COLIN VALLON / PATRICE MORET / JULIAN
SARTORIUS: Samares [ECM Records / AN Music, 2024]
Επανεμφάνιση, στην ECM, του τρίο του πιανίστα Colin Vallon (με Patrice Moret στο κοντραμπάσο και Julian Sartorius στα ντραμς), μετά από το “Danse” του 2017. Το νέο άλμπουμ αποκαλείται “Samares”, είναι ηχογραφημένο το καλοκαίρι του 2023, στο γνωστό μας Stelio Molo RSI του Λουγκάνο, είναι σε παραγωγή του Eicher φυσικά και περιλαμβάνει εννέα συνθέσεις του ελβετού πιανίστα.
Το κλίμα που κυριαρχεί στο άλμπουμ είναι το λυρικό. Υπάρχει λοιπόν μία στόχευση στις μελωδίες, οι οποίες είναι σωστά επεξεργασμένες και σε κάποιες περιπτώσεις «απλωμένες» στο χρόνο, διαθέτοντας ένα ιδιαίτερο ηχόχρωμα, που οφείλεται στην παρεμβολή ενός ηλεκτρονικού κουτιού (το οποίο βλέπουμε και σε μια σχετική φωτογραφία του booklet).
Δεν είναι σπάνιες οι φορές όπου ο ακροατής μπορεί να ανακαλέσει, κατά την ακρόαση του “Samares”, κάτι από τη μελωδική ευφράδεια των e.s.t., που φαίνεται να έχουν επηρεάσει τον Vallon, ενώ κι ένα ήπιο, «δωματίου» σχεδόν, μεταίσθημα, έρχεται να δώσει στο CD αυτό το κάπως ιδιαίτερο χρώμα του.
Οι Moret και Sartorius, εν τω μεταξύ, κάνουν πολύ καλή δουλειά στο background, με τον δεύτερο να δημιουργεί συνεχώς κρουστές «σπόντες», «χρωματίζοντας» μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο τις μελωδίες του Vallon.
Μία 100% ευρωπαϊκή jazz ακούμε εδώ, από εγνωσμένης αξίας μουσικούς, με μεγάλη τεχνική κατάρτιση και αξιοσημείωτο αίσθημα.
THOMAS STRØNEN: Relations [ECM Records / AN Music, 2024]
Παράξενο άλμπουμ από τον νορβηγό ντράμερ και περκασιονίστα Thomas Strønen. Το λέω, γιατί το “Relations” περιλαμβάνει δώδεκα tracks, ηχογραφημένα σε διάφορα μέρη (Λουγκάνο, Νέα Υόρκη, Όσλο, Βασιλία), στο διάστημα 2018-2022, στα οποία ο Strønen συνεργάζεται, συνήθως σε σχήματα ντούο, με τον πιανίστα Craig Taborn, τον σαξοφωνίστα (σοπράνο, τενόρο) Chris Potter, την χειρίστρια του kantele και τραγουδίστρια Sinikka Langeland, συν τον πιανίστα Jorge Rossy. (Από τα δώδεκα κομμάτια του CD τα δέκα έχουν να κάνουν με ντούο, ενώ τα υπόλοιπα δύο είναι σόλο).
Το περίεργο, τώρα,
είναι πως οι μουσικοί είναι ηχογραφημένοι ένας-ένας, στις διάφορες πόλεις
–προφανώς κάτι τέτοιο θα συνέβη λόγω covid-19–,
με την μείξη να γίνεται τον Φεβρουάριο του ’23 από τον Thomas Strønen, τον Manfred Eicher και τον μηχανικό ήχου Michael Hinreiner.
Το αποτέλεσμα έχει
οπωσδήποτε ενδιαφέρον, αν και αυτή η πολυδιάσπαση δημιουργεί κάποια θέματα
«συνέχειας» στο “Relations.
Βεβαίως τα επιμέρους κομμάτια είναι πολύ καλά (με κορυφαία ανάμεσα τους το
ντούο Strønen-Potter
στο “Ephemeral” και τα ντούο Strønen-Langeland στα “Koyasan”,
“Beginners guide to
simplicity” και “Nemesis”),
αλλά –το επισημαίνω και πάλι– το συνολικό άκουσμα περνάει από διάφορα ύφη, που
αδυνατίζουν την ενότητά του.
ALEXANDER LONQUICH / MÜCHENER KAMMERORCHESTER: Ludwig van Beethoven / The Piano
Concertos [ECM New Series / AN Music, 2024]
Πρόκειται για μία έκδοση τριών CD, των ECM New Series, που έχει να κάνει με την απόδοση των πιανιστικών κονσέρτων του Ludwig van Beethoven, από τον γερμανό πιανίστα και διευθυντή ορχήστρας Alexander Lonquich και την Müchener Kammerorchester – με την ηχογράφηση να συμβαίνει στην Rathausprunksaal της βαυαρικής πόλης Landshut, τον Ιανουάριο του 2022.
