ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 185

29/8/2019

Διαβάζω στην EφΣυν κάτι αστειότητες σχετικές με τις βάσεις και τους βαθμούς εισαγωγής στις Σχολές. Για τη «δήθεν αριστεία», που δεν διστάζει να «διασύρει επιτυχόντες»!! Ποιοι είναι οι επιτυχόντες ρε μάγκες; Αυτοί που έγραψαν μέσο όρο 7 και μπήκαν μαθηματικοί, όπως κι εκείνοι που έγραψαν μέσο όρο 9 και μπήκαν φιλόλογοι;
Τα παιδιά δεν φταίνε τίποτα βεβαίως. Εκείνο που διασύρεται είναι το σύστημα της δημόσιας εκπαίδευσης, που είναι σάπιο από το Δημοτικό και συνεχίζει να σαπίζει και στο Γυμνάσιο-Λύκειο. Ας αφήσουμε κατά μέρος την τριτοβάθμια. Όταν το 75% των φοιτητών του Πολυτεχνείου δεν μπορεί να ανταπεξέλθει γνωστικά στις εξετάσεις του πρώτου έτους (κατά παλαιότερη δήλωση του πρώην υπουργού Γαβρόγλου) είναι περιττό να συζητάμε.
Το πράγμα δεν διορθώνεται με τη βάση του 10, λες και αν έχεις μέσο όρο 10,1 αλλάζει τίποτα (αυτά είναι τρίχες της Κεραμέως), μα με μία συνολική ανατροπή:
σε εκπαιδευτικό προσωπικό (με σκληρή, αλλά δίκαιη και συνεχή αξιολόγηση), με... κάψιμο των βιβλίων και συγγραφή καινούριων, με λελογισμένη, αλλά ουσιαστική ενσωμάτωση των υπολογιστών και των σμάρτφων στην εκπαιδευτική διαδικασία, με μια συνολικότερη αυστηροποίηση του σχολείου (καθότι έχει μετατραπεί σε πάρκο αναψυχής), με σοβαρές πρόνοιες (σχολές μαθητείας κ.λπ.) για όσους δεν μπορούν να συμβαδίσουν μ’ αυτήν την αναβαθμισμένη προοπτική, και ακόμη με την παντελή απομόνωση της «τάξης» των γονέων από τα εκπαιδευτικά πράγματα.
Είναι κι άλλα, αλλά αυτά είναι μερικά πολύ βασικά.

28/8/2019

Ένα από τα 3-4 κορυφαία σουηδικά συγκροτήματα των σέβεντις. Η Μπανιέρα του Αρχιμήδη. Διασκευάζουν το "Τζιβαέρι". Από τον τρίτο δίσκο τους (1977). Η αληθινή παγκοσμιοποίηση είναι αυτή, η βασισμένη στις σοσιαλιστικές ιδέες και στην ουσιαστική επικοινωνία των πολιτισμών. Θαύμα!
 

28/8/2019

Ως γνωστόν υπάρχει μόνο ένα γυναικείο όνομα που διατρέχει το μύθο και την ιστορία, μέσα στους αιώνες – από τον Όμηρο, τον Ευριπίδη και τον Πλάτωνα, μέχρι τον Γκαίτε, τον Σεφέρη, τον Καζαντζάκη, τον... John Cale και τον Γιάννη Λογοθέτη (Λογό). Από μακριά το πιάσαμε, αλλά σημασία εδώ έχει το τραγούδι...

https://www.youtube.com/watch?v=dykgZ4HVA1U

28/8/2019

Αν οι Αμερικάνοι δεν ρίχνανε τον πράκτορα Παπαδόπουλο, για να παραδώσουν στο «σκύλο» Ιωαννίδη, τον Νοέμβριο του ’73, και έμενε η «πολιτική κυβέρνηση» Μαρκεζίνη για να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές (σε εκλογές που θα οργάνωνε μια χούντα), τότε θα είχαμε στο σβέρκο μας μια ακροδεξιά, σφόδρα λαϊκίστικη κυβέρνηση ίδια με τη σημερινή του Μητσοτάκη.

