7/12/2024
Θερινά σινεμά της νότιας Πάτρας νούμερο 4. Μετά την Αλάμπρα, την Κύπρο και την ΑΒΑ σειρά έχει τώρα η ταπεινή και καταφρονεμένη Καμέλια, στη συνοικία Παπαθωμά – καμιά 200αριά μέτρα πιο πέρα από την ABA.
Χωμένη μέσα σ’ ένα στενάκι, η Καμέλια ήταν ένα καλά κρυμμένο μυστικό, και γιατί σαν σινεμά δεν το έπιανε το μάτι σου και γιατί ήταν εκείνο που δημιουργούσε συνεχώς την πιο μεγάλη έκπληξη με τις επιλογές του.
Μικρή, σχεδόν κουκλίστικη, η Καμέλια πρωτοστάτησε στην εμπλοκή μου, ως συνειδητός θεατής, με τον κινηματογράφο, και αν δεν θυμάμαι την πρώτη ταινία που είδα εκεί, θυμάμαι σίγουρα την τελευταία, που ήταν οι συγκλονιστικοί «Μαχητές» του Γουώλτερ Χιλ – μια ταινία, που αν την δεις στα 15 σου είναι ικανή να σε εξουθενώσει. Ίσως κι εγώ γι’ αυτό να εγκατέλειψα, τότε, τις βόλτες στις λαϊκές εργατικές γειτονιές της πόλης, αλητεύοντας πλέον στην... downtown (λιμάνι, σιδηροδρομικός σταθμός, πλατεία Όλγας κ.λπ.).
Στην Καμέλια χρωστάω πολλά σαν σινεφίλ και το πνεύμα της, το πνεύμα των ταινιών της, υπάρχει σίγουρα σκόρπιο στις σελίδες του βιβλίου μου «Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου» [LiFO Books, 2024].
Το πώς είναι σήμερα η Καμέλια το βλέπετε. Μια τυπική φωτό
από το google maps είναι αυτή, αλλά για μένα ξεχωριστή.
Θερινά σινεμά της νότιας Πάτρας νούμερο 4. Μετά την Αλάμπρα, την Κύπρο και την ΑΒΑ σειρά έχει τώρα η ταπεινή και καταφρονεμένη Καμέλια, στη συνοικία Παπαθωμά – καμιά 200αριά μέτρα πιο πέρα από την ABA.
Χωμένη μέσα σ’ ένα στενάκι, η Καμέλια ήταν ένα καλά κρυμμένο μυστικό, και γιατί σαν σινεμά δεν το έπιανε το μάτι σου και γιατί ήταν εκείνο που δημιουργούσε συνεχώς την πιο μεγάλη έκπληξη με τις επιλογές του.
Μικρή, σχεδόν κουκλίστικη, η Καμέλια πρωτοστάτησε στην εμπλοκή μου, ως συνειδητός θεατής, με τον κινηματογράφο, και αν δεν θυμάμαι την πρώτη ταινία που είδα εκεί, θυμάμαι σίγουρα την τελευταία, που ήταν οι συγκλονιστικοί «Μαχητές» του Γουώλτερ Χιλ – μια ταινία, που αν την δεις στα 15 σου είναι ικανή να σε εξουθενώσει. Ίσως κι εγώ γι’ αυτό να εγκατέλειψα, τότε, τις βόλτες στις λαϊκές εργατικές γειτονιές της πόλης, αλητεύοντας πλέον στην... downtown (λιμάνι, σιδηροδρομικός σταθμός, πλατεία Όλγας κ.λπ.).
Στην Καμέλια χρωστάω πολλά σαν σινεφίλ και το πνεύμα της, το πνεύμα των ταινιών της, υπάρχει σίγουρα σκόρπιο στις σελίδες του βιβλίου μου «Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου» [LiFO Books, 2024].
6/12/2024
Πράγα 1967 - ανατριχιαστικό groove
[ούτε θυμάμαι πόσα χρόνια το έχω σε δίσκο - καμιά 30ριά σίγουρα...]
https://www.youtube.com/watch?v=x_BQi0bWn-A
Πράγα 1967 - ανατριχιαστικό groove
[ούτε θυμάμαι πόσα χρόνια το έχω σε δίσκο - καμιά 30ριά σίγουρα...]
https://www.youtube.com/watch?v=x_BQi0bWn-A
6/12/2024
Όταν έγραφα για πρώτη φορά, στο δισκορυχείον, τον Ιούνιο του 2010, για «Τα Παιδιά του Διαβόλου», το “Island of Death” του Νίκου Μαστοράκη από το 1976, δεν θυμάμαι να υπήρχε κάτι άλλο πιο πριν στα ελληνικά σάιτ (ας μείνω σ’ αυτά), που να ασχολιόταν πιο διεξοδικά μ’ αυτή την cult ταινία, το σενάριό της, τη μουσική της, τους πρωταγωνιστές της κτλ. Εκείνο το κείμενο, εμπλουτισμένο φυσικά, υπάρχει και στις «Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου» [LiFO Books, 2024], που τώρα κυκλοφορούν στα βιβλιοπωλεία...
Όταν έγραφα για πρώτη φορά, στο δισκορυχείον, τον Ιούνιο του 2010, για «Τα Παιδιά του Διαβόλου», το “Island of Death” του Νίκου Μαστοράκη από το 1976, δεν θυμάμαι να υπήρχε κάτι άλλο πιο πριν στα ελληνικά σάιτ (ας μείνω σ’ αυτά), που να ασχολιόταν πιο διεξοδικά μ’ αυτή την cult ταινία, το σενάριό της, τη μουσική της, τους πρωταγωνιστές της κτλ. Εκείνο το κείμενο, εμπλουτισμένο φυσικά, υπάρχει και στις «Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου» [LiFO Books, 2024], που τώρα κυκλοφορούν στα βιβλιοπωλεία...
