη εντύπωση. Έγραφε ο Λεωτσάκος:
«Η μόνη μουσική, που
έγραψε ποτέ ο Χρήστου για να κερδίσει χρήματα. Με τα χρήματα αυτά (τα πορθμεία
του στον Χάροντα, θάλεγε κανένας!) αγόρασε τη μοιραία ‘Κορτίνα’, το αυτοκίνητο
που τον οδήγησε στο θάνατο».
 |
| Ο Γιάννης Χρήστου στη Δωδώνη; |
Ως γνωστόν ο Γιάννης Χρήστου σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό
δυστύχημα την 8/1/1970, στα 44 χρόνια του…
Πέρα από το μακάβριο και μοιραίο του πράγματος (που
εντοπίζει ανατριχιαστικά ο Λεωτσάκος) υπήρχε και κάτι άλλο, που δεν μου καθόταν
και τόσο καλά στη σημείωση. Είχε ανάγκη ο ευκατάστατος Χρήστου τα χρήματα ενός σάουντρακ,
για ν’ αγοράσει αυτοκίνητο;
Η συνέχεια εδώ… http://www.lifo.gr/team/music/58168
Σχόλια από το fb...
ΑπάντησηΔιαγραφήFerris Costas
Τη συνάντησή του με τον Orson ο Σταμπουλόπουλος, μου την έχει περιγράψει λεπτομερώς, και είναι συγκλονιστικοί οι διάλογοι, γιατί του έλαχε (λόγω Ελληνικής κουλτούρας) να τον ορίσουν dialogue coach του Welles. Πράγμα που σημαίνει πως μιλούσαν με τις ώρες οι δυό τους, κι ο Μεγάλος αντιμετώπιζε τον Έλληνα επί ίσοις όροις, ως επαγγελματικά ισάξιο... Φυσικά, είναι περιττό να πω πως όλοι εμείς οι υπόλοιποι σκάσαμε απ' τη ζήλεια μας, που έτυχε σε δύο συναδέλφους (Τον Γιώργο και τον μαθητή μου Χρήστο Κεφάλα) να έχουν το προνόμιο να συναντήσουν τον Μεγάλο των Μεγάλων! Αξέχαστες εποχές. Και πολλές ιστορίες ακούσαμε γιά την ταινία, από τον Τάσο Ζωγράφο και όλους τους άλλους τεχνικούς.
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Οπωσδήποτε μεγάλη εμπειρία. Να προσθέσω και αυτή τη συνέντευξη των συνεντεύξεωνl, που είχα αντιγράψει από ένα παλιό περιοδικό...
https://www.lifo.gr/team/u46465/57373
100 χρόνια από τη γέννηση του Orson Welles (και 30 από το θάνατό του)
Ferris Costas
Πρέπει να πω ακόμα πως ο Σταμπουλόπουλος, παραμένει ένας από τους λίγους (εναπομείναντες) γκαρδιακούς φίλους.