MILFORD GRAVES & BILL LASWELL

Τι να πει κανείς, προϋπαντώντας το “Space/Time, Redemption” [TUM, 2014], γι’ αυτούς τους δύο μουσικούς, τον ντράμερ Milford Graves και τον μπασίστα Bill Laswell; Δύο «ιερά τέρατα» της σκηνής και της δισκογραφίας καταγράφονται εδώ, μαζί, σε μια συνάντησή τους το φθινόπωρο του 2013 κάπου στο New Jersey, φανερώνοντας πως ακόμη και σ’ εκείνες τις προχωρημένες ή και… κάπως προχωρημένες ηλικίες (ο Graves ήταν 72 και ο Laswell 58), πάντα θα ενυπάρχει ένα πνεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης αφήγησης – πόσω μάλλον όταν αυτό ακριβώς το πνεύμα καλλιεργείται με συνέπεια από τους δύο μουσικούς εδώ και δεκαετίες.

Ο Graves, επίλεκτο μέλος της αμερικανικής jazz-avant των sixties και πέραν αυτών (από τις ιστορικές εγγραφές του στην ESP Disk, μέχρι τις πρόσφατες και σχετικώς πρόσφατες συνεργασίες του με τους David Murray, John Zorn και Anthony Braxton) και ο Laswell με τις παρουσίες του σε πάμπολλα σημαντικά γκρουπ (The Zu Band, Material, Massacre, The Golden Palominos, Curlew, Last Exit, Praxis, Arcana...) και με παρακαταθήκη, φυσικά, τις δεκάδες παραγωγές του, συνευρίσκονται στο “Space/Time, Redemption”, προτείνοντας ένα σετ, για μπάσο και ντραμς, που μπορεί να λειτουργήσει σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα.

Κατά πρώτον εδώ έχουμε ένα «σχολείο» για τους μαθητευόμενους των εν λόγω οργάνων, αλλά ταυτοχρόνως κι ένα άκουσμα που δεν γίνεται ν’ αφήσει κανέναν αδιάφορο. Θέλω να πω πως τα κομμάτια που παρουσιάζουν οι Graves και Laswell δεν ολοκληρώνονται χάριν γούστου. Δεν έγιναν, για να γίνουν. Κάθε άλλο. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν εξερευνήσει από χρόνια τις δυνατότητες των οργάνων τους, γνωρίζοντας τον τρόπο να προβάλλουν ολοκληρωμένες «κατασκευές» χρησιμοποιώντας ελάχιστα εξωτερικά βοηθήματα (ο Laswell, βασικά, τα πετάλια του μπάσου του). Και τούτο έχοντας αποκαταστήσει μεταξύ τους μιαν επικοινωνία, που μπορεί ανά πάσα ώρα και στιγμή να ευνοεί τον αυτοσχεδιασμό, δηλαδή τη φαντασία, καθώς εκείνη (η φαντασία) αναμετράται με όλη την προηγούμενη δική τους πραγματικότητα. Θέλω να πω πως το improv οπωσδήποτε κλίμα, που διακρίνει απ’ άκρη σ’ άκρη το “Space/Time, Redemption”, δεν σχετίζεται με κάτι ξεκομμένο από ’κείνο που συμβαίνει εδώ και δεκαετίες, αλλά με μια μεταστοιχείωσή του. Όλα τα tracks διαθέτουν αρχή, μέση και τέλος, καθώς αναπτύσσονται με δεξιοτεχνικό τρόπο μέσα από επάλληλες ή μη εγγραφές, προσφέροντας πλήρες συναισθηματικό φορτίο.

Μουσική για όλο τον κόσμο πρότειναν από παλιά οι Graves και Laswell και αυτό πράττουν ακόμη.

Επαφή: www.tumrecords.com