5/12/2024
Στο YouTube κατοικοεδρεύουν κάτι απαράδεκτοι, που βουτάνε όσα έχω γράψει σε άρθρα και βιβλία και τα κάνουν εκπομπές (μουσικές και κινηματογραφικές), δίχως να αναφέρουν τίποτα. Η δική τους έρευνα της πλάκας είναι μόνο να ψάχνουν στο δίκτυο και να αντιγράφουν ασύστολα.
Εν τω μεταξύ σε σάιτ της πυρκαγιάς έχω δει το κείμενό μου για τον Γιάννη Κοκκόλη να κατακρεουργείται (για να μην αναγνωριστεί δήθεν-τάχα), ενώ στο in. gr (και σε άλλα σάιτ) έχει ανεβεί η συνέντευξη του Βέγγου από την Ψυχαγωγία, που είχα ανεβάσει πρώτος στο LiFO. gr στις 3 Μαΐου 2019. Μάλιστα λίγο πριν από την παράθεσή της είχα γράψει το εξής: >>Η συνέντευξη του Θανάση Βέγγου που ακολουθεί πάρθηκε από τον Γιώργο Κοντογιάννη και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ψυχαγωγία (τεύχος 7, 20 Ιανουαρίου 1970). Σε σημεία έχουν γίνει ορισμένες μικρο-προσαρμογές...<<.
Αυτοί οι αστείοι αντέγραψαν τη συνέντευξη σημειώνοντας το εξής: «Η συνέντευξη του Θανάση Βέγγου στον Γιώργο Κοντογιάννη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ψυχαγωγία (τεύχος 7, 20 Ιανουαρίου 1970)».
Δηλαδή αντέγραψαν και τις μικρο-προσαρμογές που έκανα, που αποτελούν και αποδεικτικό στοιχείο της δουλειάς μου δηλαδή (γιατί μόνο εγώ τις έκανα τις μικρο-προσαρμογές, αφού δεν υπήρχαν στο πρωτότυπο). Οι τύποι είναι ή θρασείς ή βλάκες. Ή και τα δυο μαζί, που είναι και το πιθανότερο.
Βλέπω συνεχώς δικά μου πράγματα από δω κι από κει, χωρίς καμία αναφορά, για πολλά γελάω, πολλά τα ξεχνάω μετά, αλλά από καιρού εις καιρόν θέλω να σημειώνω κάτι, για να μην μας περνάνε και για μ@λάκες. Έλεος κάπου ρε αγράμματοι!
[η φωτό είναι από το in. gr]
Στο YouTube κατοικοεδρεύουν κάτι απαράδεκτοι, που βουτάνε όσα έχω γράψει σε άρθρα και βιβλία και τα κάνουν εκπομπές (μουσικές και κινηματογραφικές), δίχως να αναφέρουν τίποτα. Η δική τους έρευνα της πλάκας είναι μόνο να ψάχνουν στο δίκτυο και να αντιγράφουν ασύστολα.
Εν τω μεταξύ σε σάιτ της πυρκαγιάς έχω δει το κείμενό μου για τον Γιάννη Κοκκόλη να κατακρεουργείται (για να μην αναγνωριστεί δήθεν-τάχα), ενώ στο in. gr (και σε άλλα σάιτ) έχει ανεβεί η συνέντευξη του Βέγγου από την Ψυχαγωγία, που είχα ανεβάσει πρώτος στο LiFO. gr στις 3 Μαΐου 2019. Μάλιστα λίγο πριν από την παράθεσή της είχα γράψει το εξής: >>Η συνέντευξη του Θανάση Βέγγου που ακολουθεί πάρθηκε από τον Γιώργο Κοντογιάννη και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ψυχαγωγία (τεύχος 7, 20 Ιανουαρίου 1970). Σε σημεία έχουν γίνει ορισμένες μικρο-προσαρμογές...<<.
Αυτοί οι αστείοι αντέγραψαν τη συνέντευξη σημειώνοντας το εξής: «Η συνέντευξη του Θανάση Βέγγου στον Γιώργο Κοντογιάννη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ψυχαγωγία (τεύχος 7, 20 Ιανουαρίου 1970)».
Δηλαδή αντέγραψαν και τις μικρο-προσαρμογές που έκανα, που αποτελούν και αποδεικτικό στοιχείο της δουλειάς μου δηλαδή (γιατί μόνο εγώ τις έκανα τις μικρο-προσαρμογές, αφού δεν υπήρχαν στο πρωτότυπο). Οι τύποι είναι ή θρασείς ή βλάκες. Ή και τα δυο μαζί, που είναι και το πιθανότερο.
Βλέπω συνεχώς δικά μου πράγματα από δω κι από κει, χωρίς καμία αναφορά, για πολλά γελάω, πολλά τα ξεχνάω μετά, αλλά από καιρού εις καιρόν θέλω να σημειώνω κάτι, για να μην μας περνάνε και για μ@λάκες. Έλεος κάπου ρε αγράμματοι!
5/12/2024
Το μέρος έξω από το οποίο φωτογραφήθηκαν οι Πελόμα Μποκιού, για το εξώφυλλο του άλμπουμ τους (52 χρόνια πριν), υπάρχει ακόμη στην Αθήνα, απείραχτο σχεδόν. Οι τάβλες μόνο έχουν αλλάξει χρώμα. (χωρίς σχόλια)
Το μέρος έξω από το οποίο φωτογραφήθηκαν οι Πελόμα Μποκιού, για το εξώφυλλο του άλμπουμ τους (52 χρόνια πριν), υπάρχει ακόμη στην Αθήνα, απείραχτο σχεδόν. Οι τάβλες μόνο έχουν αλλάξει χρώμα. (χωρίς σχόλια)
5/12/2024
Είδα διάφορα ποστ για τον Frank Zappa χθες, οπότε ας ξαναπώ κι εγώ κάποια λόγια.
