ANCIENT INFINITY ORCHESTRA το δεύτερο spiritual άλμπουμ της

Για το πρώτο άλμπουμ της Ancient Infinity Orchestra, το “River of Light” (2023), είχαμε γράψει παλαιότερα, κι εκεί, ανάμεσα σε άλλα, τονίζαμε πως η ορχήστρα επιχείρησε να χωρέσει «τα πάντα» στην ηχογράφηση (κάτι που φαινόταν από την πληθώρα των οργάνων και των φωνών, που ακούγονταν στην εγγραφή), ανακατεύοντας περαιτέρω spiritual, eastern και afro ηχοχρώματα, δίχως να είναι, όλα, τόσο επιτυχώς συντονισμένα.

Στο νεότερο, δεύτερο, “It’s Always about Love” [Gondwana Records / AN Music, 2025] τα πράγματα δείχνουν μάλλον καλύτερα, για την Ancient Infinity Orchestra, καθότι ο ενορχηστρωτικός γιγαντισμός που επέβαλε για άλλη μια φορά ο Ozzy Moysey φαίνεται πως είναι πιο δημιουργικός και πως λειτουργεί καλύτερα, δίχως η όλη κατάσταση να του ξεφεύγει από τα χέρια. Και όταν γράφουμε για «γιγαντισμό» το εννοούμε, αφού στην ηχογράφηση του νέου CD συμμετέχουν 20 μουσικοί, μαζί με 26μελή χορωδία (Ancient & Infinite Community Choir). Πέρα από τα άπειρα διπλά και τριπλά πνευστά, λοιπόν, ακούμε πολλά έγχορδα, πολλά κρουστά και βεβαίως πολλές φωνές.
Όλα αυτά που καταγράφονται στο “It’s Always about Love” (συνθέσεις του Ozzy Moysey) είναι επαρκέστατα, σίγουρα εντυπωσιακά σε πρώτη φάση, συνδυάζοντας όλα εκείνα τα ηχοχρώματα που διαβάσατε και στην αρχή, μαζί με... balkan και πολλές exotica αναφορές, που προσδίδουν στο άκουσμα μία κάπως υπερβατική αύρα.
Νοιώθεις, δηλαδή, να σε πιέζει, να σε συνεπαίρνει και εν τέλει να σε εξακοντίζει προς ένα κάπως χαοτικό ηχητικό συνεχές όλο αυτό που ακούς, αφήνοντάς σου λίγα περιθώρια να το υποτιμήσεις ή, πολύ περισσότερο, να το αρνηθείς. Υπάρχουν πολλές ιδέες εδώ, διασπαρμένες σε οκτώ κομμάτια μικρής και μέσης διάρκειας (από 2:00 έως 7:21), που δεν σε αφήνουν, ούτε για ένα δευτερόλεπτο, να πάρεις ανάσα.
Κάποιοι μπορεί να πουν πως αυτός ο ηχητικός πλούτος και το διαρκές τέντωμα μπορεί να καταντά, εν τέλει, κουραστικό. Τους καταλαβαίνω, αν και δεν θα πολυ-συμφωνήσω.