ΜΑΙΡΗ ΔΑΛΑΚΟΥ βυθός

Είχαν πολλά χρόνια να κυκλοφορήσουν, σε φυσική μορφή, καινούρια τραγούδια της Μαίρης Δαλάκου – από την εποχή του άλμπουμ «Κόκκινες Μπογιές» στην Hitch-Hyke, το 2002. Ο «Βυθός» λοιπόν, είναι το τελευταίο «φυσικό» άλμπουμ (CD) της Δαλάκου [Β-otherSide Records, 2025], περιλαμβάνοντας έξι τραγούδια σε στίχους Φώντα Λάδη και τέσσερα ορχηστρικά, ηχογραφημένα άπαντα την διετία 2018-19.

Στα συνθέματα αυτά η Δαλάκου, εκτός από το να τραγουδά, χειρίζεται επίσης πιάνο, μεταλλόφωνο και κρουστά, ενώ δίπλα της στέκονται και οι Κωνσταντίνος Καμπάνης τσέλο, αναλογικά-ψηφιακά σύνθια, Δημήτρης Λέκκας φλάουτο με ράμφος και Βασίλης Σαλτίκης λούπες σαξοφώνου, ney.
Τα τραγούδια (και τα ορχηστρικά) ως συνθέσεις, κατ’ αρχάς, έχουν τα δικά τους προτερήματα. Πρώτα-πρώτα οι μελωδίες, που γράφει η Δαλάκου, έχουν πολύ ενδιαφέρον. Είναι αβίαστες, καθαρές, και συντελούν σχεδόν από μόνες τους στην οικοδόμηση των τραγουδιών. Δεν ξέρω αν έχουν προηγηθεί οι στίχοι του Λάδη, και πάνω σ’ αυτούς έγινε η μελοποίηση, όμως εκείνο που φαίνεται εδώ είναι πως η συνθετική πρόταση της Δαλάκου είναι από μόνη της ολοκληρωμένη – κάτι που, τέλος πάντων, αποδεικνύεται και από τα τέσσερα ορχηστρικά του «Βυθού».
Τα λόγια, οι στίχοι, η ποίηση του Λάδη (το λέτε όπως θέλετε) είναι εγνωσμένου κύρους. Ο Λάδης δεν είναι τυχαίος στιχουργός και η πολυετής πορεία του στα πράγματα (συνοδοιπόρος της Δαλάκου από τα σίξτις ήδη) προεξοφλεί ένα «άλφα» υψηλό επίπεδο (για τον λόγο). Εδώ μάλιστα, ο Λάδης, γίνεται λυρικός, προσωπικός και ερωτικός, δίχως τα λόγια του να χάνουν τις κοινωνικές και γιατί όχι και τις πολιτικές συμπαραδηλώσεις τους.
Η Δαλάκου, ως φωνή τώρα, είναι μια ιδιαίτερη τραγουδίστρια, με πιο βασικό χαρακτηριστικό της, θα έλεγα, την παιδικότητα των ερμηνειών της. Αυτός ο τρόπος κάνει τα τραγούδια της... άχρονα, καθώς μοιάζει να απευθύνονται, εξ ίσου, σε νεότερους και μεγαλύτερης ηλικίας ακροατές.
Δίπλα σε όλα τούτα, τώρα, στέκονται ο ήχος και οι ενορχηστρώσεις. Τα φυσικά όργανα μπορεί να είναι λίγα, μπορεί να κυριαρχούν τα σύνθια και ο προγραμματισμός εδώ, όμως ο «Βυθός» έχει χρώμα. Υπάρχει μια ενιαία αντίληψη για τον ήχο σε όλο τον δίσκο, που, σε συνδυασμό με την μία και μοναδική φωνή που ακούγεται σ’ αυτόν, δημιουργεί μια συνθήκη προσωπικού – την οποία πάντα θα την αναζητάς στα ηχογραφήματα.
Ένας δίσκος που αξίζει, και με το παραπάνω, να υπάρχει ανάμεσά μας είναι ο «Βυθός» της Μαίρης Δαλάκου. Τραγούδια σαν τα «Κάτω από νερά αφρισμένα», «Σ’ ερημοκκλήσια του νερού» και «Τα πόδια χώμα δεν πατάνε» ομορφαίνουν την καθημερινότητά μας.
Επαφή: https://www.b-otherside.gr/, https://marydalakou.bandcamp.com/