Πολιτικά δεν με ενδιαφέρει και τόσο ο Zappa. Τον διαβάζω σε κείμενα και τον ακούω στο YouTube περιφερειακά, εγκυκλοπαιδικά. Είναι αλλοπρόσαλλος. Εκφράζει ταυτόχρονα και προοδευτικές θέσεις και συντηρητικές. Γενικά, επηρεάστηκε πολύ από την συντηρητική αναδίπλωση των έιτις, ενώ μετά την πτώση του «υπαρκτού» ξεσάλωσε κι έλεγε ό,τι να ’ναι (η χαρά των φιλελέδεων).
Βέβαια, αν ζούσε και μετά το ’93 δεν ξέρουμε τι θα ’λεγε – αν και δεν μπορώ να αποκλείσω πως θα ήταν υπέρ των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ στην Γιουγκοσλαβία, θα συμφωνούσε με τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» που είχε κηρύξει ο δεύτερος Μπους κ.λπ., ενώ δεν αποκλείεται να τον βλέπαμε να χαριεντιζόταν, και αυτός, και να φωτογραφιζόταν μαζί με την «χασάπισσα» Μαντλίν Ολμπράιτ, όπως έκαναν οι ανεκδιήγητοι Lou Reed και Laurie Anderson. Το σταματάω όμως για τον Zappa, γιατί δίκη προθέσεων δεν μας παίρνει να κάνουμε.
Όσον αφορά τα μουσικά, ο Zappa στη δεκαετία του ’80 είναι το
synclavier και μόνον αυτό. Πεπεισμένος ότι ήταν μεγάλος συνθέτης (και ήταν)
πήρε πολύ ψηλά τον αμανέ, εμπιστευόμενος τις μηχανές, για την ακρίβεια απόδοσης
των συνθέσεών του, και όχι τους μουσικούς, λέγοντας και ξαναλέγοντας (τότε) πως
τις γούσταρε περισσότερο (τις μηχανές) από τους ανθρώπους.
Στα έιτις ο Zappa είχε μετεξελιχθεί σε μια «αντί» περσόνα, για την Αμερική. Έβλεπε τα βραδινά δελτία ειδήσεων, γιατί την άλλη μέρα τα τηλέφωνα έπεφταν βροχή απ’ όλα τα κανάλια (δικά του λόγια), προκειμένου να σχολιάσει την επικαιρότητα. Και σχολίαζε συνεχώς, έχοντας άπειρες ώρες μπροστά από τις κάμερες και τα μικρόφωνα.
Σίγουρα κάπου είχε χάσει την μπάλα – και γι’ αυτό, για μένα, ξέπεσε στα synclavier, επειδή δεν μπορούσε να διαχειριστεί, πλέον, τον τρόπο τού συγκροτηματία μουσικού. Δεν είχε τον χρόνο. Ελκυόταν από τον ρόλο που του είχαν αναθέσει τα μίντια, βλέποντας σ’ αυτή την τακτική μια δικαίωση της φήμης του, που παρέμενε στο περιθώριο (η φήμη του) για δυο δεκαετίες (σίξτις-σέβεντις).
Φυσικά και με τα synclavier δεν έπαψε να δίνει άψογα δείγματα σύγχρονης μουσικής, τζαζ και λοιπά. Πάντα ήταν μεγάλος στα μουσικά. Ακόμη και στα έιτις.
Είδα διάφορα ποστ για τον Frank Zappa χθες, οπότε ας ξαναπώ κι εγώ κάποια λόγια.
Πολιτικά δεν με ενδιαφέρει και τόσο ο Zappa. Τον διαβάζω σε κείμενα και τον ακούω στο YouTube περιφερειακά, εγκυκλοπαιδικά. Είναι αλλοπρόσαλλος. Εκφράζει ταυτόχρονα και προοδευτικές θέσεις και συντηρητικές. Γενικά, επηρεάστηκε πολύ από την συντηρητική αναδίπλωση των έιτις, ενώ μετά την πτώση του «υπαρκτού» ξεσάλωσε κι έλεγε ό,τι να ’ναι (η χαρά των φιλελέδεων).
Βέβαια, αν ζούσε και μετά το ’93 δεν ξέρουμε τι θα ’λεγε – αν και δεν μπορώ να αποκλείσω πως θα ήταν υπέρ των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ στην Γιουγκοσλαβία, θα συμφωνούσε με τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» που είχε κηρύξει ο δεύτερος Μπους κ.λπ., ενώ δεν αποκλείεται να τον βλέπαμε να χαριεντιζόταν, και αυτός, και να φωτογραφιζόταν μαζί με την «χασάπισσα» Μαντλίν Ολμπράιτ, όπως έκαναν οι ανεκδιήγητοι Lou Reed και Laurie Anderson. Το σταματάω όμως για τον Zappa, γιατί δίκη προθέσεων δεν μας παίρνει να κάνουμε.
Στα έιτις ο Zappa είχε μετεξελιχθεί σε μια «αντί» περσόνα, για την Αμερική. Έβλεπε τα βραδινά δελτία ειδήσεων, γιατί την άλλη μέρα τα τηλέφωνα έπεφταν βροχή απ’ όλα τα κανάλια (δικά του λόγια), προκειμένου να σχολιάσει την επικαιρότητα. Και σχολίαζε συνεχώς, έχοντας άπειρες ώρες μπροστά από τις κάμερες και τα μικρόφωνα.
