«Φαίνεται πως είναι νόμος αυτό», είπα του Μάρτιν. «Η άσχημη γυναίκα ελπίζει πως θα κερδίσει λίγη απ’ τη λάμψη μιας όμορφης φιλενάδας, κι η όμορφη φιλενάδα ελπίζει πως θα λάμπει ακόμα πιο πολύ πάνω στο φόντο μιας άσχημης φίλης. Όσο για μας, αυτό σημαίνει πως η φιλία μας μπαίνει αδιάκοπα σε δοκιμασία. Πολύ το εκτιμάω που δεν αφήνουμε ποτέ την εκλογή να την αποφασίσει η τυχαία εξέλιξη των γεγονότων. Μα ούτε καυγαδίζουμε μεταξύ μας. Αντίθετα ο ένας προσφέρει στον άλλον την όμορφη κοπέλα σαν κάτι κυρίους του παλιού καιρού που δεν μπορούσανε να περάσουνε απ’ την ίδια πόρτα, γιατί κανένας τους δε δεχότανε να περάσει πρώτος».
«Ναι», είπε συγκινημένος ο Μάρτιν. «Είσαι σπουδαίος φίλος. Έλα πάμε να κάτσουμε για λίγο, με πονάνε τα πόδια μου».
Κι έτσι καθήσαμε για λίγο ξένοιαστοι, με το πρόσωπο φάτσα στον ήλιο, κι αφήσαμε τον κόσμο να διαβαίνει γύρω μας χωρίς να τον προσέχουμε…
4 Τσέχοι Συγγραφείς (Λούντβικ Ασκενάζι, Μίλαν Κούντερα, Ιβάν Όλμπραχτ, Μπόχουμιλ Χράμπαλ) εκδόσεις Ρόμβος, Αθήνα άνευ χρονιάς (υποθέτω 1972-73, ή κάπου εκεί κοντά).Απόσπασμα από το διήγημα του Μίλαν Κούντερα Το Χρυσό Μήλο του Αιώνιου Πόθου, μετάφραση από τα τσέχικα Ρενέ Ψυρούκη.
"Του Βλάντιμιρ αναγκάστηκα να του διηγηθώ πολλές φορές δυο ιστορίες που τον συγκινούσαν ανεξήγητα πάρα πολύ. Την ιστορία του Σεπ Μπρούμελ που είχε ένα φίλο και τους άρεσε τόσο πολύ να κουβεντιάζουν που συνόδευαν ο ένας τον άλλο πέρα δώθε στη γέφυρα του Λίμπεν, μετά ο κύριος Σεπ ανέβαινε με το φίλο του στο ασανσέρ ίσαμε το σπίτι του, αλλά η κουβέντα που κάνανε δεν είχε ακόμη τελειώσει κι έτσι κατεβαίνανε πάλι με το ασανσέρ και περνάγανε τη γέφυρα, για να ανέβουνε με το ασανσέρ ίσαμε μπροστά στην πόρτα του κύριου Σεπ, που έχωνε το κλειδί στην πόρτα, η κουβέντα όμως δεν τέλειωνε, κι έτσι πάλι κατεβαίνανε με το ασανσέρ και πάλι συνόδευε ο κύριος Σεπ το φίλο του ίσαμε το Λίμπεν...Μα την ιστορία που θεωρούσε την πιο ωραία ο Βλάντιμιρ ήταν ο θρύλος για τη φιλία του δασκάλου Κοτσόουρεκ απ' τη Βελένκα με το διευθυντή του δημοτικού τον κύριο Τάλατσκο απ' το Σέμιτσε, που αφού είχαν πιει στα καπηλειά την μπίρα τους, στεφανωμένοι απ' τα αστέρια συνόδευαν μέσα στη σήραγγα της νύχτας, πάντα ο ένας τον άλλο ίσαμε την αυλόπορτα του καθενός, για να διαπιστώνουνε κάθε φορά πως ο ένας χρώσταγε στον άλλο ένα ξεπροβόδισμα και παράλληλα πως τη διαπαιδαγώγηση της νεολαίας έπρεπε ακόμα να την αναλύσουν έτσι που απ' την μια αυλόπορτα να συνοδευτούν ίσαμε την άλλη αυλόπορτα τρία χιλιόμετρα μακριά. Έτσι τους καλοκαιρινούς μήνες αλληλοσυνοδευόντουσαν ίσαμε την αυγή και μονάχα η κούραση κατέβαλλε τους δυο φίλους ώστε να πηγαίνουν για ύπνο. Όταν ο κύριος διευθυντής Τάλατσκο πήγαινε απ' το Πόρζιτσαν στην Πράγα, οι δυο φίλοι συμφωνούσαν να πάρει, ο διευθυντής Τάλατσκο, ένα συγκεκριμένο τρένο για να γυρίσει κι ο κύριος Κοτσόουρεκ έβγαινε απ' τη μπιραρία ακριβώς πάνω στην ώρα ώστε ανταμώνανε στα μισά του δρόμου στο Χραστ, στο Μάνρσταϊν ή στο Μάνσο για να συζητήσουν τα νεότερα, και τα νεότερα ήταν πάντα τόσα πολλά που όταν φτάνανε στο Σέμιτσε ο κύριος διευθυντής άφηνε την τσάντα του και συνόδευε το φίλο του πίσω στη Βελένκα. Όταν άκουγε αυτή την ιστορία ο Βλάντιμιρ συγκινιότανε τόσο πολύ που με ορθάνοιχτα μάτια παρακολουθούσε αυτούς τους δρόμους αυτών των δυο δασκάλων και πίστευε πως αυτοί οι δυο άνθρωποι θα 'πρεπε να 'ναι πολύ ευτυχισμένοι".
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπόχουμιλ Χράμπαλ, "Τρυφερός Βάρβαρος", Ηρόδοτος /Maren Sell σελ.131-132, μετάφραση Ρενέ Ψυρούκη
Τα σέβη μου!
Ωραία η συνέχεια…
ΑπάντησηΔιαγραφήLapsus digiti, πριν κανα χρόνο είχα πάρει από ένα φίλο την πρώτη έκδοση τής νουβέλας του Μπόχουμιλ Χράμπαλ «Τα τραίνα», που είχε κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 1968 από τον Κάλβο (πάλι σε μετάφραση τής Ψυρούκη). Στο βιβλίο αυτό, που είχε βγει στην Τσεχοσλοβακία το 1965, είχε βασιστεί η φημισμένη ταινία του Jiří Menzel «Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν» (την προβάλλει ανά διαστήματα και η τηλεόραση). Πίσω από τη συγκεκριμένη ελληνική έκδοση υπάρχει μία... χουντική ιστορία, την οποίαν είχε διηγηθεί παλαιότερα ο Ιός, στην Ελευθεροτυπία. Έχει ενδιαφέρον. Δες εδώ…
http://www.iospress.gr/ios2006/ios20060422.htm
Πολύ ενδιαφέρουσα παραπομπή. Σας ευχαριστώ. Και τα τρία βιβλία του Χράμπαλ που έχω διαβάσει τα βρήκα σε κάποια παλαιοβιβλιοπωλεία στην Άστιγγος και τα αγόρασα αντί πινακίου φακής. Την ταινία την έχω δει 2-3 φορές -κι αυτή αγαπημένη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσφάτως έψαχνα την κινηματογραφική μεταφορά του "Nezny Barbar". Τελικά βρήκα την ταινία του Petr Koliha χωρίς υπότιλους. Κρίμα.