JOHNNY WINTER – RICK DERRINGER

Κοιτάζεις το άλμπουμ του Johnny Winter “Highway 61 Revisited” [Blues Boulevard, 2010], βλέπεις στο εξώφυλλο τον άσσο κιθαρίστα, όπως είναι σήμερα (στα κακά του χάλια δυστυχώς), αλλά όταν ρίχνεις το δισκάκι στο player αντιλαμβάνεσαι πως εκείνο που ακούς δεν είναι σημερινή εγγραφή, αλλά κάποια live ηχογράφηση αρχείου από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 (ή ίσως από τις αρχές του ’80). Δύσκολο να πεις με σιγουριά. Δύσκολο να μαντέψεις, καθότι ακόμη και από τα συμφραζόμενα, στις πενιχρές σημειώσεις του εσωφύλλου, το handicap δε βγαίνει ποτέ μικρότερο της δεκαετίας (1979-1989). Εν πάση περιπτώσει. Εγώ, από το δικό μου ψάξιμο, θα πω «1983» και θα ξεμπερδέψω, νομίζοντας πως έχω πέσει μέσα. Λεπτομέρειες (όχι άνευ σημασίας).
Αυτό λοιπόν που έχουμε εδώ είναι μία σειρά εγγραφών –διασκευών βασικά– που συνέβησαν από τους Johnny Winter κιθάρα, φωνή, Jon Paris μπάσο, φυσαρμόνικα και Bobby T Torello ντραμς (πρώην μέλος των southern-blues Thunderhead, που είχαν κάνει ένα καλό LP στην ABC το 1975, σε παραγωγή τού Johnny), και οι οποίες παρουσιάζουν όλα εκείνα τα πλεονεκτήματα, που κατέστησαν τον αλλήθωρο λευκίτη ακατανίκητη blues-rock εικόνα. Εβδομήντα εννέα λεπτά, λοιπόν, απίστευτης έντασης ηλεκτρισμένου blues, τόνοι από κιθαροσόλι, εντυπωσιακά μεστό rhythm section (o μπασίστας Parris «σκοτώνει» και στη φυσαρμόνικα, όπου απαιτείται) και βεβαίως ρεπερτορίου που σκίζει (“Hideaway”, “Killing floor”,”Catfish blues”, “Johnny B. Goode”, “Highway 61 revisited”, “Jumpin’ Jack Flash”, “It’s all over now”…). Αν υπήρχε λόγος να ξεχώριζα μια-δυο στιγμές, θα αναφερόμουν στα soli του “Johnny B. Goode” (για κάποια, επαναλαμβανόμενα, δευτερόλεπτα… τον χάνεις τον παικταρά) και οπωσδήποτε στο δικό του “One step at a time”, από το “White, Hot and Blue” [Blue Sky, 1978], ένα από τα ωραιότερα blues που έγραψε ποτέ αυτός o… μισή μερίδα (στο σώμα) performer.
Περίπου στην ίδιαν εποχή (1982) αναφέρεται και το live “Rock & Roll Hoochie Koo Spectacular” [Rokarola, 2010] του κιθαρίστα Rick Derringer. Οι φίλοι του αμερικανικού rock ήδη θα έχουν κάνει τη σύνδεση. Ο Derringer, από τους McCoys των sixties, θα βρεθεί στα seventies δίπλα στα αδέλφια Winter –μέλος δηλαδή του Edgar Winter Group και των Johnny Winter And…– φτιάχνοντας κιθαριστικό προφίλ, που θα τον μετέτρεπε σε «ήρωα» τα αμέσως προσεχή χρόνια (θα εμφανιζόταν δίπλα στον Alice Cooper, τον Todd Rundgren κ.ά.).
Στο παρόν σιντάκι ο Derringer δείχνει όσο να ’ναι χαρακτήρα, ήτοι δεν έχει ξεθυμάνει. Έχει και καλή μπάντα (με guests τους Ted Nugent, Southside Johnny, Carmine Appice, Tim Bogart, αλλά και την Karla deVito στο τραγούδι), έχει και τα δικά του άψογα (“Rock n’ roll hoochie koo”), έχει και τις διασκευές σε αθάνατα blues άσματα (“Honey rush” του Big Joe Turner, “Five long years” του Eddie Boyd), φυλάει για το τέλος και το “Hang on Sloopy” (δεν ξέρω αν προηγήθηκε το “Louie Louie”) σε μία 80s οπωσδήποτε version· επειδή εκείνοι που θέλουν να θυμούνται είναι πάντα περισσότεροι από ’κείνους που θέλουν να ξεχνούν…
Δείτε τον (αργότερα) έστω και αν η εικόνα είναι κάπως trashy…