Σίγουρα κάπου είχε χάσει την μπάλα – και γι’ αυτό, για μένα, ξέπεσε στα synclavier, επειδή δεν μπορούσε να διαχειριστεί, πλέον, τον τρόπο τού συγκροτηματία μουσικού. Δεν είχε τον χρόνο. Ελκυόταν από τον ρόλο που του είχαν αναθέσει τα μίντια, βλέποντας σ’ αυτή την τακτική μια δικαίωση της φήμης του, που παρέμενε στο περιθώριο (η φήμη του) για δυο δεκαετίες (σίξτις-σέβεντις).
Φυσικά και με τα synclavier δεν έπαψε να δίνει άψογα δείγματα σύγχρονης μουσικής, τζαζ και λοιπά. Πάντα ήταν μεγάλος στα μουσικά. Ακόμη και στα έιτις.
4/12/2024
(απόσπασμα)
Πέτρος Μοροζίνης: Η Απόσταση [Αθήνα, 1976]
(Σαββόπουλος 80)
(απόσπασμα)
Πέτρος Μοροζίνης: Η Απόσταση [Αθήνα, 1976]
(Σαββόπουλος 80)
4/12/2024
Για τους φίλους και τις φίλες που μπορεί να μην είδαν χθες την συνέντευξή μου στο Μουσικόγραμμα, και στον Κώστα Προβατά, σχετικά με τις «Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου» [LiFO Books, 2024] τους παραπέμπω στο link.
Μία από τις ερωτήσεις αφορούσε (και) την παρουσία του γερμανού ηθοποιού Udo Kier στην ταινία του Όμηρου Ευστρατιάδη «Αδιέξοδος», για την οποία γράφω στο βιβλίο.
Στη φωτό όλη η παρέα της ταινίας μαζί. Ο Udo Kier, ο
θρυλικός Μαξ Ρόμαν (που έκανε τις μεταγλωττίσεις για τις κόπιες του εξωτερικού,
και που, μέσω της εταιρίας του, είχε υπό την προστασία του σχεδόν κάθε ξένο
ηθοποιό ή συνεργείο, που ερχόταν στην Ελλάδα), η Άννα Φόνσου, ο παραγωγός
Γρηγόρης Δημητρόπουλος (G.D. Films) και ο Όμηρος Ευστρατιάδης.
Εδώ η συνέντευξη...
https://www.mousikogramma.gr/synenteukseis/arthro/fontas_trousas_otan_grafo_ena_keimeno_thelo_na_einai_afigimatika_sosto-5885/#gsc.tab=0
Για τους φίλους και τις φίλες που μπορεί να μην είδαν χθες την συνέντευξή μου στο Μουσικόγραμμα, και στον Κώστα Προβατά, σχετικά με τις «Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου» [LiFO Books, 2024] τους παραπέμπω στο link.
Μία από τις ερωτήσεις αφορούσε (και) την παρουσία του γερμανού ηθοποιού Udo Kier στην ταινία του Όμηρου Ευστρατιάδη «Αδιέξοδος», για την οποία γράφω στο βιβλίο.
Εδώ η συνέντευξη...
https://www.mousikogramma.gr/synenteukseis/arthro/fontas_trousas_otan_grafo_ena_keimeno_thelo_na_einai_afigimatika_sosto-5885/#gsc.tab=0
4/12/2024
Βιβλιοπωλείο Πολιτεία. Πωλήσεις διμήνου.
Οι «Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου» [LiFO Books,
2024] σκαρφάλωσαν στην ΠΡΩΤΗ θέση στα κινηματογραφικά βιβλία και στην ΤΡΙΤΗ
θέση των πωλήσεων όλων των βιβλίων Τέχνης (προηγούνται το διαχρονικό «Τα σχόλια
του Τρίτου» του Μάνου Χατζιδάκι, και το σολφέζ των Μανώλη Καλομοίρη-Φιλοκτήτη
Οικονομίδη, που αγοράζεται επίσης διαχρονικά από τους μαθητές και τις μαθήτριες
των ωδείων). Σας ευχαριστώ και πάλι.
Βιβλιοπωλείο Πολιτεία. Πωλήσεις διμήνου.
3/12/2024
Ενδιαφέρεσαι για τον ελληνικό κινηματογράφο και την ιστορία του; Θες να ξεφύγεις από τον κλοιό των τηλεοπτικών προβολών (των 50 ταινιών); Θες να ανακαλύψεις ξεχασμένα διαμάντια; Διάβασε, στις “Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου” [LiFO Books, 2024], που τώρα κυκλοφορούν στα βιβλιοπωλεία, για την... «Ευδοκία» των φτωχών.
Ενδιαφέρεσαι για τον ελληνικό κινηματογράφο και την ιστορία του; Θες να ξεφύγεις από τον κλοιό των τηλεοπτικών προβολών (των 50 ταινιών); Θες να ανακαλύψεις ξεχασμένα διαμάντια; Διάβασε, στις “Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου” [LiFO Books, 2024], που τώρα κυκλοφορούν στα βιβλιοπωλεία, για την... «Ευδοκία» των φτωχών.
2/12/2024
Ο Διονύσης Σαββόπουλος γίνεται σήμερα 80 ετών. Στο λινκ ένα κείμενο για τον καλύτερο δίσκο του. Τον δίσκο, που άλλαξε τη ζωή μου. Τον ευχαριστώ βαθιά, γι’ αυτό.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος γίνεται σήμερα 80 ετών. Στο λινκ ένα κείμενο για τον καλύτερο δίσκο του. Τον δίσκο, που άλλαξε τη ζωή μου. Τον ευχαριστώ βαθιά, γι’ αυτό.
