LARS FREDRIK FRØISLIE, BJØRN RIIS, OAK σύγχρονο progressive από την Νορβηγία

LARS FREDRIK FRØISLIE: Gamle Mester [Karisma Records, 2025]
O Lars Fredrik Frøislie είναι ο κιμπορντίστας των Νορβηγών Wobbler, ενός από τα καλύτερα ευρωπαϊκά progressive rock συγκροτήματα του 21ου αιώνα (να επισημάνουμε τα άλμπουμ τους “From Silence to Somewhere” του 2017 και “Dwellers of the Deep” του 2020), ο οποίος προτείνει τώρα ένα ακόμη πολύ δυνατό προσωπικό LP του, μετά από το εξ ίσου πρώτης τάξεως “Fire Fortellinger” του 2023. 

Το νέο άλμπουμ αποκαλείται “Gamle Mester” (Παλαιός Δάσκαλος), έχει λόγια στα νορβηγικά, μουσικές fully progressive, με έξοχα παιξίματα από τον Frøislie, που χειρίζεται άπειρα keyboards και κρουστά, και με βοήθειες από τους Nikolai Hængsle μπάσο και Ketil Vestrum Einarsen φλάουτα.
Τώρα, το “Gamle Mester” από την πλευρά του concept σχετίζεται σε μεγάλο μέρος του και με την ελληνική μυθολογία, καθώς μέσα στα νορβηγικά στιχάκια βλέπεις τις λέξεις Artemis, Kalydons, Meleagros, Atalanta, Medusa κ.λπ. Περί τίνος πρόκειται; Όπως διαβάζουμε στην βικιπαίδεια:
«Στην ελληνική μυθολογία ο Μελέαγρος ήταν υιός του βασιλιά της Καλυδώνας Οινέως και της Αλθαίας, αδελφής της Λήδας, κεντρικός ήρωας των διηγήσεων για τον Καλυδώνιο Κάπρο.(...) Αργότερα, όταν ο Μελέαγρος μεγάλωσε, έλαβε μέρος στο κυνήγι του κάπρου. Σε αυτό είχε συμμετάσχει και η Αταλάντη, και ο Μελέαγρος σκότωσε στη διαμάχη τους θείους του (γιους του Θεστίου) προκειμένου να προσφέρει το τομάρι του θηρίου στην Αταλάντη, και δίκαια, καθώς εκείνη το είχε πληγώσει πρώτη. Τότε η Αλθαία εξοργίσθηκε τόσο πολύ για τον χαμό των αδελφών της, ώστε άρπαξε τον κρυμμένο δαυλό και τον έκαψε, με αποτέλεσμα να πεθάνει αμέσως ο γιος της. Αυτή η ιστορία παρουσιάζει ομοιότητα με τον σκανδιναβικό μύθο του Norna-Gests».
Να ’τη λοιπόν και η σύνδεση με τον ευρωπαϊκό βορρά, που οδηγεί τον Lars Fredrik Frøislie στη ανάπτυξη όλης αυτής της ιστορίας, που συνθετικά και ενορχηστρωτικά έχει μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς ανακαλεί ήχους από το καλύτερο pastoral progressive των seventies (Genesis, Strawbs, Gryphon, Renaissance κ.ά.) προσαρμοσμένο, όμως, στις σημερινές απαιτήσεις.
Επαφή: www.karismarecords.no

