VIEUX FARKA TOURÉ ένας διαφορετικός υιός

Ο Vieux Farka Touré είναι, ως γνωστόν, γιός του θρύλου μαλινέζου κιθαρίστα και τραγουδοποιού Ali Farka Touré (1939-2006). Γεννημένος στη Niafunké πριν 32 χρόνια, ο Vieux Farka είναι ήδη ένας αναγνωρισμένος συνθέτης και τραγουδιστής και, κυρίως, ένας εντυπωσιακός κιθαρίστας, ο οποίος βαδίζοντας στα χνάρια του πατέρα του έχει ως στόχο (ας το πω έτσι) να τον ξεπεράσει. Ο Ali Farka Touré είναι, βεβαίως, ένας μύθος για το Mali, αλλά αν ο Vieux Farka συνεχίσει έτσι, κατ’ αυτόν τον τρόπο δηλαδή, σύντομα θα έρθει η μέρα που θα… παραμιλάει όχι μόνον η πατρίδα του γι’ αυτόν, αλλά ολόκληρος ο κόσμος (αν δεν το πράττει ήδη). Αναφέρομαι, για να το πω με όσο πιο απλά λόγια γίνεται, σ’ έναν εκ-πλη-κτι-κό μουσικό, ο οποίος σμπαραλιάζει με τα τραγούδια του δύο μεγάλες παραδόσεις (η μία είναι η δική του, η άλλη είναι τα blues), οδηγώντας μία καινούρια. Δεν χρειάζεται να είσαι Μαλινέζος για ν’ αντιληφθείς την originality του παίκτη, τη συνθετική του διαύγεια, την ερμηνευτική ορμή, τα ιλιγγιώδη soli του.

Να τι έγραφα πριν κάποιο καιρό για το “Fondo” του [Six Degrees, 2009]: «Αν υπάρχει κάτι που διακρίνει τον Vieux Farka από τον Ali Farka, τούτο είναι η συνολική αίσθηση-αντιμετώπιση του υιού, όσον αφορά στη μουσική παράδοση του τόπου του και περαιτέρω ο εξακοντισμός της προς τη βαθεία dance σκηνή. Επ, μισό λεπτό. Δεν αναφέρομαι στα ημιθανή τζιριτζίρια των καπνισμένων laptops, αλλά σ’ εκείνες τις χορευτικές φόρμες, που σκύβουν στις παραδόσεις των αφρολαών, αντλώντας από ’κει τις νέες ρυθμικές. Θα το χαρακτήριζα άλμπουμ σπάνιας δυναμικής το “Fondo”. Όχι μόνο για τα απίθανα κιθαριστικά παιξίματα, τα απομακρυσμένα τω όντι από την τζαζ-ροκική μανιέρα, με τη βασίλισσα ηλεκτρική ξανά στο θρόνο της (η πιο κοντινή δυτική πενιά, που μπορώ να σκεφθώ, είναι εκείνη του Duane Allman –τρελό;– όχι πριν ακούσετε), ούτε μόνο για την απίστευτη διάχυσή του σε funk, rock και blues καταστάσεις. Είναι, βασικά, η μοναδική εικόνα μιας μουσικής αυτοκρατορίας, που μπορεί να διαλύσει στο πέρασμά της οτιδήποτε».

Και που θα φαίνονταν καλύτερα όλα τούτα αν όχι σ’ ένα live, σαν το “Vieux Farka Touré Live” [Six Degrees, 2010]; Ηχογραφημένο στην Μελβούρνη, στο Colorado Springs, στο San Francisco και στο Queensland (της Αυστραλίας), το “Live” είναι ένα ύπατο δείγμα αληθινά «ζωντανού» δίσκου. Ένα ωριαίο επιστέγασμα της τέχνης του Vieux Farka, της ικανότητάς του να σε καθηλώνει με τα απίστευτα τραγούδια του και τα ακόμη πιο απίστευτα κιθαρο-παιξίματά του. Δίπλα του πανάξιοι συμπαραστάτες ο μπασίστας Mamadou Sidibé, ο ρυθμικός Aly Magassa, ο ντράμερ Tim Keiper και ο Souleymane Kané djembé, φωνητικά.

Πρόπερσι (2011) ο Vieux Farka Touré κυκλοφόρησε ένα ακόμη άλμπουμ (το τέταρτο, ή μάλλον πέμπτο του), που είχε τίτλο “The Secret” [Six Degrees]. Ηχογραφημένο στο Bogolan στούντιο του Bamako και στο Bunker της Νέας Υόρκης σε παραγωγή του κιθαρίστα των Soulive Eric Krasno, το “The Secret” είναι ένα ακόμη εντυπωσιακό CD. Και τα δώδεκα κομμάτια του σού παίρνουν το scalp (σε κάποια συμμετέχουν οι Dave Matthews, John Scofield και Ali Farka Touré – προφανώς από παλαιότερη εγγραφή), με τις εντυπωσιακές ενοργανώσεις τους (κιθάρες, κρουστά, το όργανο του Ian Neville, μπάσο, ντραμς, φλάουτα, chorus vocals κ.λπ.), τα νωχελικά tempi τους, τους εξωπραγματικούς μελωδισμούς, τα επιστημονικώς ενταγμένα rock, jazz και blues ηχοχρώματα στο κυρίως afro σώμα. Ν’ αρχίσεις να μιλάς και να γράφεις για κάθε ένα από τα κομμάτια τού «μυστικού» είναι καθαρή ματαιοπονία. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να προσπαθείς να εκλογικεύσεις το άπιαστο ταλέντο αυτού του, από άλλο κόσμο, καλλιτέχνη.