ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΤΡΙΧΡΩΜH πολύδροσο

Δεν έχω δει την ταινία του Αλέξανδρου Βούλγαρη «Πολύδροσο», αν κι έχω διαβάσει γι’ αυτή – κάτι που, όσο να ’ναι, με δυσκολεύει να αντιληφθώ το πώς πορεύεται το σάουντρακ της Δεσποινίδος Τρίχρωμης σε σχέση με την εικόνα. Ακούγοντας λοιπόν «σκέτη» τη μουσική και τα τραγούδια, στο LP «Πολύδροσο» [Veego Records, 2024] και ανεξαρτήτως εκείνων που συμβαίνουν στην οθόνη, δεν μπορώ να πω πως αυτά με «τράβηξαν».

Κατ’ αρχάς τα τραγούδια είναι κάπως πρωτόλεια, μοιάζοντας περισσότερο με «ιδέες», πάνω στις οποίες θα μπορούσε να στηριχθεί κάτι απαιτητικότερο και συνθετότερο. Όμως, αυτό (το δεύτερο), δεν το ακούω. Η ενορχηστρωτική λιτότητα μπορεί να πηγαίνει παραλλήλως με τον πριμιτίβ στίχο, όμως, και παρ’ όλη τη μεταξύ τους συνάφεια, το αποτέλεσμα είναι ή μένει μετέωρο. Έχω τη γνώμη, περαιτέρω, πως και τα αποσπάσματα από τους διαλόγους δεν βοηθούν σε κάποια επιμέρους κατανόηση (του τι συμβαίνει στην ταινία και στο σάουντρακ), δυσκολεύοντας ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Καλύτερα, δηλαδή, να έμενε η φαντασία του ακροατή ελεύθερη.
Νομίζω πως μ’ ένα δυο-τραγούδια και με περισσότερα ορχηστρικά το «Πολύδροσο» θα κυλούσε καλύτερα. Εξάλλου τα ορχηστρικά ή σχεδόν ορχηστρικά είναι τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια του δίσκου (με πρώτο το «Θα με βοηθήσεις;»). Θα θύμιζε περισσότερο σάουντρακ θέλω να πω, ενώ τώρα (και έτσι όπως κυλάει) είναι αδιευκρίνιστη (τουλάχιστον προς εμένα) η αυτόνομη παρουσία του.
Τα λίγα όργανα (φωνή, πλήκτρα Δεσποινίς Τρίχρωμη, κιθάρες, μπάσο Γιώτης Παρασκευαΐδης) δεν αποτελούν πρόβλημα –υποθέτω πως αυτό το στοιχειώδες ενορχηστρωτικό σκηνικό συνάδει και με την εικόνα– είναι τα τραγούδια, κυρίως, εκείνα που κυλάνε δίχως νεύρο, και που καθορίζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό το συνολικό ακρόαμα.
Επαφή: https://veegorecords.com/product/polydroso-o-s-t-despoinis-trichromi/