BJØRN RIIS: Fimbulvinter [Karisma Records, 2025]
Για τον νορβηγό συνθέτη, τραγουδοποιό και κιθαρίστα Bjørn Riis έχουμε γράψει κι άλλες φορές στο δισκορυχείον, αναφερόμενοι στα άλμπουμ του “A Fleeting Glimpse” (2022), “Everything to Everyone” (2022), “A Storm is Coming” (2019) και “Forever Comes to an End” (2017). Επίσης έχουμε γράψει για το prog συγκρότημά του, τους Airbag (για το άλμπουμ τους “A Day at the Beach”, από το 2020), πράγμα που σημαίνει πως ήδη έχουμε δώσει μια καλή εικόνα του ύφους και του ήχου του. Πιθανώς λοιπόν, και μετά απ’ όλα αυτά, ορισμένοι να θυμούνται πως ο Riis είναι ορκισμένος progster, κάτι το οποίον αποδεικνύει και στο πιο πρόσφατο CD του, το “Fimbulvinter”.
Ο χειμώνας Fimbul είναι ο σκληρός χειμώνας που προηγείται του τέλους του κόσμου στην σκανδιναυική μυθολογία του Ragnarök – και είναι αυτός που δίνει την έμπνευση στον Riis προκειμένου να αναπτύξει ένα concept, κάπως σκοτεινό, που σχετίζεται, όμως, και με δικές του ψυχολογικές καταστάσεις και διαδρομές. Προς τούτο συνθέτει μια σειρά από neo-prog / hard tracks, επικών διαστάσεων, χωρίς βεβαίως να αποφεύγονται και οι πιο λυρικές καταδείξεις, τα οποία είτε στα ηλεκτρικά είτε στα ακουστικά μέρη τους έχουν τον τρόπο να σε κερδίζουν (πολύ καλά τα 9λεπτα “Gone” και “Fimbulvinter”).
Στο άλμπουμ ακούγονται οι Bjørn Riis σε φωνή, κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα, κρουστά, Vegard Kleftås Sleipnes πλήκτρα, συν τρεις ντράμερ (στα διάφορα tracks), οι Kai Christoffersen, Henrik Bergan Fossum και Arild Brøter, που προσδίδουν όλοι μαζί, στο “Fimbulvinter”, την οριστική μορφή του.
Επαφή: www.karismarecords.no

OAK: The Third Sleep [Karisma Records, 2025]
Οι Oak είναι μια πολύ καλή νορβηγική prog μπάντα από το Όσλο για την οποία έχουμε ξαναγράψει στο blog, όταν αναφερθήκαμε στα άλμπουμ της “The Quiet Rebellion of Compromise” (2022) και “False Memory Archive” (2018). Το “The Third Sleep” είναι το τέταρτο LP του γκρουπ, το οποίο, για μένα, ηχεί, ακόμη καλύτερα από τα προηγούμενά τους. Οι Oak δείχνει να έχουν αφήσει κατά μέρους τους άσκοπους πειραματισμούς, με μεταγενέστερα genres, εμμένοντας σ’ έναν πιο κλασικό και ντελικάτο ήχο, με μεγάλα μελωδικά προτερήματα. Τούτο καταδεικνύεται καθ’ όλη τη διάρκεια της ακρόασης, η οποία σου προσφέρει τη χαρά και την άνεση να παρακολουθείς κάτι συμπαγές, περίτεχνο και ολοκληρωμένο, που αναπτύσσεται χωρίς «κοιλιές» και με πλήρη έλεγχο όλων των επιμέρους ισορροπιών. Εννοώ πως οι συνθέσεις των Oak είναι πολύ καλές, κυλώντας γοργά και με πάθος, δίνοντας πλήρες νόημα και στις δύο βινυλιακές πλευρές.
Τα παιξίματα, τώρα, στο “The Third Sleep” είναι περισσότερο ομαδικά, με λίγες σχετικά σολιστικές απόπειρες (μάλλον, για να το διατυπώσω καλύτερα, τα σόλι είναι σύντομα και απολύτως ενταγμένα στο περιβάλλον που κτίζεται) και με τα mellow προτερήματα του γκρουπ να είναι εμφανέστερα από ποτέ. Κάτι από Barclay James Harvest θα μπορούσε να ανακαλέσεις εδώ, αν και οι Simen Valldal Johannessen φωνή, πιάνο, πλήκτρα, Øystein Sootholtet μπάσο, ακουστικές κιθάρες, πλήκτρα, προγραμματισμός και Sigbjørn Reiakvam ντραμς, κρουστά, προγραμματισμός, πλήκτρα (με τις βοήθειες σε κιθάρες από τον Stephan Hvinden, σε σαξόφωνα από τον Steinar Refsdal και ξανά σε κιθάρες από τον Dave Foster), οι Oak δηλαδή, έχουν οπωσδήποτε τη δική τους αφηγηματικότητα.
Επαφή: www.karismarecords.no