Το “All We Got
Is Time” [Trumpetfish Records, 2025] είναι ένα άλμπουμ που
ηχογραφήθηκε το φθινόπωρο του 2021 από το
τρίο Jan Van Angelopoulos
ντραμς, Κωστής Χριστοδούλου χάμοντ, σύνθια και
Χάρης Λαμπράκης νέι – με τους μουσικούς να είναι γνωστοί στους φίλους της
εγχώριας jazz, groovy
jazz και ethnic-jazz
σκηνής, δίχως να
χρειάζονται περαιτέρω συστάσεις. Δέκα κομμάτια περιλαμβάνει το LP “All We Got Is Time” (πέντε και πέντε ανά
πλευρά βινυλίου) και αυτό επικαθορίζει, όσο να ’ναι, την εξέλιξη και την ανάπτυξή
του.
Μέσα λοιπόν από τρίλεπτα, τετράλεπτα και πεντάλεπτα tracks το τρίο των Jan Van / Christodoulou / Lambrakis επιχειρεί
να συνομιλήσει και μεταξύ του εννοείται, μα και με διάφορα επιμέρους genres – από Éthiopiques και groovy psych jazz, μέχρι ποικίλα ελληνικά,
ή εν πάση περιπτώσει της ευρύτερης περιοχής μας ηχοχρώματα, που άλλοτε φαίνεται
να σχετίζονται με την παράδοση και άλλοτε με περισσότερο... πεζές καταστάσεις
(λαϊκά πανηγύρια, Omonoia sound
κ.λπ.).
Το αποτέλεσμα δείχνει να δικαιώνει τους τρεις μουσικούς, που βρίσκονται σε πρώτης τάξεως φόρμα, έτοιμοι να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις ενός ήχου, ο οποίος να ακούγεται, σε κάθε περίπτωση, πρωτότυπος και ενδιαφέρων. Φυσικά, είναι ο συνδυασμός των τριών βασικών οργάνων, των ντραμς, του χάμοντ και του νέι, που δίνει, εδώ, αυτό το πρωταρχικό ξεπέταγμα – το οποίον, κοντολογίς, απλώνεται σε όλη τη διάρκεια του βινυλίου.
Αν υπάρχει κάποιο ζήτημα με το “All We Got Is Time” αυτό έχει να κάνει μόνο με ένα θέμα. Εγώ, προσωπικώς, θα έβλεπα τούτον το δίσκο να έχει, το πολύ, τέσσερα tracks – και όχι δέκα. Έχω τη γνώμη, δηλαδή, πως γι’ αυτού του τύπου τις μουσικές, στις οποίες ενυπάρχει, όπως και να το κάνουμε, κι ένα κάποιο αυτοσχεδιαστικό στοιχείο, η μεγάλη διάρκεια είναι εκείνη που θα δράσει προς την πιο σωστή κατεύθυνση. Που θα επιτρέψει στις συνθέσεις να αναπτυχθούν όπως πρέπει, και βεβαίως στους μουσικούς να «ξεφύγουν», δημιουργώντας με ευκολότερο τρόπο το «χάσιμο» και την έκσταση.
Αν το ξεπεράσεις λοιπόν αυτό και προσανατολιστείς στο γεγονός των «συγκεκριμένων» διαρκειών, τότε –δεν υπάρχει θέμα επί τούτου– θα ευχαριστηθείς πλείστα όσα κομμάτια του LP, σαν τα “What are friends for”, “Bottom line”, “Just met a guy named Maria”, “Treepy”, “Ara” και όλα τα υπόλοιπα.
Άλμπουμ για να το ακούσεις και να το ξανακούσεις είναι το “All We Got Is Time” και όχι απλώς για να λες ότι το έχεις στο δισκοθήκη σου.
Επαφή: https://janvandeengel.bandcamp.com/album/all-we-got-is-time
Το αποτέλεσμα δείχνει να δικαιώνει τους τρεις μουσικούς, που βρίσκονται σε πρώτης τάξεως φόρμα, έτοιμοι να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις ενός ήχου, ο οποίος να ακούγεται, σε κάθε περίπτωση, πρωτότυπος και ενδιαφέρων. Φυσικά, είναι ο συνδυασμός των τριών βασικών οργάνων, των ντραμς, του χάμοντ και του νέι, που δίνει, εδώ, αυτό το πρωταρχικό ξεπέταγμα – το οποίον, κοντολογίς, απλώνεται σε όλη τη διάρκεια του βινυλίου.
Αν υπάρχει κάποιο ζήτημα με το “All We Got Is Time” αυτό έχει να κάνει μόνο με ένα θέμα. Εγώ, προσωπικώς, θα έβλεπα τούτον το δίσκο να έχει, το πολύ, τέσσερα tracks – και όχι δέκα. Έχω τη γνώμη, δηλαδή, πως γι’ αυτού του τύπου τις μουσικές, στις οποίες ενυπάρχει, όπως και να το κάνουμε, κι ένα κάποιο αυτοσχεδιαστικό στοιχείο, η μεγάλη διάρκεια είναι εκείνη που θα δράσει προς την πιο σωστή κατεύθυνση. Που θα επιτρέψει στις συνθέσεις να αναπτυχθούν όπως πρέπει, και βεβαίως στους μουσικούς να «ξεφύγουν», δημιουργώντας με ευκολότερο τρόπο το «χάσιμο» και την έκσταση.
Αν το ξεπεράσεις λοιπόν αυτό και προσανατολιστείς στο γεγονός των «συγκεκριμένων» διαρκειών, τότε –δεν υπάρχει θέμα επί τούτου– θα ευχαριστηθείς πλείστα όσα κομμάτια του LP, σαν τα “What are friends for”, “Bottom line”, “Just met a guy named Maria”, “Treepy”, “Ara” και όλα τα υπόλοιπα.
Άλμπουμ για να το ακούσεις και να το ξανακούσεις είναι το “All We Got Is Time” και όχι απλώς για να λες ότι το έχεις στο δισκοθήκη σου.
Επαφή: https://janvandeengel.bandcamp.com/album/all-we-got-is-time
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου