ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ 1941-2020

Ο χαμός ενός πολύ μεγάλου ερμηνευτή, που σφράγισε με τη φωνή του 40 χρόνια ελληνικού τραγουδιού. Μια αποτίμηση της πορείας του από τα πρώτα χρόνια του ’60 έως τα τέλη του ’90.

Το να πεις ή να γράψεις για τον Γιάννη Πουλόπουλο πως πέθανε ένας από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές της γενιάς του είναι σφόδρα υποτιμητικό. Έφυγε από τη ζωή ένας από τους 5 μεγαλύτερους έλληνες τραγουδιστές (άντρες και γυναίκες), που εμφανίστηκαν από το 1960 και μετά. Ένας τεράστιος ερμηνευτής, που, για σχεδόν 40 χρόνια, τίμησε με τη φωνή του δημιουργίες των μεγαλύτερων συνθετών, στιχουργών και ενορχηστρωτών (μη ξεχνάμε τους ενορχηστρωτές) του ελληνικού τραγουδιού.

Είναι βεβαίως μερικές εκατοντάδες τα τραγούδια που είπε στην πολύχρονη καριέρα του ο Πουλόπουλος (404 αναφέρει ο ερευνητής Πέτρος Δραγουμάνος, που ασχολείται και με τους αριθμούς της δισκογραφίας μας) και σίγουρα το ένα τέταρτο απ’ αυτά –ένα μάλλον συντηρητικό νούμερο– θα μπορούσε να χαρακτηριστούν «μεγάλα», ανεξαρτήτως των προσωπικών προτιμήσεων καθενός από εμάς. Τέτοια πληθώρα ενός υπεράνω πάσης υποψίας υλικού έχουν ελάχιστοι Έλληνες τραγουδιστές να επιδείξουν.

Φυσικά, εκείνο που έκανε μοναδικό τον Γιάννη Πουλόπουλο ήταν το χρώμα της φωνής του. Η ποιότητά της. Η έκτασή της. Η δύναμη και ο λυρισμός της. Ο Πουλόπουλος διέθετε απίστευτα φωνητικά προσόντα, καθώς θα μπορούσε να αποδώσει «τέλεια» από θεοδωρακικούς θούριους, μέχρι τις υπέρτατες χατζιδακικές μελωδίες.
Με τον πρώτο (Μίκης Θεοδωράκης) συνεργάστηκε στενά στο ξεκίνημα τις καριέρας του, με τον δεύτερο (Μάνος Χατζιδάκις) δεν ευτυχήσαμε να τον ακούσουμε σ’ έναν δικό τους δίσκο (τραγούδησε όμως μοναδικά ο Γιάννης Πουλόπουλος και Μάνο Χατζιδάκι, σε δεύτερη εκτέλεση).

Ορισμένοι θεωρούν τον Γιάννη Πουλόπουλο τραγουδιστή του Νέου Κύματος. Μελετώντας το ελληνικό τραγούδι χρόνια τώρα δεν είμαι σε θέση να πω τι ακριβώς ήταν το Νέο Κύμα. Και τούτο γιατί ο Αλέξανδρος Πατσιφάς (ο ιδιοκτήτης της εταιρείας Lyra, που έστησε, μαζί με τον Γιάννη Σπανό, το Νέο Κύμα, μέσα από τους δίσκους που κυκλοφορούσε τότε, στα μέσα του ’60) θεωρούσε ως Νέο Κύμα τελείως διαφορετικά τραγούδια και τελείως διαφορετικούς ερμηνευτές – από τον Διονύση Σαββόπουλο και την Αρλέτα ας πούμε, μέχρι τον Μιχάλη Βιολάρη και την Ρένα Κουμιώτη. Σίγουρα το Νέο Κύμα ήταν κάτι πιο ειδικό. Πρέπει να ήταν κάτι πιο ειδικό. 

Σ’ αυτό που προσωπικώς θα αποκαλούσα Νέο Κύμα –ένα τραγούδι, χαμηλών τόνων, αισθαντικό, λεπτό, με πολύ ιδιαίτερη χρήση στο μπουζούκι, με την κιθάρα και το πιάνο να πρωταγωνιστούν, όργανα δηλαδή που μπορούσε να ακουστούν «μια χαρά» και χωρίς ενισχυτές στις μπουάτ της εποχής, και που μας είχε έρθει, λόγω Γιάννη Σπανού, από την αριστερή όχθη του Σηκουάνα– ο Γιάννης Πουλόπουλος έμεινε για πολύ λίγο. Βασικά με τα δικά του τραγούδια (μουσική και στίχοι) «Θα ’θελα να ’χα», «Ήταν το ποτάμι μακρύ», «Τ’ άσπρα πουλιά», «Μικρός διαβάτης» κι ένα-δυο ακόμη.

Θέλω να πω δηλαδή πως το βασικό υλικό που τραγούδησε ο Γιάννης Πουλόπουλος στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’60, τις συνθέσεις των Γιάννη Σπανού, Μίμη Πλέσσα, Σταύρου Κουγιουμτζή, Μάνου Λοΐζου, Δήμου Μούτση, Λίνου Κόκοτου, Νίκου Μαμαγκάκη, Γιώργου Κοντογιώργου και Γιάννη Γλέζου, πολύ δύσκολα και σίγουρα συνεκδοχικά θα το αποκαλούσαμε Νέο Κύμα.

Η συνέχεια εδώ...

https://www.lifo.gr/articles/obituaries/293887/giannis-poylopoylos-enas-poly-megalos-ermineytis-poy-sfragise-me-ti-foni-toy-40-xronia-ellinikoy-tragoydioy