ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΕΜΠΟΝΟΣ το νέο CD του είναι κλεισμένο σε μεταλλικό περίβλημα

Πρόκειται για ένα custom μεταλλικού περιβλήματος CD (κυκλοφορεί σε 100 αντίτυπα), που αφορά την τελευταία δισκογραφική εμφάνιση του πειραματιστή Σωτήρη Δεμπόνου (Sotiris Debonos). Το άλμπουμ αποκαλείται “Grainular” [Puzzlemusik, 2025] και αποτελεί την 6η προσωπική κυκλοφορία του Δεμπόνου, μετά από τα «Ουράκας» (2000), “Far West-Tribal Dances” (2007), “Film Musik” (2008), “Blue Nevus” (2013) και «Άλυτη» (2020). Εορτάζεται, έτσι, και μια 25ετή (προσωπική) παρουσία του Δεμπόνου στο χώρο, που κατά βάση δεν ξεκινά το 2000, μα το 1997 με το 10ιντσο «Του Χάρου τα Δόντια», που συνυπογραφόταν και από τον Αντώνη Λιβιεράτο. Τέλος πάντων αυτά είναι από λίγο έως πολύ γνωστά, έχοντας τη σημασία που έχουν, όμως εκείνο που τώρα έχει νόημα είναι το “Grainular”, ένα ακόμη ηλεκτρονικό-πειραματικό CD του Δεμπόνου, που δείχνει, αν θέλετε, και τα νέα ηχογραφικά ενδιαφέροντά του.

Όπως διαβάζουμε στο ένθετο του δίσκου: «Στο Grainular πηγή ήχου είναι μία ηλεκτροκλασική κιθάρα, που οδηγεί τρία granular delays. Σε ορισμένα tracks χρησιμοποιήθηκε και το DIN in noise software synth. Οι πολυκάναλες ηχογραφήσεις –σε περιβάλλον linux (AV linux)– είναι solo αυτοσχεδιασμός, με αρχικό σκοπό τον υπολογιστικό προγραμματισμό της λουπομηχανής Mobius ως εργαλείο ασύμμετρου κατακερματισμού του χρόνου, σε συνθήκες ζωντανής εμφάνισης».
Αυτά όλα τα ανέφερα, επειδή είναι μάλλον αδύνατον, για κάποιον που ακούει τον δίσκο, να τα περιγράψει επακριβώς – κάτι, που, οπωσδήποτε, δεν έχει τη μέγιστη σημασία για τον... μέσο ακροατή. Θέλω να πω πως το μεγαλύτερο νόημα δεν έχουν τα «όργανα», που χρησιμοποιείς, αλλά το τι παράγεις με αυτά... και εδώ, ο Δεμπόνος, αποδεικνύει για μιαν ακόμη φορά, πως ξέρει να χειρίζεται, κατ’ αρχάς, το μέτρο.
Δεν έχουμε, δηλαδή, στην περίπτωση του “Grainular” ένα αυτοαναφορικό πείραμα, χωρίς αρχή, μέση και τέλος, που να ξεκινάει από το μείον άπειρο και να καταλήγει στο συν άπειρο, αλλά κάτι σεμνό μέσα στον πειραματισμό του, που ελκύει από την αρχή το ενδιαφέρον του ακροατή.
Τα κομμάτια στο άλμπουμ είναι έξι, και είναι βασικά πέντε και έξι λεπτών το κάθε ένα. Αυτή η, ας την πούμε, συμμετρία βοηθά τον ακροατή να προσανατολιστεί με ευκολία στα καθέκαστα, χωρίς να χάνεται σε... ουρανομήκεις electro-αυτοσχεδιασμούς, με συνεχείς ανακυκλωμένες λούπες, noises, εφφέ και τα ρέστα.
Εννοώ πως ο Δεμπόνος έχει ελέγξει όλα όσα ηχογραφεί, δημιουργώντας ένα λίγο πάνω από την μισή ώρα έργο, που δεν «κλωτσάει» τον ακροατή, δίνοντάς του, ταυτοχρόνως, το περιθώριο, να «χωνέψει» ό,τι ακούει – καθώς μπορεί άνετα να αντιληφθεί όλα τα ηχητικά πλέγματα και να ταυτιστεί μαζί τους.
Μία πολύ καλή περίπτωση, λοιπόν, πειραματικού electro, που δεν εκβιάζει τίποτα, έχοντας απλή, ενδιαφέρουσα και απρόσκοπτη ροή.
Επαφή: www.puzzlemusik.com