WADADA LEO SMITH / SYLVIE COURVOISIER τρομπέτα-πιάνο από τοπ μουσικούς

Περίεργο ντούο; Δεν θα το ’λεγα. Δηλαδή με τίποτα δεν θα το ’λεγα. Μπορεί ο τρομπετίστας Wadada Leo Smih να βρέθηκε για πρώτη φορά με την πιανίστρια Sylvie Courvoisier στο πάλκο, το 2017, σ’ ένα κονσέρτο που θα διοργάνωνε ο John Zorn, όμως από ’κει και πέρα οι δυο τους θα συνυπήρχαν σε διάφορα σχήματα (σε τρίο με ντράμερ ας πούμε), αλλά και σ’ ένα ευρύτερο γκρουπ, το οποίο, μάλιστα, θα έφθανε μέχρι και τη δισκογραφία. Λέμε για το 2CD της Courvoisier “Chimaera” [Intakt, 2023], στο οποίο συμμετείχαν (πέραν των Courvoisier-Smith) και οι Christian Fennesz κιθάρες, ηλεκτρονικά, Nate Wooley τρομπέτα, Drew Gress μπάσο και Kenny Wollesen ντραμς.
Σταθεροί συνεργάτες, λοιπόν, την τελευταία 8ετία, οι Smith και Courvoisier προβαίνουν σε μία από κοινού εγγραφή, που συνέβη στις 12 Οκτωβρίου του 2024, στο Oktaven Audio, στο Mount Vernon της Νέας Υόρκης, και η οποία μετατρέπεται, τώρα, σ’ ένα ωραίο από εικαστικής πλευράς CD, που αποκαλείται “Angel Falls” [Intakt, 2025].

Οκτώ tracks καταγράφονται στο άλμπουμ αυτό, συνθέσεις άπασες των Smith και Courvoisier, που έχουν τον τρόπο να κρατούν σταθερά το ενδιαφέρον μας. Εξάλλου το σχήμα πιάνο-τρομπέτα το έχει δουλέψει αρκετά μέσα στα χρόνια ο Wadada με πιανίστες κλάσης, σαν τους Vijay Iyer, John Tilbury, Angelica Sanchez, Aruán Ortiz και Amina Claudine Myers (όπως σημειώνει και ο John Sarpe στο booklet που συνοδεύει την έκδοση), οπότε συζητάμε για ένα πεδίο, που έχει ερευνηθεί από την μεριά του – δίχως τούτο να σημαίνει πως μια πιανίστρια της κλάσης της Courvoisier δεν μπορεί να αποκαλύψει και καινούριες ορατότητες. Η προσέγγισή της, εννοούμε, στο “Angel Falls”, είναι πληθωρική, ενώ διακρίνεται από αυτοσχεδιαστική ορμή, σε συνδυασμό με αυθόρμητα «γεμίσματα» και επιτόπιες αβανγκάρντιες, που παρέχουν στο άκουσμα αυτόν τον προχωρημένο χαρακτήρα του. Αρκεί να την προσέξεις, για παράδειγμα, στο “Whispering images”, εκεί όπου το πιάνο ακούγεται πότε σαν κρουστό, πότε σαν zither, και πότε κανονικά, δίνοντας το έναυσμα στον Smith, προκειμένου να ξεκινήσει, και αυτός, τις δικές του εξερευνήσεις. Τέλος, στο φερώνυμο 11λεπτο (το “Angel falls”) διαπιστώνεις, στον απόλυτο βαθμό, το δέσιμο και την ενότητα, που υφίσταται ανάμεσα στους δύο – με όλο το άλμπουμ να λειτουργεί, κατά βάση, σαν μια μυστηριακή ηχητική περιπέτεια.
Επαφή: https://intaktrec.ch/