Κοιτώντας τη φιλμογραφία του Όμηρου Ευστρατιάδη, από τα
σέβεντις, δεν δυσκολεύεσαι να τον αποκαλέσεις «βασιλιά» του ελληνικού
sexploitation. Εντάξει, μπορεί να διεκδικούν και ορισμένοι ακόμη συνάδελφοί του
αυτόν τον τίτλο, αλλά ο Ευστρατιάδης, κατά γενική ομολογία, έκανε τις πιο
ακέραιες ταινίες αυτού του στυλ.
Έχω δει όλες τις ταινίες του Ευστρατιάδη από τα σέβεντις και αν με ρωτούσε κάποιος να του πω ποια είναι η καλύτερη, η ωραιότερη και τα λοιπά, θα του έλεγα, κατά πάσα πιθανότητα, την «Ερωτισμός και Πάθος» από το 1974 ή “Girl of Passion”, όπως θα γινόταν γνωστή στο εξωτερικό.
Η ταινία αυτή ξεχωρίζει για πολλούς λόγους. Κατ’ αρχάς γιατί
έχει ενδιαφέρον σενάριο γραμμένο από τον Όμηρο Ευστρατιάδη (αν και δεν
αποκλείεται κάπου να έχει βάλει το χέρι του και ο μόνιμος, τότε, σεναρίστας του
Γιάννης Τζιώτης), έχει πολύ ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία, για το είδος αυτό των ταινιών,
με συνεχείς παρεμβολές σκηνών και πλάνων, φανταστικών ή πραγματικών, που
προσθέτουν συνεχώς πάνω στη βασική υπόθεση, ώστε να αιτιολογηθούν όσο το
δυνατόν αναλυτικότερα οι συμπεριφορές των πρωταγωνιστών, έχει πολύ ενδιαφέρουσα
μουσική, πρωτότυπη και μη, καλούς πρωταγωνιστές, αρκετές εξωτερικές λήψεις από
την Αθήνα και τα περίχωρα (βασικά η ιστορία εξελίσσεται στο άστυ και όχι σε
νησιά, έρημες ακρογιαλιές κ.λπ.), ενώ δεν έχει καθόλου... τουριστικό
ενδιαφέρον, δεν σχετίζεται με χίπιδες, παιδιά των λουλουδιών και τα λοιπά,
παραμένοντας, καθ’ όλη τη διάρκειά της, σφιχτή, δίχως ιδιαίτερες κοιλιές, και
πάντα επικεντρωμένη στο βασικό θέμα της, που δεν είναι άλλο από τις ψυχολογικές
μεταπτώσεις, ερωτικές και άλλες, των βασικών ηρώων και ηρωίδων της.
Σπάνια, εννοώ, τα βλέπεις όλα αυτά στις «ρεαλιστικές» ταινίες της εποχής, που τις περισσότερες φορές εξαντλούνται στα γνωστά και τετριμμένα και μαθηματικώς επαναλαμβανόμενα.
Στο «Ερωτισμός και Πάθος» όλα ξεκινούν από το σενάριο, που είναι ελαφρώς περίπλοκο –το λέω, επειδή πρέπει να φθάσει στο τέλος της η ταινία, προκειμένου να εξηγήσεις ορισμένες συμπεριφορές– και μια αναλυτική, όσο να ’ναι, αποτύπωσή του θα μπορούσε να είναι η ακόλουθη...
Το στόρι
Η συνέχεια
εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/cinema/erotismos-kai-pathos-mia-apo-tis-tesseris-molis-tainies-stis-opoies-emfanizetai-i
Έχω δει όλες τις ταινίες του Ευστρατιάδη από τα σέβεντις και αν με ρωτούσε κάποιος να του πω ποια είναι η καλύτερη, η ωραιότερη και τα λοιπά, θα του έλεγα, κατά πάσα πιθανότητα, την «Ερωτισμός και Πάθος» από το 1974 ή “Girl of Passion”, όπως θα γινόταν γνωστή στο εξωτερικό.
![]() |
Nίκος Γαλανός και Τούλα Γαλάνη |
Σπάνια, εννοώ, τα βλέπεις όλα αυτά στις «ρεαλιστικές» ταινίες της εποχής, που τις περισσότερες φορές εξαντλούνται στα γνωστά και τετριμμένα και μαθηματικώς επαναλαμβανόμενα.
Στο «Ερωτισμός και Πάθος» όλα ξεκινούν από το σενάριο, που είναι ελαφρώς περίπλοκο –το λέω, επειδή πρέπει να φθάσει στο τέλος της η ταινία, προκειμένου να εξηγήσεις ορισμένες συμπεριφορές– και μια αναλυτική, όσο να ’ναι, αποτύπωσή του θα μπορούσε να είναι η ακόλουθη...
Το στόρι
https://www.lifo.gr/culture/cinema/erotismos-kai-pathos-mia-apo-tis-tesseris-molis-tainies-stis-opoies-emfanizetai-i
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου