Πρόκειται για το πιο νέο, και έκτο στη σειρά, άλμπουμ του
σαξοφωνίστα (τενόρο, βαρύτονο) Γιάννη Κασέτα (Yiannis Kassetas), που έχει τίτλο “Far” [Puzzlemusik, 2025]. Ηχογραφημένο
στην Αθήνα, από τους Γιώργο Πρινιωτάκη και Clyde Jabra, το “Far”
περιλαμβάνει επτά συνθέσεις του Κασέτα, τις οποίες αποδίδουν, πέραν του ιδίου, οι
Κωστής Χριστοδούλου πιάνο, Δημήτρης Παπαδόπουλος τρομπέτα, Γρηγόρης Θεοδωρίδης
μπάσο και Δημήτρης Κλωνής ντραμς. Λέμε, λοιπόν, για ένα κουιντέτο, που
αποτελείται από καλούς και έμπειρους μουσικούς της ελληνικής σκηνής, ικανούς να
ανταπεξέλθουν σε όλες τις οργανοπαικτικές απαιτήσεις.
Κατ’ αρχάς να πω πως οι συνθέσεις του Κασέτα έχουν ποικίλες
διάρκειες (από δύο έως δέκα λεπτά), με αποτέλεσμα να δημιουργείται στο άλμπουμ
μια... ανισορροπία. Το λέω αυτό και σε σχέση με το ύφος, περαιτέρω, των
συνθέσεων, που εμφανίζουν ποικίλες αναφορές. Δεν υπάρχει, εννοώ, κάποιο κόνσεπτ
συνθετικό που να τις ενώνει, με αποτέλεσμα ο δίσκος να ακούγεται κάπως σαν...
συλλογή.
Το έχω πει κι άλλες φορές, και το ξαναλέω κι εδώ, πως από τον χώρο της ελληνικής τζαζ, λείπουν οι παραγωγοί. Οι άνθρωποι με μουσικές και τεχνικές γνώσεις, εννοώ, που να μπορούν να δημιουργήσουν ύφος ηχητικό. Απεναντίας έχουμε τους μουσικούς, που παίζουν σχεδόν πάντα το ρόλο του παραγωγού, που μπορεί να ηχογραφούν τα κομμάτια τους σε διάφορες sessions –ακόμη και απομακρυσμένες χρονικώς, χωρίς να έχουν κάτι κεντρικό στο νου τους–, και τα οποία (κομμάτια), αφού τα συγκεντρώσουν, τα τυπώνουν μετά σ’ ένα CD. Δυστυχώς, η δισκογραφία δεν λειτουργεί έτσι. Δεν πρέπει να λειτουργεί έτσι.
Ο Κασέτας είναι πολύ καλός συνθέτης (το έχω γράψει κι άλλες φορές αυτό), και κομμάτια σαν τα “The armenian” (με τις θαυμάσιες eastern αναφορές), “Return of the albino rhino” (με την εξωστρεφή, δυναμική γραφή του), “Bad trip in Venice” (ένα καταπληκτικό blues) και “Far” (ένα σύνθετο, μακροσκελές track, με ωραία «αρχιτεκτονική» και προσωπικές καταδείξεις) κρίνονται ως αξιολογότατα, όμως κάτι λείπει απ’ αυτό το CD, στο επίπεδο της ηχογράφησης-παραγωγής, ώστε να μπορεί να συναγωνιστεί επί ίσοις όροις τις καλύτερες τζαζ κυκλοφορίες, που μας έρχονται από Ευρώπη και Αμερική.
Επαφή: http://www.puzzlemusik.com/el/release/yiannis-kassetas-far/
Το έχω πει κι άλλες φορές, και το ξαναλέω κι εδώ, πως από τον χώρο της ελληνικής τζαζ, λείπουν οι παραγωγοί. Οι άνθρωποι με μουσικές και τεχνικές γνώσεις, εννοώ, που να μπορούν να δημιουργήσουν ύφος ηχητικό. Απεναντίας έχουμε τους μουσικούς, που παίζουν σχεδόν πάντα το ρόλο του παραγωγού, που μπορεί να ηχογραφούν τα κομμάτια τους σε διάφορες sessions –ακόμη και απομακρυσμένες χρονικώς, χωρίς να έχουν κάτι κεντρικό στο νου τους–, και τα οποία (κομμάτια), αφού τα συγκεντρώσουν, τα τυπώνουν μετά σ’ ένα CD. Δυστυχώς, η δισκογραφία δεν λειτουργεί έτσι. Δεν πρέπει να λειτουργεί έτσι.
Ο Κασέτας είναι πολύ καλός συνθέτης (το έχω γράψει κι άλλες φορές αυτό), και κομμάτια σαν τα “The armenian” (με τις θαυμάσιες eastern αναφορές), “Return of the albino rhino” (με την εξωστρεφή, δυναμική γραφή του), “Bad trip in Venice” (ένα καταπληκτικό blues) και “Far” (ένα σύνθετο, μακροσκελές track, με ωραία «αρχιτεκτονική» και προσωπικές καταδείξεις) κρίνονται ως αξιολογότατα, όμως κάτι λείπει απ’ αυτό το CD, στο επίπεδο της ηχογράφησης-παραγωγής, ώστε να μπορεί να συναγωνιστεί επί ίσοις όροις τις καλύτερες τζαζ κυκλοφορίες, που μας έρχονται από Ευρώπη και Αμερική.
Επαφή: http://www.puzzlemusik.com/el/release/yiannis-kassetas-far/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου