Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2016

TENDTS ελληνικά breakbeats τώρα

Οι Tendts είναι δυο αδέλφια, όπως διαβάζουμε και στο discogs – ο Χρήστος και ο Φώτης Παπαδάκης. Δεν είναι πρωτοφανέρωτοι ως duo. Υπάρχουν εδώ και μερικά χρόνια, ενώ ηχογραφούν από το 2012 (βάσει, πάντα, των πληροφοριών του discogs). Προσωπικώς, έρχομαι για πρώτη φορά σ’ επαφή με τη μουσική τους, και τούτο συμβαίνει με αφορμή το LP τους Cheap Poetry, που κυκλοφορεί από την θεσσαλονικιώτικη εταιρεία Fair Weather Friends Records σε 300 κόπιες και 180άρι βινύλιο.
Θα πω κάτι για τους Tendts, και θα εξηγήσω γιατί το λέω. Στ’ αυτιά μου ακούγονται… παλιομοδίτικοι – και τούτος είναι ένας χαρακτηρισμός, που δεν μ’ αρέσει πολύ, και γι’ αυτό σπανίως τον χρησιμοποιώ. Προσέξτε τώρα. Ένα σημερινό συγκρότημα, που μπορεί να παίζει sixties garage punk δεν θα το πω παλιομοδίτικο, αλλά ένα συγκρότημα που παίζει, για παράδειγμα, μουσική 10ετίας ή 15ετίας θα το πω – και πάντα χωρίς να θέλω να το μειώσω. Τούτο συμβαίνει, πιθανώς, επειδή μερικά είδη είναι για μένα αιώνια και αγέραστα, ενώ άλλα μου φαίνονται, πώς να το πω, πιο… πεπερασμένα μέσα στα χρόνια (εκτός και αν αποδειχθεί στο μέλλον το αντίθετο).
Οι μουσικές των Tendts αφορούν στα χαμηλού τέμπο breakbeats, με τις μονότονες, «μικρές» και επαναλαμβανόμενες μελωδίες, που σε κάποιες λίγες σχετικώς περιπτώσεις τείνουν προς το house. Ηλεκτρονικό λοιπόν ως σύνολο το “Cheap Poetry” διακρίνεται γενικώς για την λεπτότητα και λιτότητά του, αφού εξυπηρετεί το σκοπό του με πολύ συγκεκριμένα μέσα. Μάλιστα μερικά κομμάτια, όπως π.χ. το “A night to remember” εμφανίζουν και μιαν αίσθηση περιβαλλοντικού «προχωρημένου», ενώ άλλα, όπως το “Our sun”, θα μπορούσε να διαπρέπουν σε chill-out συλλογές των αρχών των 00s.
Προσωπικώς, ακούω το “Cheap Poetry” σαν ένα φόρο τιμής στο ευρύτερο electro-lounge εκείνης της εποχής… και το γράφω τούτο, δίχως να έχω επ’ ουδενί λόγω την αίσθηση πως αδικώ το συγκρότημα.
Επαφή: www.fwfrecords.com

8 σχόλια:

  1. Καλοί, αλλά υπηρετούν ένα πολύ κουρασμένο -για τ' αυτιά μου- είδος. Αν έβγαινε το 1998, θα το 'χα αγοράσει οπωσδήποτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. >Καλοί, αλλά υπηρετούν ένα πολύ κουρασμένο -για τ' αυτιά μου- είδος.

    E, ναι, μπροστά στα τόσο "προχωρημένα" είδη για τα οποία γράφεις ότι ακούς συνήθως, δηλαδή δώστου 60s και 70s και τα αναμασήματα τους, κάθετι μετά το 90 είναι "κουρασμένο"...

    Πάει και στο σχόλιο του Φ.Τ. αυτόμ ότι κάποια είδη είναι λέει "αιώνια και αγέραστα" όπως το γκαράζ που άκουγε και φοιτητής ως ροκάς ενώ άλλα, ας πούμε το electro, δεν είναι και είναι "παλιομοδίτικα". Λες και μιλάμε για την οπερέτα ή το φοξ-τροτ δηλαδή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είπα κάτι. Δεν είναι υποχρεωτικό ούτε να το ασπασθεί, ούτε να το αντιληφθεί ο καθείς.

      Διαγραφή
    2. Ακούω και του 2053... προβοκάτορα Ανώνυμε.

      Διαγραφή
    3. Σάμπως το spacefreak είναι "επώνυμο";

      Προσωπικά και το Φώντας Τρούσσας που είναι επώνυμο-επώνυμο, δεν βλέπω τι σημασία έχει. Ούτε θα έρθω όπου μένει να τον συναντήσω στον δρόμο να τον συγχαρώ ή να τον κράξω, ούτε εξαρτάται επαγγελματικά από τη δουλειά του στο Δισκορυχείο, ώστε να έχει νόημα η επωνυμία. Αν υπέγραφε Μπάμπης Σουγιάς δεν θα άλλαζε κάτι για όσους απλά βλέπουν μια σελίδα και την διαβάζουν συμφωνώντας ή μη ανάλογα.

      Αν το ονοματεπώνυμο το ζητάμε για να ξέρουμε μπας και είμαι ο ...Νταλούκας με κρυφό λογαριασμό, ε, δεν είμαι. Και άνετα έφτιαχνε ο άλλος και 20 "επώνυμους" λογαριασμούς άλλωστε, ως Μήτσος Αλευράς, Κώστας Μπαλαούρας και ότι άλλο θέλει. Με ήξερε κανείς και από χθες για να πεί ότι "όχι, δεν είσαι ο Μήτσος ο Αλευράς";

      Ούτε στα σχόλια προωθώ ποτέ τίποτα δίσκους προς πούλημα ή έλληνες κολλητούς, για να πεί κανείς ότι παίζει συμφέρον.

      Διαγραφή
    4. Δεν είναι έτσι τα πράγματα.
      Αν δεν τρολάρεις και αν δεν θες να υπογράψεις ό,τι λες με το πραγματικό σου όνομα (και αυτό το ξέρεις εσύ ποιο είναι!), τότε υπάρχουν και τα ψευδώνυμα.
      Κάθε άνθρωπος που θέλει να τον παίρνουν στα σοβαρά και ν’ αφήνει στίγμα στο νετ, υιοθετεί μια περσόνα να την πούμε, και μ’ αυτήν εκφράζεται. Έτσι μπορούμε να συνεννοηθούμε καλύτερα και να γνωρίζουμε τι πρεσβεύει πάνω-κάτω ο ένας κι ο άλλος. Αυτό βοηθά στη σοβαρή κουβέντα και στην ομαλή συζήτηση. Και στην κατανόηση, αν θέλεις, των γενικότερων απόψεων και των γούστων τού καθενός από εμάς.
      Δεν έχει σημασία αν το spacefreak ή το Τρούσας είναι περσόνες ή αληθινά ονόματα. Όλοι ξέρουν τα σχόλια του spacefreak, τον τρόπο που γράφει, αυτά που λέει και προτείνει και εννοείται αντιστοίχως τα δικά μου. Και πολλών άλλων βεβαίως σχολιαστών στο blog που υπογράφουν, όπως γουστάρουν να υπογράψουν, αλλά είναι καταγεγραμμένοι στη συνείδησή μας με τα σταθερά, μέσα στα χρόνια, ονόματά τους ή «ονόματά» τους.

      Εσύ μπορείς να γουστάρεις, όπως και άλλοι βεβαίως, να σχολιάζεις ανώνυμα.
      Αυτό εμένα με εμποδίζει να αντιληφθώ ποιος είσαι και τι «θεό λατρεύεις» (με την καλή έννοια), και τούτο δεν βοηθάει ώστε να γίνεται, πάντα, μια σωστή συζήτηση.

      Αφήνω δε και το εξής. Πως όποιος δεν κατοχυρώνει μια περσόνα, υπολείπεται σε δικαιώματα (τουλάχιστον στο δισκορυχείον). Κι έτσι, σε μια κουβέντα που ανάβει και αγριεύει θα μένει πίσω. Δεν θα τον αφήνω να την «μπαίνει» σε επώνυμους ή «επώνυμους» σχολιαστές (ή και σ’ εμένα) να σκληραίνει τη στάση του και να τα χώνει σε συγκεκριμένα άτομα, πόσω μάλλον να του… φεύγουν κουβέντες ή και να βρίζει. Δικαιώματα, εν πάση περιπτώσει, που εγώ τουλάχιστον τα αναγνωρίζω περισσότερο ή εντελώς στους επώνυμους ή «επώνυμους» σχολιαστές.

      Το ξαναλέω κι αυτό. Στα σχόλια δεν έχω registration και δεν θέλω να βάλω… Αυτό σημαίνει ότι τιμώ τους ανώνυμους σχολιαστές, όταν τιμούν κι εκείνοι την ανωνυμία τους.

      Διαγραφή
  3. Ο spacefreak ανώνυμε, έχει αναφέρει εδω μέσα πολλές γκρουπάρες. Και μόνο τους Spacious Mind που έμαθα απο αυτόν φτάνει. Για πες μας κι εσύ κανένα καλό...

    Αλέξανδρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αλέξανδρε, σ' ευχαριστώ για τα καλά λόγια αλλά ας μη το συνεχίζουμε...

    Πάμε και στα "μοντέρνα ηλεκτρονικά, με κάτι εξαιρετικό, αφιερωμένο σε όλους σας.

    https://www.youtube.com/watch?v=kcn7sSfWRrg

    ΑπάντησηΔιαγραφή