PHIL HAYNES δύο νέα πολύ καλά άλμπουμ από έναν ντράμερ με ιστορία

Ο ντράμερ της jazz και improv-jazz Phil Haynes είναι ένα πρόσωπο, για το οποίο γράφουμε συχνά στο blog, είτε σε σχέση με τα προσωπικά του ηχογραφήματα (με τα σχήματά του εννοούμε) είτε σε σχέση με τις παρουσίες του σε ποικίλα teams. Οι δίσκοι και τα γκρουπ είναι αρκετά, και εδώ ας αναφερθούμε στους No Fast Food (με David Liebman, Drew Gress), στους Day Dream (με Drew Gress, Steve Rudolph) και στους Phil Haynes & Free Country (με Hank Roberts, Jim Yanda, Drew Gress). Προσφάτως, μάλιστα, γράψαμε reviews για το CD των Day Dream “Duke & Strays Live” [Corner Store Jazz, 2024], όπως και για το 3CD “The Complete American Recordings” [Corner Store Jazz, 2024], στο οποίο ο Haynes μας (ξανα)παρουσίασε το σχήμα του 4 Horns & What? από τα late 80s-early 90s, και πιο συγκεκριμένα τα άλμπουμ του “4 Horns & What?” (1991) και “4 Horn Lore” (1992), συν το ανέκδοτο “Live at B.A.M.” από το 1995. Δημιουργικός και πάντοτε με νέες ιδέες, τις οποίες μετατρέπει σε πολύ ενδιαφέροντα έως και καταπληκτικά CD, ο Haynes είναι έτοιμος και πάλι να μας εκπλήξει.

PHIL HAYNES / BEN MONDER: Transition[s] [Corner Store Jazz, 2025]
Στο πρόσφατο “Transition[s]”, ηχογραφημένο κάπου στο Brooklyn στις 4 Ιουνίου 2024, ο 64χρονος αμερικανός ντράμερ συνεργάζεται με τον συμπατριώτη του και σχεδόν συνομήλικό του ηλεκτρικό κιθαρίστα Ben Monder, προτείνοντας και πάλι κάτι διαφορετικό. Θέλω να πω πως και ο Monder είναι ένα πρόσωπο με μεγάλη συνεισφορά στη σύγχρονη improv-avant σκηνή, καθώς τον συναντάμε σε πρόσφατα σημαντικά άλμπουμ της Pyroclastic Records σαν το “Purposing the Air” (2024) της Ingrid Laubrock ή σαν το “The Cave of Winds” (2021) των Tony Malaby’s Sabino, ενώ πιο παλαιά (2018) είχαμε γράψει και για την συνεργασία του με τους Kristjan Randalu και Markku Ounaskari στο “Absence” [ECM]. Δύο μουσικοί τόσο (αποδεδειγμένα) δημιουργικοί δεν μπορεί παρά, και εδώ, να κάνουν τη διαφορά.
Στο “Transition[s]” παρακολουθούμε τους Haynes και Moder σε μια σειρά δεκατριών tracks (ηχογραφημένα από ένα ντραμ-σετ και μια ηλεκτρική κιθάρα, με τα όποια πεντάλια της) ανάμεσα στα οποία καταγράφονται και δύο διασκευές. Η πρώτη στο “Transition” του John Coltrane και η δεύτερη στο στάνταρντ “I fall in love too easily” των Jule Styne / Sammy Cahn.
Οι Haynes και Monder έχουν τον τρόπο να κρατούν σε υψηλά επίπεδα το ενδιαφέρον του ακροατή –αυτό είναι το σιγουρότερο όλων– με τις γεμάτες φαντασία και δύναμη προσεγγίσεις τους, οικοδομώντας παράξενα περιβάλλοντα, από abstract acoustic και space electronic, μέχρι ambient και jazz-avant, δημιουργώντας ένα «έργο», οπωσδήποτε, όχι τυπικό και «καθημερινό», που ξεχωρίζει ασυζητητί μέσα στο περιβάλλον της νέας jazz.

PHIL HAYNES: Return to Electric [Corner Store Jazz, 2025]
Ηχογραφημένο, το διήμερο 26-27 Σεπτεμβρίου 2024, στα Tedescos στούντιο, κάπου στο New Jersey, το “Return to Electric” συλλαμβάνει τους Steve Salerno κιθάρα, Drew Gress μπάσο και Phil Haynes ντραμς σ’ ένα ακόμη ηλεκτρικό jazz-set, απολύτως ταιριαστό με την ιστορία και τις απόψεις των εν λόγω μουσικών.
Φίλοι και συνεργάτες εδώ και δεκαετίες, οι Salerno, Gress και Haynes προβαίνουν σε τούτες τις πολύ δημιουργικές εγγραφές, με πολλές δικές τους συνθέσεις ανάμεσα, μα και με κάποια covers από την ιστορία της ηλεκτρικής jazz –σαν τo “Crystal silence” του Chick Corea, το “Spectrum” του John McLaughlin ή και το “Paraphernalia” του Wayne Shorter από το “Miles in the Sky” του Miles Davis–, προτείνοντας έναν ηλεκτρικό τζαζ δίσκο, που διερευνά και εξερευνά το παρελθόν της ηλεκτρικής jazz, δίχως να καταφεύγει σε αναμασήματα και κοινοτοπίες. Θέλω να πω πως είναι η παιδεία, οι γνώσεις και βεβαίως η όρεξη για περιπέτεια των τριών μουσικών, που παρέχουν στο “Return to Electric” την αναμφισβήτητη αξία του και, γιατί όχι, και τη σημαντική του.
Επαφή: www.cornerstorejazz.com