Ο
μεγάλος, και σε αξία και στα χρόνια, ντράμερ Billy
Hart (γενν. 1940) έχει παλαιά και πολυποίκιλη παρουσία
στην ECM, η οποία έχει τη βάση της στη δεκαετία του ’70. Στη
γερμανική εταιρεία ο Hart εμφανίστηκε, για
πρώτη φορά, στο θρυλικό LP του Bennie Maupin
“The Jewel
in the
Lotus” το 1974, πέρασε από ποικίλους δίσκους του Charles Lloyd
εκεί, ενώ το 2012 θα έκανε και το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του στην εταιρεία του
Manfred Eicher,
το “All Our
Reasons”, για να ακολουθήσουν το “One is
the Other”
το 2014, το “Find the
Way” με Aaron Parks & Ben Street το 2017, πριν φθάσουμε στο παρόν “Just” [ECM Records / ΑΝ Music,
2025] – ένα CD, που αθροίζει την προσφορά του διακεκριμένου
ντράμερ και συνθέτη στην ετικέτα.
Στο παρόν session, που ηχογραφήθηκε κάπου στην Νέα Υόρκη, το 2021, παρακολουθούμε τον Billy Hart μαζί με τους συνοδοιπόρους του Mark Turner τενόρο σαξόφωνο, Ethan Iverson πιάνο και Ben Street κοντραμπάσο, σε μια σειρά συνθέσεων, δέκα στον αριθμό, που ανήκουν στα τρία από τα τέσσερα μέλη του γκρουπ (πιο συγκεκριμένα τρεις είναι γραμμένες από τον Hart, τέσσερις από τον Iverson και τρεις από τον Turner).
Ο
ήχος εδώ, πιάνει φυσικά και... υπερατλαντικές στροφές, με το blues ενίοτε να κυριαρχεί (άκου το 7λεπτο “South Hampton”,
μία από τις ωραιότερες συνθέσεις του δίσκου, που ανήκει στον Iverson), με το ρυθμικό τμήμα να στηρίζει άψογα
το βάθρο, πάνω στο οποίο θα πατήσουν οι μελωδίες και οι αυτοσχεδιασμοί των δύο lead οργάνων, του τενόρου και του πιάνου, και με το
άκουσμα να εμφανίζει μια πληθωρικότητα, κρατώντας σε τσιτωμένο (ως ακροατή) σε
όλη την εξέλιξή του.
Τα
πράγματα, εδώ, είναι οπωσδήποτε μελετημένα, με τους αυτοσχεδιασμούς να είναι
συγκεκριμένοι, σύντομοι και πλήρεις, παίρνοντας αφορμή από τις γερές μελωδίες
(ακούμε το 7λεπτο “Billy’s waltz”
του Turner), με τα κομμάτια να αποπνέουν τη μαεστρία και τη
σιγουριά σπουδαίων τεχνιτών της jazz, που
συλλαμβάνονται εδώ σε μεγάλη φόρμα.
Στο παρόν session, που ηχογραφήθηκε κάπου στην Νέα Υόρκη, το 2021, παρακολουθούμε τον Billy Hart μαζί με τους συνοδοιπόρους του Mark Turner τενόρο σαξόφωνο, Ethan Iverson πιάνο και Ben Street κοντραμπάσο, σε μια σειρά συνθέσεων, δέκα στον αριθμό, που ανήκουν στα τρία από τα τέσσερα μέλη του γκρουπ (πιο συγκεκριμένα τρεις είναι γραμμένες από τον Hart, τέσσερις από τον Iverson και τρεις από τον Turner).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου