SECONDHAND DAYLIGHTS από τα ελληνικά 80s

Δεν τους θυμάμαι καθόλου τους Fade (άλλως Secondhand Daylights) από τα eighties – και το λέω τούτο επειδή εμφανίζονται (ως Fade) σε πρόγραμμα του Rodeo, από τον Μάρτιο του ’86 (μαζί με Ζιώγαλα, Ηρακλή, Πιλάλα, Άσιμο, Αγάπανθος, Σύνδρομο, Σιδηρό κ.ά.). Πήγαινα τότε στο Rodeo και είχα δει διαφόρους… Μπορεί να είχα δει και τους Fade θέλω να πω και να μην το θυμάμαι. Συμβαίνουν αυτά…

Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε ένα LP των Secondhand Daylights από την Inner Ear υπό τον τίτλο “Fade” ηχογραφημένο την άνοιξη του ’85. Πρόκειται για μια βουτιά στο παρελθόν των δικών μας eighties προφανώς, πόσω μάλλον όταν η μπάντα συνδέεται και με άλλα συγκροτήματα της δεκαετίας (βασικά με τους Headleaders, τους μεταγενέστερους Next To Nothing και άλλα διάφορα). Τέλος πάντων την ιστορία τους τη γράφει αναλυτικά ο Νίκος Πετρουλάκης στο innersleeve του “Fade” και συνοπτικώς έχει ως εξής.

Οι Fade, που είχαν ξεκινήσει ως X-Ray και που έπαιζαν σε διάφορα κλαμπ και σκηνές στα μέσα του ’80, φτιάχτηκαν από τον Λάκη Χαλκιόπουλο (κιθάρα, τραγούδι) πρώην μέλος των Headleaders (συμμετέχει τόσο στο single, όσο και στο LP της Creep) και ακόμη τους Χρήστο Σβάρνα (ντραμς, φωνητικά) και Χρήστο Τριάντη (μπάσο, φωνητικά), ηχογραφώντας τα κομμάτια που ακούμε σε τούτο το άλμπουμ στο Studio II της Columbia (την άνοιξη του ’85, όπως προείπαμε), εκεί που δούλευε ως ηχολήπτης ο Χαλκιόπουλος.

Secondhand Daylights (από αριστερά): Χρήστος Σβάρνας, Λάκης Χαλκιόπουλος, Χρήστος Τριάντης

Το εισαγωγικό “Creature of this site”, που διαθέτει και πλήκτρα (γενικώς ακούγονται πλήκτρα στο άλμπουμ), είναι ένα τυπικό, σαν ήχος, τραγούδι των mid-80s – ένα new-wave δηλαδή, με pop βραχίονες, τα γνωστά τραβηγμένα φωνητικά, τις βαριές μπασογραμμές, αλλά και τις ωραίες οργανικές μελωδικές γέφυρες, που κάνουν, συνήθως, αυτά τα κομμάτια να ξεχωρίζουν. Παρότι λοιπόν η εγγραφή ακούγεται κάπως από το… χρονοντούλαπο (όχι γιατί είναι 30 χρόνια παλιά, αλλά γιατί δεν έγινε με όλην εκείνη τη γνώση και τα στάνταρντ μιας απαιτητικής παραγωγής – το κέφι τους έκαναν οι άνθρωποι), οι Secondhand Daylights φαίνεται πως είχαν δυνατότητες αν κρίνω από τα καλύτερα κομμάτια του άλμπουμ τους, που σε κάποιες τουλάχιστον περιπτώσεις μοιάζουν σαν υπόλοιπα από την εποχή των  Headleaders (“Around me”). Και σ’ αυτά (στα καλύτερα) συμπεριλαμβάνω, πλην του αρχικού, το “There’s a place”, το οργανικό “Fade”, που κρατάει στοιχεία από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας και πάνω απ’ όλα το “War”, ένα πολύ καλό τραγούδι γεμάτο προτερήματα, που θ’ άξιζε ν’ ακουστεί στα eighties… αλλά και τώρα. Ποτέ δεν είναι αργά…

Επαφή: www.inner-ear.gr