Τα κονσέρτα παρουσιάζονται σε
χρονολογική σειρά, κάτι που βοηθά (και λόγω της πληρότητας της απόδοσης του
πιανίστα και της ορχήστρας, μα και της καθαρότητας της εγγραφής) στην
συνειδητοποίηση και περαιτέρω στην απόλαυση ενός μέρους του έργου του Beethoven και της εξέλιξής,
που είχε αυτό, μέσα στο χρόνο.
JAKOB BRO: Taking Turns [ECM Records / AN Music, 2024]
Έχουμε γράψει για διάφορα άλμπουμ, τα τελευταία χρόνια, στα οποία πρωταγωνιστεί, με τις συνθέσεις και τα παιξίματά του, ο δανός κιθαρίστας Jakob Bro. Ανάμεσά τους και τα “Strands” (2023) με Palle Mikkelborg και Marilyn Mazur, “Once Around the Room / A Tribute to Paul Motian” (2022) με Joe Lovano, “Uma Elmo” (2021) με Arve Henriksen και Jorge Rossy, “Bay of Rainbows” (2018) (προσωπικό του) κ.λπ.
Το πιο νέο CD του Bro είναι το “Taking Turns”, που είναι ηχογραφημένο στα Avatar Studios της Νέας Υόρκης, τον Μάρτιο του 2014. Διερωτάσαι, λοιπόν, αν έπρεπε να περάσουν πάνω από δέκα χρόνια, προκειμένου αυτό το θαυμάσιο άλμπουμ να δει το φως της δισκογραφίας... και απάντηση δεν υπάρχει.
«Θαυμάσιο»... ναι. Γιατί, τι άλλο θα μπορούσε να ήταν ένα άλμπουμ στο οποίο συμμετέχουν «γίγαντες» της jazz, όπως είναι οι Lee Konitz άλτο και σοπράνο σαξόφωνα, Bill Frisell κιθάρες, Jason Moran πιάνο, Thomas Morgan κοντραμπάσο, Andrew Cyrille ντραμς (συν τον Jakob Bro κιθάρες); Λέμε για ένα απίστευτο line-up, για ένα σούπερ-γκρουπ κατά βάση, το οποίο έρχεται να αποδώσει επτά συνθέσεις του Bro, που είναι η μία καλύτερη από την άλλη.
Ήπια κομμάτια, βαθιά συναισθηματικά, που αναπτύσσονται μ’ έναν αργό, αλλά πολύ εμπεριστατωμένο τρόπο, δανειζόμενα ουκ ολίγα στοιχεία «πνευματικότητας», προσαρμοσμένα καταλλήλως, πάντα, στις απαιτήσεις αυτής της ομάδας των μουσικών – οι οποίοι δεν κάνουν τίποτ’ άλλο από το να τα απογειώνουν. Ιδίως ο Konitz με τα φυσήματά του είναι συγκλονιστικός, με τα γεμίσματα από τους δύο κιθαρίστες και τον πιανίστα να συμπληρώνουν τις καταστάσεις έκστασης, που υπερτονίζονται από ένα παλλόμενο ρυθμικό τμήμα.
Τ’ ακούς όλα αυτά σε κομμάτια σαν το “Pearl river” π.χ. – και όχι απλώς τ’ ακούς, αλλά και τα απολαμβάνεις στον υπέρτατο βαθμό.
Επανεμφάνιση, στην ECM, του τρίο του πιανίστα Colin Vallon (με Patrice Moret στο κοντραμπάσο και Julian Sartorius στα ντραμς), μετά από το “Danse” του 2017. Το νέο άλμπουμ αποκαλείται “Samares”, είναι ηχογραφημένο το καλοκαίρι του 2023, στο γνωστό μας Stelio Molo RSI του Λουγκάνο, είναι σε παραγωγή του Eicher φυσικά και περιλαμβάνει εννέα συνθέσεις του ελβετού πιανίστα.
Το κλίμα που κυριαρχεί στο άλμπουμ είναι το λυρικό. Υπάρχει λοιπόν μία στόχευση στις μελωδίες, οι οποίες είναι σωστά επεξεργασμένες και σε κάποιες περιπτώσεις «απλωμένες» στο χρόνο, διαθέτοντας ένα ιδιαίτερο ηχόχρωμα, που οφείλεται στην παρεμβολή ενός ηλεκτρονικού κουτιού (το οποίο βλέπουμε και σε μια σχετική φωτογραφία του booklet).
Δεν είναι σπάνιες οι φορές όπου ο ακροατής μπορεί να ανακαλέσει, κατά την ακρόαση του “Samares”, κάτι από τη μελωδική ευφράδεια των e.s.t., που φαίνεται να έχουν επηρεάσει τον Vallon, ενώ κι ένα ήπιο, «δωματίου» σχεδόν, μεταίσθημα, έρχεται να δώσει στο CD αυτό το κάπως ιδιαίτερο χρώμα του.