Σχόλια από το fb στο ποστ "Ο Διονύσης Σαββόπουλος γίνεται σήμερα 80 ετών"...
ΑπάντησηΔιαγραφήNikos Michelarakis
Γι αυτόν τον δισκο είπαν οι Pink Floyd ότι τους επηρέασε; Η ότι θυμάμαι, χαίρομαι;
Φώντας Τρούσας
το δεύτερο
Gerakanakis George
το σίγουρο είναι πως τις αρχές του 80 μας επηρέασε τόσο η ρεζέρβα όσο και το the wall!!!
Nikos Michelarakis
δεν εννοώ καλλιτεχνικά, αλλά στο να βγάλουν μεγάλο σε διάρκεια κομμάτι, όσο η πλευρά του LP
Vassilis Serafimakis
Ναι. Μπράβο! Θυμάμαι σχολείο έπεσε σαν βόμβα φωτός στα κεφάλια μας.
Thekla Tselepi
Έτσι είναι Φώντα, μα εγώ βλέπω τώρα στην φωτογραφία πόσο όμορφοι ήταν οι φίλοι μας, ο Βασίλης ο Ντάλας και ο Νικόλας μας .
Γιώργος Σκιάς
κι ο Κερκυραίος Σπύρος Καζιάνης, βεβαίως. Το κορυφαίο φαγκότο της Ελλάδας.
Κωνσταντίνα Κοντάκου
πολύ όμορφοι, ναι. Τον Βασίλη τον έχω εδώ τώρα δίπλα στο μυαλό μου. Από το Crazy live και Τού Ζωγράφου δε λέει να φύγει η εικόνα του
Pantelis Tsalouchidis
Εμένα με συγκλόνισαν τα Δέκα χρόνια κομμάτια
Ferris Costas
Με το που ξέσπασε ο Μάης του 68, ο Διονύσης, με τη δήλωση "όταν ακούω για λαϊκό κίνημα που ξεσπάει, θυμάμαι τα τανξ. Και προκειμένου να ζήσω τα τανξ σε ξένο τόπο, προτιμώ να τα ζήσω στην πατρίδα μου" έφυγε μαζί με την Άσπα. Ύστερα από μια στάση στην Ιταλία και μιαν εμφάνιση στο Φεστιβάλ Νεολαίας στο Ισραήλ, επέντρεψε στην Ελλάδα. Στο Παρίσι, ήταν θαμώνας τα βράδυα στο Drugstore του Saint Germain στο (Cafe Le Saint Claude) κι έγινε φίλος με τα κορίτσις (πωλήτριες) που τον άφηναν να διαβάζει τις Ελληνικές εφημερίδες... τζάμπα! Από το Περιβόλι του Τρελλού, κυκλοφόρησε πρώτα το 45άρι με το ντιρλαντά, και το σκίτσο του Διονύση με το μουστάκι στο εξώφυλλο. Μας ρωτήσαν τότε τα κορίτσια: Μα αυτός δεν είναι ο Dionysis? Όταν το επιβεβαιώσαμε, άρχισαν να βγάζουν στα εξωτερικά μεγάφωνα το τραγούδι, από το πρωϊ ως το βράδυ. Έτσι ανακάλυψαν οι Γάλλοι τον Σαββόπουλο, και η Νταλιντά έβγαλε τη δική της εκδοχή. 3 χρόνια αργότερα, μου ήρθε ο Μπάλλος, και μια κι έφυγα για τη Νότιο Γαλλία, με συνεργείο και θίασο τους Traiteaux Libres και σκηνοθέτη τον Jean-Daniel Pollet, τον πήρα μαζί μου. Εκεί, στο οροπέδιο Les Causses Mejean, εγκατασταθήκαμε σε αντίσκηνα (Ινδιάνικα tippies) για ένα μήνα. Όλοι λάτρεψαν τον δίσκο, και τ' απογεύματα μετά το γύρισμα, εγκατέστησαν δυνατούνς ενισχυτές και μεγάλα μεγάφωνα, και τον βάζαμ στο πικάπ. Ήταν συγκλονιστική η αίσθηση ν' ακούς τον Μπάλλο στ' ανοιχτά, ν' αντανακλά στα βουνά, κι όλοι να χορεύουν μ' αυτή τη μουσική... μαστουρωμένοι. Και δική μου η υπερηφάνεια, που κουβάλησα τον Μπάλλο στα γυρίσματα.
Vassilis Serafimakis
ΔιαγραφήΑχ
Εδώ είναι Βαλκάνια / Δεν είναι παίξε γέλασε
Tritsibidas Yannis
θυμάμαι τον Σαββόπουλο τον Μάη του 68 να μοχθεί καθημερινα ολο το απογευμα στο φλιπερακι του Σαιν Κλώντ ενω με την Ασπα καναμε μεγαλες βολτες στο αναβράζον Καρτιέ Λατεν. Το καφενειο αυτο, για όσους το πρωτακούν, ηταν τοτε ομφαλός της γης των παμπολλων ελληνων του Παρισιού, τοπος ραντεβου και νεων γνωριμιών, πρακτορειο πληροφορησης και ευρεσεως εργασιας κλπ κλπ
Γιώργος Σκιάς
ο Νίκος Παναγιωτόπουλος έχει κάνει μια χαριτωμένη (πιο low budget δεν πάει!) απεικόνιση της περιόδου στην ταινία του "η Λιμουζίνα". Αξίζει να την αναζητήσετε, αν δεν την έχετε δει.
Tritsibidas Yannis
ευχαριστω, δεν το θυμαμαι παρ ολο που ειχα φιλια με το Νικο, εχετε καποιο λινκ?
Γιώργος Σκιάς
όχι, δυστυχώς. Την είχα δει στην αίθουσα, όταν βγήκε, κι έχω εδώ στο σπίτι το dvd. Είμαι λίγο παλιομοδίτης, μάλλον . Είναι η προτελευταία του ταινία και βασίζεται στο βιβλίο του Ε. Ζάχου-Παπαζαχαρίου "Περιπέτειες στην Ευρώπη". Κάνει ένα περασματάκι κι ο (βαριά άρρωστος, τότε) Λευτέρης Βογιατζής στην τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση.
Kwstas Agas
πλούτος διηγήσεων, περιγραφών, πληροφοριών και ντοκουμέντων είσαστε κύριε Φέρρη ... Σας ευχαριστούμε που τα μοιράζεστε μαζί μας....
Ferris Costas
Αααααχ! Βρε Γιάννη... Και όταν μας τέλειωναν τα λεφτά, η Σούλα η Κατερίνα κι Άσπα (με την παρθενική της όψη) ρωτούσαν όλες τις μητέρες της παρέας τι τους λείπει, και πήγαιναν να τα ξαφρίσουν από το σούπερ μάρκετ.
Στη Λιμουζίνα υπάρχει η σκηνή όπου οι Έλληνες πίσω από τη τζαμαρία του Σαιν Κλωντ, παρακολουθούν έκπληκτοι την πρώτη σμεγάλη σύγκρουση αστυνομίας-φοιτητών, στις 3 Μαϊου, μπρος στα μάτια τους! Μεγάλες στιγμές.
Tritsibidas Yannis
αυτο το σπορ εκανε τοτε θραυση παντου, τρόφιμα, ρουχα, βιβλιοπωλεια και δισκαδικα, ασε τις τεχνολογιες που ειχαν βρεθει για δωρεαν υπεραστικα στις τηλεφωνικες καμπίνες.. Γραφω σχετικα στο βιβλίο μου ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΚΑΡΟΙ. ΣΚΗΝΙΚΟ 1947-1980 εκδ. ΑΠΟΠΕΙΡΑ
Nikos Zozos
τα ίδια και στην Αμερική. Ντυθήκαμε, φάγαμε και επικοινωνήσαμε με τους δικούς μας στην Ελλάδα χάρη σ αυτό το σπορ!
Γιώργος Σκιάς
Για κάποιο λόγο πάντα γουστάριζα περισσότερο "Το περιβόλι του τρελλού". Ο "Μπάλλος" είναι κάπως άνισος. Κρεμάει τελείως προς το τέλος. Αντιθέτως, το "περιβόλι" απογειώνεται με ένα ΚΟΡΥΦΑΙΟ ελληνικό τραγούδι.
Φώντας Τρούσας
Το περιβόλι τέταρτο στη σειρά, παρότι έχει μέσα το Ντιρλαντά.
Nikos Zervos
O BALLOS ANISOS::::::MALISTA
Panagiotis Rillos
πρέπει μάλλον να αρέσουν όλα σε όλους το ίδιο...
Την λέξη "κάπως" δεν...
Γιώργος Σκιάς
για να λέμε του στραβού το δίκιο, το "κάπως" ακολουθείται από ένα "τελείως" στην επόμενη πρόταση, οπότε υπάρχουν περισσότεροι τρόποι να το διαβάσει κανείς.
Βασίλης Αθανασόπουλος
ΔιαγραφήΓια όσους ενδιαφέρονται κι επειδή (ακόμα, τουλάχιστον) δεν έχει γίνει ευρέως γνωστό, 9 Ιανουαρίου κυκλοφορεί το βιβλίο τού Σαββόπουλου "Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα".
Kwstas Agas
Για τον Μπάλλο έχω επανειλημμένως εκφράσει τον θαυμασμό μου για το ανεπανάληπτο "ηχητικό αποτέλεσμα", το οποίο εντέλει ΔΕΝ ΚΑΤΑΤΆΣΣΕΤΑΙ ΠΟΥΘΕΝΆ (ούτε ροκ, ούτε βαλκανικοί ήχοι, ούτε ψυχεδέλεια κλπ), είναι από μόνο του μια κατηγορία που δεν θα βρεις κάτι παρόμοιο ούτε στην ελληνική ούτε στην ξένη δισκογραφία, είναι το έργο που μια μόνο φορά θα βγει και ... τέλος .. Εντέλει όμως αυτό που πραγματικά με γοητεύει είναι ο ίδιος ο λόγος των τραγουδιών διότι μου αφήνει ερωτήματα που δεν πρόκειται να απαντηθούν: ποιος είναι ο μεγας τράγος ο πρωταγωνιστής με το ντενεκεδένιο στέμμα που ραντίζει με αίμα τις πέτρινες κερκίδες (το μυαλό μου πάει στη σάτιρα για τη χούντα και τα χουντο- πανηγύρια με τους τεράστιους φοίνικες - εμείς που ήμασταν σχεδόν αγέννητοι μόνο από ντοκιμαντέρ τα ξέρουμε - αλλά ίσως και να μην είναι έτσι, ίσως ο δημιουργός άλλα να είχε στο μυαλό του)!! Ποιο είναι το "ένα τσούρμο θεατρίνοι" με τον αρχηγό τους που απέμεινε ματωμένος, ξαπλωμένος μες στο έρημο χωριό?? (Και σκεφτείτε: όταν άκουσα πρώτη φορά το συγκεκριμένο στο ραδιόφωνο - από τη ζωντανή μετάδοση της συναυλίας στο Ολυμπιακό στάδιο, είχα στήσει γύρω από το ραδιόφωνο ό, τι κασετόφωνο είχα για να την ηχογραφήσω!! - με το που άκουσα "ήρθαν γύρω από την κρήνη" νόμιζα ότι... Εννοούσε την Κρήνη έξω από τη Θεσσαλονίκη, μιας και από εκεί κατάγεται!!)!! Εντέλει όμως καλύτερα που όλα αυτά ποτέ δεν μας τα εξήγησε και ποτέ δεν μας είπε "για ποιους και για ποια γεγονότα τα έγραψε" ... Αφήνει τον καθέναν μας να δώσει τη δική του ερμηνεία....
Σχόλια από το fb στο ποστ "Ενδιαφέρεσαι για τον ελληνικό κινηματογράφο και την ιστορία του;"...
ΑπάντησηΔιαγραφήDimitris Panayiotatos
Φώντα είσαι μοναδικός!
Nikos Zervos
GIANIS KOKOLIS---YPOTIMIMENOS ELLINAS SKINOTHETIS
METAMORFOSEIS KAI VEVEA PEIRAMATOZOO
Σχόλια από το fb στο ποστ "Βιβλιοπωλείο Πολιτεία. Πωλήσεις διμήνου"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεοδουλος Παρασκευαιδης
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑΑΑ ΦΩΝΤΑ ΜΟΥ!!!
Θωμάς Ταμβάκος
BRAVO!
Σχόλια από το fb στο ποστ "Για τους φίλους και τις φίλες που μπορεί να μην είδαν χθες την συνέντευξή μου στο Μουσικόγραμμα"...
ΑπάντησηΔιαγραφήDimitris Panayiotatos
Θρυλικός Μαξ Ρόμαν! Τον γνώρισα το 1994 και συνεργάστηκα με την αδελφή του (και καλή φίλη) Υβόννη στην τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ "ΜΑΓΙΚΗ ΝΥΧΤΑ", όπου έκανα παραγωγή και σκηνοθεσία.
Konstantinos Provatas
O Kier στα επόμενα χρόνια πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες που γράφτηκαν στην cult ατζέντα των fans. "H ιστορία της Ο", "Suspiria", "Το δικό μου Αϊντάχο", "Dogville", "Η νύχτα με τις μάσκες" και φυσικά "Nymphomaniac I & II". Και Φασμπίντερ αλά μπρατσέτα, έκανε θόρυβο γενικά...
Vassilis Serafimakis
κόντεψα να πέσω απ'το κάθισμα όταν τον είδα τον κύριο στο PET VENTURA, πριν τριάντα χρόνια, κοτσονάτο και ωραίο !.. Αυτομάτως κάλτεψε η ταινία.
Ferris Costas
O Max Roman (Μιχάλης Τσοχατζόπουλος) ήταν ξάδελφος του Υπουργού. Και η αδελφή του, Υβόννη, υπέροχος άνθρωπος.
Σχόλια από το fb στο ποστ για τον Frank Zappa...
ΑπάντησηΔιαγραφήNick Fysakis
Σωστή ανάλυση....
Vassilis Serafimakis
Γιά την ταπεινότητά μου, ήταν ανέκαθεν ένας libertarian, ο οποίος απλώς μετακινήθηκε (λίγο; πολύ; δεν έχει πολύ σημασία) από τ'αριστερά στα δεξιά. Όσο ήταν πιό αριστερά, αυτό εκφραζόταν πχ με τα διάφορα που έκανε επί σκηνής γιά τον πόλεμο στο Βιετνάμ, όπως τότε που ανέβασε κάτι πεζοναύτες αδειούχους και τούς είπε να κάνουνε σε μιά κούκλα ό,τι κάνανε σε Βιετναμάκια.
Αργότερα, όπως λες, μετακινήθηκε προς το συντηρητικώτερο, αλλά αδιόρατα, αν πχ προσέξει κανείς περισσότερο τί έλεγε τότε κατά τής απόπειρας να χαρακτηρίζονται με στίκερς επάνω τα άλμπουμ βάσει στίχων. "It's only words, words cannot hurt you", έλεγε, ακυρώνοντας έτσι όλα όσα έχουν αποδειχθεί ιστορικά γιά την δύναμη τού λόγου. Στα οικονομικά του ήταν ίσως δικαιολογημένα δραχμοφονιάς διότι πάντα έκανε τουρνέ με πολύ κόσμο και όλα τα έξοδα ήταν δικά του.
...Θυμάμαι πάντα το ενθουσιαστικό κι άκρως εντυπωσιακό κείμενο τού Φαληρέα περί Ζάππα σε ένα έντυπο τού Λεωνίδα Χρηστάκη. Με το πέρασμα τού χρόνου το κείμενο πάλιωσε άσχημα: Ηταν κι ο θείος Φρανκ ένας καλλιτέχνης πάνω στον οποίο πολύς κόσμος προέβαλε τις δικές του πολιτικές και κοινωνικές προσδοκίες.
Vasilis Spiliotis
Αυτό για τον Lou Reed κ τη Laurie Anderson δε το ξερα
Ειδικά την Laurie την έχω πολύ ψηλά
Νιώθω σα να γκρεμίστηκε ένα φρούριο μέσα μου
Giorgos Tsilly
Κανείς δεν θα τολμούσε να τα πει αυτά για τον Zappa. Πολύ σωστά.
Γιώργος Γιαννόπουλος
Πολιτικά πιστεύω ότι ο ζάππα ήταν ένα είδος libertarian. Ευαίσθητος σε θέματα ατομικών ελευθεριών -κυρίως ελευθερίας του λόγου, αδιάφορος -έως και ειρωνικός- απέναντι σε αιτήματα για κοινωνική δικαιοσύνη. Αμφιβάλλω αν θα ήταν υπέρ "ανθρωπιστικών πολέμων" και γενικά στρατιωτικών επεμβάσεων στο εξωτερικό.
Φώντας Τρούσας
Δεν ξέρω... αλλά ανάμεσα σε άλλα ήταν και κολλητός του γελοίου Χάβελ και αυτό με βάζει σε σκέψεις.
Pan Sotir
Sorry Φωντα αγαπημένε ...αλλά όσο μαλακας κ να γινόταν κ όσο κ να κυνηγήθηκε αρχικά ο zappa, είναι για μελέτη. Ελάχιστοι μεγάλοι καλλιτέχνες ήταν κ σπουδαίοι άνθρωποι δες Σαββόπουλο....μελετήσετε zappa μουσικά πρώτος δικασ μποτα ντραμς λίγο πριν από μπητλς 1ος διπλό άλμπουμ 1ος σχεδόν όλα.. έδιωχνε από την μπάντα κάποιον αν έπινε κάπνιζε στην πρόβα ενώ ο ίδιος έπινε 10 κοκαλολες κ κάπνιζε 3πακετα τσιγάρα την μερά.
Vassilis Serafimakis
από πλευράς μουσικής γνώσης και σύνθεσης υποθέτω ουδείς αμφισβητεί τον θείο Φρανκ. Στην αρχή τής καριέρας του δεν γνωρίζω να "κυνηγήθηκε". Ηταν ένας παλαβούτσικος "πρωτοποριακός" νεαρός που εμφανιζόταν σε προγράμματα τής ΤV ως κάτι κωμικό κι αξιοπερίεργο
Andreas Zafiropoulos
πρώτο διπλό άλμπουμ
Bob Dylan - Blonde on Blonde -1966
Vasilis Aslamatzidis
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ήταν μουσικά κορυφαίος!!! Παρόλα αυτά, είναι σχεδόν αποκλεισμένος από τα ελληνικά ραδιόφωνα, τα οποία συνεχίζουν να μεταδίδουν, εδώ και χρόνια τώρα, τα ίδια 100 τραγούδια 365 μέρες το χρόνο.
Οι πολιτικές του απόψεις δε με απασχούν ιδιαίτερα, γιατί από έναν καλλιτέχνη προτιμώ να λαμβάνω μόνο την τέχνη του, καθώς αυτό ξέρει να κάνει καλύτερα.
Jimi Sokratis
Σχετικά με τον ανεκδιήγητο Lou να μη ξεχνάμε και το θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων στα τραγούδια των Velvet που επι της ουσίας με την επιμονή του οι υπόλοιποι σε μια εποχή που δεν τους ενδιέφερε ουσιαστικά υπαναχώρησαν στην επιμονή του να φαίνεται μόνος του σαν γραφιάς των τραγουδιών με αποτέλεσμα να φαίνεται σχεδόν μόνος σαν δημιουργός των δυο πρώτων δίσκων. Όπως είχε πει δε θυμάμαι ποιος ή ποια για το ζήτημα ότι δεν τους πολυ ενδιέφερε, it just made him happy. Ναι happy, αυτό ήταν το θέμα του.
Σχόλια από το fb στο ποστ "Όταν έγραφα για πρώτη φορά, στο δισκορυχείον, τον Ιούνιο του 2010, για «Τα Παιδιά του Διαβόλου»"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώντας Τρούσας
https://www.youtube.com/watch?v=9wJJ4ZwR5_o
Island of Death(1975) 'Do You Love Me' Song
Γεράσιμος Τσουκνίδας
ΜΑΣΤΕΡΠΙΣ ΟΠΟΣ ΟΛΕΣ ΟΙ ΤΕΝΙΕΣ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΡΑΚΙ
ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΤΣΑΧΙΡΙΔΗΣ
Φώντας Τρούσας
Μην ξεχάσεις να πάρεις και το βιβλίο...
ΔΑΝΙΗΛ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Υπάρχει κάπου η ταινία για να τη δούμε;
το Κουτοί μη Τόποι
https://www.youtube.com/watch?v=VC_cl61yV88
ΔΑΚΗΣ - DESTINATION (ISLAND OF DEATH - 1975)
Σχόλιo από το fb στο ποστ "Πράγα 1967 - ανατριχιαστικό groove"...
ΑπάντησηΔιαγραφήAnastasios Babatzias
απιαστο!
Σχόλιo από το fb στο ποστ "Θερινά σινεμά της νότιας Πάτρας νούμερο 4. Μετά την Αλάμπρα, την Κύπρο και την ΑΒΑ σειρά έχει τώρα η ταπεινή και καταφρονεμένη Καμέλια"...
ΑπάντησηΔιαγραφήSpyros Kotortsis
Περιμένω αν και τι θα γράψεις και για τα υπόλοιπα της γειτονιάς μου, Ψηλαλωνίων και πέριξ. Ζενίθ, Αελλώ, Ούφα πέρα και πάνω απ' όλα, Αχίλλειο, Ακροπόλ...
Φώντας Τρούσας
Έχω πάει σε όλα αυτά, αλλά από τα 15 μου και μετά. Δεν θα γράψω όμως γι' αυτά. Πιθανώς να γράψω για ένα-δύο ακόμη από τις λαϊκές συνοικίες. Το 15 είναι το όριο.
Spyros Kotortsis
Εχω πάει σε όλα. Ότι γράψεις λίαν ευπρόσδεκτο.( αν και για την Ούφα, ένα από τα ελάχιστα αν όχι το μόνο, θερινά σε ταράτσα, του Σταυριανού, ίσως θα άξιζε)
Φώντας Τρούσας
Σε ταράτσα ήταν και το θερινό της Αρμονίας, για την οποία μάλλον θα γράψω.
Spyros Kotortsis
Σωστά. Ου γαρ...