28/8/2019

Να γράφεις πάνω από 18, για να γίνεσαι αστυφύλακας, και πολύ κάτω από τη βάση (7,5) για να γίνεσαι μαθηματικός (στο νησί του Πυθαγόρα). Ποστ-ροκ καταστάσεις, με την κοινωνία σε παρατεταμένη διάλυση.
>>Υψηλές διατηρήθηκαν οι βάσεις στις περιζήτητες λόγω επαγγελματικής αποκατάστασης σχολές της Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής (18.241 μόρια με άνοδο κατά 118 μόρια η Σχολή Αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ.)<<

27/8/2019

Από τις μεγάλες απώλειες του Αυγούστου (9η) ήταν εκείνη του γλύπτη Takis (Τάκης Βασιλάκης). Ο Takis ήταν και συνθέτης, εκτός από γλύπτης, με συγκεκριμένη δική του μικρή, αλλά υπαρκτή (ακόμη κι αν είναι σπάνια) δισκογραφία.
Είναι γνωστή επίσης η παρουσία του σε χώρους αβάντ και «αντί» στη δεκαετία του ’60 κυρίως –και αναφέρομαι βασικά στην λονδρέζικη γκαλερί Indica, εκεί όπου ο John Lennon γνώρισε την Υoko Ono τον Νοέμβριο του 1966– ενώ ίσως να μην είναι και τόσο γνωστό πως κείμενα για τον Takis είχε γράψει μέχρι και ο William S. Burroughs.
Τέλος πάντων ήθελα να πω διάφορα, αλλά τις συγκεκριμένες μέρες δεν γινόταν. Κάποια άλλη στιγμή (και με δίχως αφορμή) ίσως...

Στη φωτογραφία είναι το μοναδικό LP του György Ligeti που έχω. Στο εξώφυλλό του εικονίζεται έργο του Takis (Les Multiples “Signal” & “Electromagnetique No.6”).

26/8/2019

Ανασύροντας, χθες, το τεύχος 72 του Jazz & Tζαζ (από τον Μάρτιο του 1999), για να "χτυπήσω" το κείμενο για το βιβλίο του Chuck D, ώστε να το μεταφέρω στο Δισκορυχείον, διαπίστωσα πως είχα γράψει κείμενο (στο ίδιο τεύχος) για τους θρυλικούς Musica Elettronica Viva. Το κείμενο αυτό δεν υπάρχει πουθενά, παρά μόνο στο συγκεκριμένο τεύχος και θα πρέπει κάποια στιγμή να το "χτυπήσω" και αυτό, για να το περάσω στο blog. 

Ξέρω μουσικόφιλους που ανατριχιάζουν με κάτι τέτοια ονόματα, σαν τους MEV...

5/8/2019

Η ταινία (σκην. Φίλιππος Φυλακτός) δεν λέει τίποτα ιδιαίτερο, είναι αργή και κουραστική, αλλά είναι... κατασκοπική, με πολύ ωραία πλάνα κι έχει γυρίσματα στον Δημόκριτο (στο πυρηνικό κέντρο εννοώ). Έχει δε διαφόρους τίτλους, αφού έγινε γνωστή ως «Τρικυμία μιας Καρδιάς», «11:43, Αντίο!», «Σιωπή» κ.λπ. – όλοι άστοχοι! Μάλιστα το soundtrack του Μίμη Πλέσσα, που ξεχωρίζει, είχε κυκλοφορήσει παλιότερα από τον Γιαννίκο, στο 2CD “Film Noir”, με θέματα... «Βράδυ στον Αντιδραστήρα» και τέτοια!
Εδώ ακούμε ένα ωραίο μπλουζ με την Σούλα Κοψίνη (διαθέτει και σκηνή χορού, το κλιπ, από τ’ Αστέρια στη Γλυφάδα).
Ό,τι πρέπει για την ώρα και την εποχή...