Οι Moret και Sartorius, εν τω μεταξύ, κάνουν πολύ καλή δουλειά στο background, με τον δεύτερο να δημιουργεί συνεχώς κρουστές «σπόντες», «χρωματίζοντας» μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο τις μελωδίες του Vallon.
Μία 100% ευρωπαϊκή jazz ακούμε εδώ, από εγνωσμένης αξίας μουσικούς, με μεγάλη τεχνική κατάρτιση και αξιοσημείωτο αίσθημα.
THOMAS STRØNEN: Relations [ECM Records / AN Music, 2024]
Παράξενο άλμπουμ από τον νορβηγό ντράμερ και περκασιονίστα Thomas Strønen. Το λέω, γιατί το “Relations” περιλαμβάνει δώδεκα tracks, ηχογραφημένα σε διάφορα μέρη (Λουγκάνο, Νέα Υόρκη, Όσλο, Βασιλία), στο διάστημα 2018-2022, στα οποία ο Strønen συνεργάζεται, συνήθως σε σχήματα ντούο, με τον πιανίστα Craig Taborn, τον σαξοφωνίστα (σοπράνο, τενόρο) Chris Potter, την χειρίστρια του kantele και τραγουδίστρια Sinikka Langeland, συν τον πιανίστα Jorge Rossy. (Από τα δώδεκα κομμάτια του CD τα δέκα έχουν να κάνουν με ντούο, ενώ τα υπόλοιπα δύο είναι σόλο).
Πρόκειται για μία έκδοση τριών CD, των ECM New Series, που έχει να κάνει με την απόδοση των πιανιστικών κονσέρτων του Ludwig van Beethoven, από τον γερμανό πιανίστα και διευθυντή ορχήστρας Alexander Lonquich και την Müchener Kammerorchester – με την ηχογράφηση να συμβαίνει στην Rathausprunksaal της βαυαρικής πόλης Landshut, τον Ιανουάριο του 2022.
JAKOB BRO: Taking Turns [ECM Records / AN Music, 2024]
Έχουμε γράψει για διάφορα άλμπουμ, τα τελευταία χρόνια, στα οποία πρωταγωνιστεί, με τις συνθέσεις και τα παιξίματά του, ο δανός κιθαρίστας Jakob Bro. Ανάμεσά τους και τα “Strands” (2023) με Palle Mikkelborg και Marilyn Mazur, “Once Around the Room / A Tribute to Paul Motian” (2022) με Joe Lovano, “Uma Elmo” (2021) με Arve Henriksen και Jorge Rossy, “Bay of Rainbows” (2018) (προσωπικό του) κ.λπ.
Το πιο νέο CD του Bro είναι το “Taking Turns”, που είναι ηχογραφημένο στα Avatar Studios της Νέας Υόρκης, τον Μάρτιο του 2014. Διερωτάσαι, λοιπόν, αν έπρεπε να περάσουν πάνω από δέκα χρόνια, προκειμένου αυτό το θαυμάσιο άλμπουμ να δει το φως της δισκογραφίας... και απάντηση δεν υπάρχει.
«Θαυμάσιο»... ναι. Γιατί, τι άλλο θα μπορούσε να ήταν ένα άλμπουμ στο οποίο συμμετέχουν «γίγαντες» της jazz, όπως είναι οι Lee Konitz άλτο και σοπράνο σαξόφωνα, Bill Frisell κιθάρες, Jason Moran πιάνο, Thomas Morgan κοντραμπάσο, Andrew Cyrille ντραμς (συν τον Jakob Bro κιθάρες); Λέμε για ένα απίστευτο line-up, για ένα σούπερ-γκρουπ κατά βάση, το οποίο έρχεται να αποδώσει επτά συνθέσεις του Bro, που είναι η μία καλύτερη από την άλλη.
Ήπια κομμάτια, βαθιά συναισθηματικά, που αναπτύσσονται μ’ έναν αργό, αλλά πολύ εμπεριστατωμένο τρόπο, δανειζόμενα ουκ ολίγα στοιχεία «πνευματικότητας», προσαρμοσμένα καταλλήλως, πάντα, στις απαιτήσεις αυτής της ομάδας των μουσικών – οι οποίοι δεν κάνουν τίποτ’ άλλο από το να τα απογειώνουν. Ιδίως ο Konitz με τα φυσήματά του είναι συγκλονιστικός, με τα γεμίσματα από τους δύο κιθαρίστες και τον πιανίστα να συμπληρώνουν τις καταστάσεις έκστασης, που υπερτονίζονται από ένα παλλόμενο ρυθμικό τμήμα.
Τ’ ακούς όλα αυτά σε κομμάτια σαν το “Pearl river” π.χ. – και όχι απλώς τ’ ακούς, αλλά και τα απολαμβάνεις στον υπέρτατο βαθμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου