NEMESIS το δεύτερο άλμπουμ του ελληνικού γκρουπ με eighties ηχογραφήσεις

Δεν ξέρω πόσοι μπορεί να θυμούνται τους έλληνες progsters Nemesis από τα late 70s. Να τους είχαν δει τότε, εννοώ, σε συναυλίες. Σίγουρα οι παλαιότεροι μπορεί κάπου να τους είχαν πετύχει, όμως οι περισσότεροι θα τους μάθαιναν, οπωσδήποτε, το 2002, όταν ένα LP με ξεχασμένες ηχογραφήσεις τους από ’κείνα τα χρόνια θα εμφανιζόταν στα δισκάδικα από την Ikaros Music. Για το “Nemesis” πρέπει να είχα γράψει τότε στο Jazz & Τζαζ, και πρέπει να είχα γράψει λόγια καλά, ενώ το ίδιο καλά λόγια θα γράψω και για το δεύτερο άλμπουμ τους, που αποκαλείται “II” (2025) και που κυκλοφορεί, τώρα, σε μια πολύ ιδιαίτερη συσκευασία από την B-otherSide Records. Ο φάκελος, που διαθέτει δύο ένθετα μαζί μ’ ένα CD (με τα κομμάτια του LP συν πέντε bonus tracks), είναι κλεισμένος σ’ ένα υφασμάτινο cover και με gimmix στοιχεία (όπως είναι το σχοινάκι της κρεμάλας... που αποδίδει τη νέμεση υποτίθεται).

Τα τραγούδια των Nemesis, που είναι εδώ καταγραμμένα δεν προέρχονται από τα seventies, όπως εκείνα του πρώτου LP τους – είναι λίγο μεταγενέστερα. Έχουμε λοιπόν eighties εγγραφές του γκρουπ, από το διάστημα 1980-1986 – συνθέσεις βασικά των Βασίλη Καπανίκη και Χρήστου Βογιατζή, που αποτελούσαν και τον βασικό πυρήνα του γκρουπ. Ο Καπανίκης έπαιζε όλες τις κιθάρες, τραγουδούσε περιστασιακά, χειριζόταν όλα τα πλήκτρα (κυρίως τα κλασικά σύνθια της εποχής, τύπου Roland, Prophet, Yamaha), ενώ έπαιζε και ντραμς. Δίπλα του ο Βογιατζής να παίζει μπάσο και να τραγουδά, με επτά ακόμη μουσικούς να συμμετέχουν στις κατά καιρούς line-ups των Nemesis, τα ονόματα των οποίων είναι τα ακόλουθα: Θάνος Κιπενής ντραμς, κρουστά, Αλέξης Τριπιδάκης πλήκτρα, Ισαάκ Γρηγοριάδης μπάσο, Τάκης Κωνσταντίνου ντραμς, Στέφανος Λαρεντζάκης ντραμς, Dietmar Bonnen πλήκτρα, ακορντεόν και Nicolai Steffenhagen ντραμς. (Σίγουρα κάποιοι θα θυμούνται τον Καπανίκη από τους Purple Overdose, τον Λαρεντζάκη από τους Χωρίς Περιδέραιο κ.λπ.).
Με το πρώτο κιόλας κομμάτι του άλμπουμ, το “Lost in time”αποκαλύπτονται οι νεότερες επιρροές των Nemesis. Είμαστε στα early eighties και καλλιτέχνες όπως ο Klaus Nomi και ο Falco ή συγκροτήματα όπως οι Human League, επηρεάζουν το ελληνικό συγκρότημα, που επιθυμεί σ’ αυτές τις εγγραφές του να παντρέψει το παλαιότερο prog rock, με το new wave και την synth pop. Δύσκολος ο συνδυασμός, όμως οι Nemesis δεν τα καταφέρνουν και άσχημα – υπό την έννοια πως συνθετικά στέκονται καλά, με τις περισσότερες αδυναμίες να εντοπίζονται στο επίπεδο των ερμηνειών. Σκεπτόμενος, παραλλήλως, και το πολύ μέτριο επίπεδο των ανεξάρτητων παραγωγών της εποχής, λέω πως ο ήχος των Nemesis είναι πιο προσεγμένος, από άλλα σχήματα εκείνων των ετών, που μπορεί να είχαν φθάσει μέχρι και τη δισκογραφία. Βεβαίως, αν κυκλοφορούσε τότε το “Nemesis II” δεν νομίζω πως θα έπαιρνε καλύτερες κριτικές από εκείνες που έπαιρναν οι δίσκοι των Plasis, των Coo, των T.V.C. ή των At Last, που συνήθως «θάβονταν», αλλά αυτό δεν λέει αναγκαστικώς κάτι, υπό την έννοια πως τα “We are heaven”, “Faith”, “A way for me” και “Still here”, που ακούγονται εδώ (στο LP) είναι καλά κομμάτια, ή και πολύ καλά, και αν υπήρχε λίγη περισσότερη γνώση από τους μηχανικούς των στούντιο και τους... μικρο-παραγωγούς εκείνων των ετών, τα πράγματα θα ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακά (για κάποια τουλάχιστον από τα tracks του δίσκου).
Όμως και τα bonus tracks του CD (σε ορισμένα εκ των οποίων ακούγονται και οι γερμανοί μουσικοί) δεν στερούνται ενδιαφέροντος, καθώς, από συνθετικής άποψης, δεν κινούνται μακριά από την έκπληξη. Ιδίως αν συζητάμε για το electro-pop “What’s the rush” και το περισσότερο electro-rock “The blame”.
Μια απρόσμενη λοιπόν κυκλοφορία από την B-otherSide Records, που έρχεται να εμπλουτίσει τον electro χώρο των greek eighties.
Επαφή: https://www.b-otherside.gr/