CLUB D'ELF το live στο Club Helsinki είναι ο «δίσκος της χρονιάς»

Έκπληξη δισκογραφική στο τέλος της χρονιάς. Για το 2CD των Club D'Elf λέμε, ηχογραφημένο «ζωντανά» στο κλαμπ Helsinki, στο Hudson της Νέας Υόρκης, τον Νοέμβριο του ’12. Ok, έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε, αλλά, πιστέψτε με, δεν τρέχει απολύτως τίποτα. Το δισκάκι… τα δισκάκια δηλαδή είναι εκπληκτικά, αφού περιέχουν φοβερή και εν τω γεννάσθαι ethnic-trance-groovy jazz, βγαλμένη όχι από τίποτα χθεσινούς, αλλά από ένα μεγάλο γκρουπ με ιστορία (που τυγχάνει επί του παρόντος να έχει στην line-up του και μια τρανή «μορφή», τον οργανίστα John Medeski, που οργιάζει).

Σχεδόν 20 χρόνια στη σκηνή οι Club D'Elf σχηματίστηκαν στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ από τον μπασίστα Mike Rivard, που κατόρθωσε να προσελκύσει προς το μέρος του δυνατά ονόματα από τα jazz, DJ, rock και ethnic κυκλώματα της Νέας Υόρκης και της Βοστώνης παίζοντας σ’ ένα στυλ με στοιχεία από early 70s Miles Davis, afrobeat, μαροκινό trance και γκρουβάτη ethnic-jazz, γκρεμίζοντας τοίχους αισθητικούς και σπάζοντας αλυσίδες. Το πράγμα φάνηκε ήδη από τις πρώτες δουλειές τους, το “As Above: Live at the Lizard Lounge” του 2000 π.χ., για να καταλήξει, μετά από άλλα 8 δισκάκια (το πράγμα) στο παρόν “Live at Club Helsinki” [Face Pelt, 2016].

Πριν πούμε τα ελάχιστα γι’ αυτό το άπιαστης δύναμης και ομορφιάς άλμπουμ, ας δώσουμε τη σύνθεση του γκρουπ στο συγκεκριμένο live: John Medeski hammond B3, πιάνο, clavinet, mellotron, μελόντικα, Brahim Fribgane ούτι, φωνή, κρουστά, Duke Levine κιθάρες, Mister Rourke dj-ικά, Mike Rivard μπάσο, sintir, μπάσο καλίμπα, Dean Johnston ντραμς και Thomas Workman φλάουτο σε κάποια tracks. Από τα δώδεκα κομμάτια του 2CD (έξι σε κάθε δισκάκι) τα έντεκα είναι πρωτότυπα, ενώ υπάρχει και μια διασκευή σ’ έναν παλιό βερβέρικο σκοπό (“Berber song”), που ξεπερνά τα 12 λεπτά και είναι «θάνατος». Σαν να τζαμάρουν οι late 70s Embryo, με τους Xalam και τους Missus Beastly (δεν τα λέμε έτσι για να τα λέμε).

Δύσκολο και ίσως αχρείαστο, λοιπόν, να μείνει κανείς σ’ ένα προς ένα τα κομμάτια των CD, αφού, εδώ, δεν υπάρχει ούτε μισή αδιάφορη στιγμή. Κάθε track, κάθε σύνθεση είναι τέλεια μελετημένη (δεν φαντάζομαι να μπορούσε να προσφέρει κάτι περισσότερο το στούντιο), με τα παιξίματα και τα soli να εντυπωσιάζουν, όπως φυσικά εντυπωσιακές είναι και οι αναπτύξεις των θεμάτων, καθώς συναισθηματικό δόσιμο και δεξιοτεχνία συναγωνίζονται στον αυτό βαθμό. Το «χάσιμο», η έκσταση και εν τέλει η ψυχεδελική διαύγεια προσφέρονται σε… κιλά κατά την εκτέλεση των κομματιών, με τους μουσικαράδες να ίπτανται, και με το κοινό, από κάτω, φαντάζομαι, να ταξιδεύει σε «άλλους κόσμους πρώτη θέση και με εισιτήριο διαρκείας.

Χίλια «εύγε» σε όλους και ειδικά στον John Medeski, που το γλεντάει όσο λίγες άλλες φορές στην τεράστια καριέρα του.

Επαφή: www.clubdelf.com