Όπως έχω γράψει κι άλλες φορές η αμερικανική MoonJune Records είναι μία από τις
ελάχιστες εταιρείες του δυτικού κόσμου, που περιγράφουν όψεις της σύγχρονης
μουσικής (της jazz, του
rock και του fusion βασικά) στη μεγάλη
χώρα που λέγεται Ινδονησία. Τελευταία προσφορά της το τρίτο άλμπουμ των Ligro, που έχει τίτλο “Dictionary 3” (2015) και που
αποτελεί μία ακόμη σημερινή σοβαρή περίπτωση ηλεκτρικής μουσικής προερχόμενη
από έναν διαφορετικό κόσμο.
Για τους Ligro
(Agam Hamzah κιθάρες, Gusti Hendy ντραμς,
κρουστά, Adi Darmawan
μπάσο) έχω ξαναγράψει, τονίζοντας, με αφορμή το προηγούμενο CD τους “Dictionary 2”, πως πρόκειται για ένα… «συγκρότημα με ευρύτερες αναφορές, που
ξεκινούν από τον Bach και την κλασική του 20ου αιώνα,
φθάνοντας έως τις παρυφές του κιθαριστικού psych-rock και τον Miles Davis των seventies». Τα ίδια
ακριβώς θα πω και τώρα, ή μάλλον θα υπερθεματίσω! Οι Ligro είναι γκρουπάρα, από τα πιο
συναρπαστικά fusion trio
που μπορεί ν’ ακούσει κανείς οπουδήποτε!
Το νέο άλμπουμ τους, που είναι ηχογραφημένο την περυσινή
χρονιά στην Τζακάρτα, αποτελείται από πέντε κομματάρες, μεγάλης γενικώς
διάρκειας (το πιο μικρό στο χρόνο track ξεπερνά τα οκτώ λεπτά, ενώ το μακρύτερο τα δεκαπέντε),
δουλεμένες για τρία όργανα (με την εξαίρεση του εισαγωγικού “Bliker 4”, στο οποίο συμμετέχει και ο
νεαρός πιανίστας/ κιμπορντίστας Ade Irawan).
Το ξαναλέω, το αποτέλεσμα δεν περιγράφεται. Οι πενιές του Hamzah είναι εντυπωσιακές – χοντρικά
ένας συνδυασμός Jimi Hendrix και John McLaughlin,
αλλά στην πράξη μια λεπτομερής καταγραφή όλης της δυτικής ιστορίας του fusion, με τις ηφαιστειακές
ρυθμολογίες των Hendy
και Darmawan να
προσθέτουν νέα, ανήκουστα vibes.
Ιλιγγιώδη παιξίματα, μεγαλόπνοες συνθέσεις, φανταστικοί κιθαριστικοί
αυτοσχεδιασμοί, μιαν ανεξάντλητη πινακοθήκη από riffs που σμπαραλιάζουν κάθε σύγχρονη
αίσθηση fusion,
είναι όλα εκείνα που κατατάσσουν τους Ligro στην πρώτη γραμμή τής τωρινής ηλεκτρικής πρωτοπορίας.
Μόνο και μόνο για τη σύνθεσή τους “The 20th century collaseu” (βασισμένη στο “Quartet for the End of Time” του Messiaen και στο
“Opus 28” του Anton Webern) μένεις με το στόμα ανοιχτό.
Μεγάλος δίσκος! CD, ok…
Επαφή: www.moonjune.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου