Διάβασα, πριν
τρεις μέρες, τη θλιβερή είδηση στο facebook δύο
ρεκτών της παλιάς ελληνικής ποπ και του ροκ, του Ντίνου Κωστόπουλου και του
Γιάννη Νέγρη. Ο Νίκος Αντωνιάδης έφυγε από τη ζωή, στα 72 χρόνια του, σε κάποιο
νοσοκομείο του Κεντάκυ, στην Αμερική. Το μαντάτο είχε κάνει γνωστό στην Ελλάδα
συγγενής τού τραγουδιστή.
Ο Αντωνιάδης δεν
ήταν μικρή περίπτωση για τον μικρό χώρο της ελληνικής ποπ του ’60. Απεναντίας,
ήταν ιδιαίτερη, μεγάλη και σημαντική, καθώς με τους Θεσσαλονικείς Strangers, στο δεύτερο μισό εκείνης της δεκαετίας, πρόσφερε
μερικά από τα ωραιότερα μοντέρνα τραγούδια που ακούστηκαν στα ραδιόφωνα και τα
πάρτυ της εποχής με ελληνικό στίχο (κι έχει σημασία αυτό). Ανάμεσά τους και το
πασίγνωστο «Ραντεβού», το οποίο συνέθεσε ο Αντωνιάδης, έγραψε τους στίχους, ενώ
το τραγούδησε κιόλας.
Το κομμάτι ήταν
καταπληκτικό και κέρδιζε αμέσως τις εντυπώσεις με τη σπάνια ορμή του, τη «σήμα
κατατεθέν» φαρφίζα, το άψογο rhythm section (ρυθμική κιθάρα,
μπάσο, ντραμς) και φυσικά την one of a kind γλυκιά φωνή τού Νίκου Αντωνιάδη. Η επιτυχία
δεν θ’ αργήσει να έλθει. Το φθινόπωρο του ’68 το τραγούδι ακουγόταν παντού και
η πρώτη είσοδός του στο TOP-50 στη
θέση 16 (τεύχος 110 των Μοντέρνων Ρυθμών),
τον Οκτώβρη εκείνης της χρονιάς δείχνει πολλά. Αν σκεφθούμε π.χ. πως είχε να
συναγωνιστεί τραγούδια σαν τα “Simon says”των 1910 Fruitgum Company και “Delilah” του Tom Jones (που βρίσκονταν ψηλότερα) ή σαν τα “Jumpin’ Jack Flash” των Rolling Stones και “Yummy Yummy Yummy” των Ohio Express (που ήταν
χαμηλότερα).
Η συνέχεια εδώ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου