THE BOY περί Αυστραλίας

Δεν αντιλαμβάνομαι τι ρόλο παίζει η «Αυστραλία» [Inner Ear, 2025], ως τίτλος, σ’ ένα τόσο αθηνο-κεντρικό άλμπουμ του The Boy. Δηλαδή ξέρω, έμαθα εκ των υστέρων, αλλά πρέπει να υποκριθώ ότι δεν ξέρω, γιατί το βινύλιο, που ακούω, δεν παρέχει καμία σχετική πληροφόρηση. 

Ποτέ δεν βρίσκω τον λόγο, για να κάνω μια κριτική, να διαβάσω πρώτα δελτία Τύπου και συνεντεύξεις του όποιου καλλιτέχνη, προκειμένου κάπως να προσανατολιστώ. Μένω πάντα, θέλω να πω, σε αυτά που ακούω και διαβάζω σε μια συγκεκριμένη χειροπιαστή έκδοση. Ό,τι γράφει ο δίσκος. Έτσι λοιπόν κι εδώ. Πιάνω κάτι, βέβαια, και θα το πω... Είναι τόση η μαυρίλα της Αθήνας, με αποτέλεσμα η Αυστραλία να μοιάζει κάπως σαν τον επίγειο παράδεισο. Μου θυμίζει, δε, η όλη φάση εκείνη την αστεία ατάκα της Γεωργίας Βασιλειάδου στην ταινία «Ο Μιχαλιός του 14ου Συντάγματος» (1962), όταν έλεγε και ξανάλεγε στον αδελφό της συνταγματάρχη Βασίλη Αυλωνίτη ότι... «θα φύγω, θα πάω στην Αστραλία». Η Βασιλειάδου μπορεί να μην είχε δει... αστραλέζικες ταινίες, αλλά είχε μαρκάρει τον ίδιο τόπο ως τη δική της Shangri-La.

Η «Αυστραλία» ξεκινάει υποτονικά με το «Διαμέρισμά μας». Λίγο πιάνο, λίγα πλήκτρα, κάποια φωνητικά και φυσικά το σπηκάρισμα. Δεν μπορώ να καταλάβω τι ρόλο παίζει εδώ η μουσική, έτσι τελείως υποβαθμισμένη όπως ακούγεται. Το πράγμα ζωηρεύει κάπως στην «Αυστραλία» με τα ρυθμικά μοτίβα να είναι έντονα, όπως και το piano-playing, όπως και το beat, με τις φωνές να βγάζουν κι αυτές κάτι από την hip-hop ορμητικότητα. Υπάρχει ένταση και χορευτικότητα, προϊόντος του χρόνου όπως λέμε, που δίνει στο track ένα ξεπέταγμα. Στο «Η αγάπη και ο καπνός» υπάρχει κι ένα στοιχειώδες τραγούδισμα στη σειρά ή σε αντιδιαστολή με το σπηκάρισμα, μαζί με φωνές, σαν από ταινία, μαζί field recordings και με τη μουσική να ακούγεται περισσότερο θωπευτική, νοσταλγική και τ’ ανάλογα. Σαν κομμάτι στέκεται. Στον «Λυκαβηττό», που κλείνει την πρώτη πλευρά του δίσκου, ο Boy δημιουργεί ένα αστικό ηχητικό περιβάλλον, αποτελούμενο από λυρικά θραύσματα, κάπως ονειρικό, με τη μουσική να ακούγεται αξιόλογη, αλλά να «καταπιέζεται», να μην μπορεί να ανασάνει κάτω από τους τόνους των λέξεων. Θες να πεις πολλά; Ok. Γραψ’ τα σ’ ένα χαρτί. Τύπωσέ τα σ’ ένα βιβλίο. Η μουσική δεν είναι για να μπαίνει σε β πλάνο. Λες και πρόκειται για μουζάκ τελευταίας υποστάθμης. Δεν το λέω για τον Boy. Αλλά για τα γενικότερα χιπχοπάδικα παραληρήματα.
Η δεύτερη πλευρά ανοίγει και αυτή υποτονικά, με το σπηκάρισμα να κυριαρχεί. Δεν θέλω να πω τι λέει και τι εννοεί ο Boy (με όσα σπηκάρει). Υπάρχουν οι στίχοι τυπωμένοι στο inner sleeve και όποιος θέλει τους διαβάζει και τους ξαναδιαβάζει – αν δεν τους πιάνει κατά την διάρκεια της ακρόασης. Το γενικότερο μοτίβο είναι πάντως δύσθυμο, εσωστρεφές, με λίγα περιθώρια διαφυγής. Δεν τον αδικώ τον άνθρωπο. Σε άθλια πόλη ζούμε. Αν, δε, είσαι και λίγο περισσότερο ευαίσθητος δεν απέχεις και πολύ από το να σαλτάρεις. Δεν λέω ότι συμβαίνει αυτό με τον Boy. Ή εν πάση περιπτώσει δεν συμβαίνει περισσότερο απ’ όσο μπορεί να συμβαίνει μ’ εσένα ή μ’ εμένα. «Το ποτάμι της» είναι ένα σχεδόν 9λεπτο track που δείχνει να κυριαρχεί στην «Αυστραλία». Εμένα μου φέρνει στη μνήμη, στο ξεκίνημά του, το φοβερό ζεϊμπέκικο της Σωτηρίας Μπέλλου «Μην κλαις» (Ηλίας Ανδριόπουλος-Μιχάλης Μπουρμπούλης) με το απίστευτο ρεφραίν «τα σπίτια είναι χαμηλά / σαν έρημοι στρατώνες / τα καλοκαίρια μας μικρά / κι ατέλειωτοι οι χειμώνες». Τα ίδια που έλεγε ο Μπουρμπούλης, το 1980, με δυο λόγια, τα λέει ο Boy, εδώ, μ’ έναν λεκτικό ορυμαγδό, μ’ ένα καταιγισμό περιγραφών και εικόνων. Δεν ξέρω αν ο Boy έχει τη δύναμη να κάνει ένα νεο-ζεϊμπέκικο σαν το «Ζεϊμπέκικο» του Σαββόπουλου από «Το Βρώμικο Ψωμί», ας πούμε, αλλά νομίζω πως εκείνο το άσμα είναι κολλημένο στο μυαλό του (το λέω, δε, αυτό και σε σχέση με το «Η αγάπη και ο καπνός» της Side A, με τις διαπλεκόμενες φωνές).
Το τέλος της «Αυστραλίας», με το «Καθόλου ρεαλισμός», δεν είναι αντάξιο των καλύτερων στιγμών του δίσκου, και καθώς προστίθεται κι αυτό, στα όσα προηγούμενα, ρίχνει τον τελικό μέσο όρο. Δεν πειράζει. Ο Boy θα πάει κι αυτός παρακάτω... όπως όλοι μας.

Επαφή: www.inner-ear.gr