Οι Ολλανδοί, ως γνωστόν είχαν μεγάλη rock σκηνή στα seventies· όπως είχαν και στα sixties και σε κάθε δεκαετία. Οι Focus και οι Golden Earring μπορεί να έγιναν παγκοσμίως γνωστοί, όμως πίσω απ’ αυτούς υπήρχαν εκατοντάδες σχήματα που πάσχιζαν, όπως λέμε, για μία θέση στον ήλιο, ηχογραφώντας, όχι λίγες φορές, εξαιρετικά άλμπουμ. Ένα τέτοιο γκρουπ ήταν οι KRACQ… 
Τον Οκτώβριο του 1977 οι Twan van der Heijden μπάσο, κρουστά, Cees Michielsen ντραμς, κρουστά και Bert Vermijs πλήκτρα, φωνή, οι οποίοι έπαιζαν στους King’s Ransom, συνδέθηκαν με τον Jos Hustings κιθάρα, φωνή, αρχίζοντας να παρουσιάζουν τις συνθέσεις τους κάτω από το όνομα Carmine Queen. Το καινούριο γκρουπ δεν θα ήταν άλλο από τους King’s Ransom And Carmine Queen ή απλώς KRACQ (από τα αρχικά γράμματα του ονόματος). 
Το 1978 οι KRACQ θα γράψουν το LP “Circumvision” σε ανεξάρτητη παραγωγή, ένα άλμπουμ που θα επανεκδοθεί σε CD από την εταιρία Polumnia (Πολύμνια) το 2004. Αν κι εμένα μου θυμίζουν τόπους-τόπους τους πολύ καλούς Ahora Mazda (1970) με όλες τις αισθητικές αλλαγές (εννοείται), που θα μπορούσε να επιφέρει μιαν οκταετία – πχ. η ρυθμική βάση, στο οργανικό μέρος του “To a square” μοιάζει μ’ εκείνην του “Spacy tracy” –, οι KRACQ είχαν δικό τους ήχο, ένα παράξενο υβρίδιο synth music, fusion και prog-rock, στηριγμένο από τη μια μεριά στα πλήκτρα του Vermijs και από την άλλη στο πλήθος των κρουστών, τα οποία χειρίζονταν τρεις μουσικοί, ανάμεσα στους οποίους και ο Νίκος Τσιλογιάννης(!) – γνωστός στους παροικούντες το... εγχώριο rock από την καριέρα του στους Idols (1964-66) και λίγο αργότερα στα Μπουρμπούλια (1968-1974/75). [Ο έλληνας μουσικός, που μετά το ’75 θα μεταναστεύσει στην Ολλανδία – νομίζω πως είναι ακόμη εκεί – συμμετέχει στο εισαγωγικό 7λεπτο “Summer of my life”]. Όλες οι συνθέσεις των KRACQ έχουν ενδιαφέρον. Θα έλεγα δε πως εκπλήσσουν κιόλας, αφού παρά το ότι είναι πλημμυρισμένες στα σύνθια – στα σύνθια του ’78 εννοώ – εντούτοις δεν είναι επουδενί κακόηχες. Απεναντίας. Υπάρχουν tracks που κινούνται πιο κοντά στο fusion, άλλα που είναι περισσότερο electro, κάποιες «σφήνες» (μικρότερες του λεπτού) που θυμίζουν avant εκτροπές τύπου… sixties Zappa ή Captain Beefheart και φυσικά κομματάρες όπως το 8λεπτο “Keep control of what I am”, που δείχνουν την αδιαμφισβήτητη αξία αυτού του επισκιασμένου ολλανδικού γκρουπ, στη δημιουργία απίθανων ηχοχρωμάτων.
Τον Οκτώβριο του 1977 οι Twan van der Heijden μπάσο, κρουστά, Cees Michielsen ντραμς, κρουστά και Bert Vermijs πλήκτρα, φωνή, οι οποίοι έπαιζαν στους King’s Ransom, συνδέθηκαν με τον Jos Hustings κιθάρα, φωνή, αρχίζοντας να παρουσιάζουν τις συνθέσεις τους κάτω από το όνομα Carmine Queen. Το καινούριο γκρουπ δεν θα ήταν άλλο από τους King’s Ransom And Carmine Queen ή απλώς KRACQ (από τα αρχικά γράμματα του ονόματος). Το 1978 οι KRACQ θα γράψουν το LP “Circumvision” σε ανεξάρτητη παραγωγή, ένα άλμπουμ που θα επανεκδοθεί σε CD από την εταιρία Polumnia (Πολύμνια) το 2004. Αν κι εμένα μου θυμίζουν τόπους-τόπους τους πολύ καλούς Ahora Mazda (1970) με όλες τις αισθητικές αλλαγές (εννοείται), που θα μπορούσε να επιφέρει μιαν οκταετία – πχ. η ρυθμική βάση, στο οργανικό μέρος του “To a square” μοιάζει μ’ εκείνην του “Spacy tracy” –, οι KRACQ είχαν δικό τους ήχο, ένα παράξενο υβρίδιο synth music, fusion και prog-rock, στηριγμένο από τη μια μεριά στα πλήκτρα του Vermijs και από την άλλη στο πλήθος των κρουστών, τα οποία χειρίζονταν τρεις μουσικοί, ανάμεσα στους οποίους και ο Νίκος Τσιλογιάννης(!) – γνωστός στους παροικούντες το... εγχώριο rock από την καριέρα του στους Idols (1964-66) και λίγο αργότερα στα Μπουρμπούλια (1968-1974/75). [Ο έλληνας μουσικός, που μετά το ’75 θα μεταναστεύσει στην Ολλανδία – νομίζω πως είναι ακόμη εκεί – συμμετέχει στο εισαγωγικό 7λεπτο “Summer of my life”]. Όλες οι συνθέσεις των KRACQ έχουν ενδιαφέρον. Θα έλεγα δε πως εκπλήσσουν κιόλας, αφού παρά το ότι είναι πλημμυρισμένες στα σύνθια – στα σύνθια του ’78 εννοώ – εντούτοις δεν είναι επουδενί κακόηχες. Απεναντίας. Υπάρχουν tracks που κινούνται πιο κοντά στο fusion, άλλα που είναι περισσότερο electro, κάποιες «σφήνες» (μικρότερες του λεπτού) που θυμίζουν avant εκτροπές τύπου… sixties Zappa ή Captain Beefheart και φυσικά κομματάρες όπως το 8λεπτο “Keep control of what I am”, που δείχνουν την αδιαμφισβήτητη αξία αυτού του επισκιασμένου ολλανδικού γκρουπ, στη δημιουργία απίθανων ηχοχρωμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου